Στις τρύπες σας!

Ζμπούτσαμ!

 

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ • 22/12/2014

 

Ενόψει των εκλογών το παραμύθι ξανάρχισε. Όλο το κυβερνητικό ασκέρι των γελοίων «Παΐσιων» της καταστροφής, όλα τα αλαλάζοντα κύμβαλα της χυδαίας κινδυνολογίας, μας εκβιάζουν με εικόνες «Αποκάλυψης».

Με ανασηκωμένο το φρύδι και με το δάκτυλο προτεταμένο, οι κυβερνώντες και οι μιντιακές πυροβολαρχίες τους απευθύνονται στους ψηφοφόρους. Δηλαδή, στα εκατομμύρια των Ελλήνων που οι Σαμαράδες και οι Βενιζέλοι τους άφησαν χωρίς δουλειά, χωρίς μισθό, χωρίς σύνταξη, χωρίς παρόν και μέλλον. Και τι λένε;

«Εάν μας διώξετε, εάν μας καταψηφίσετε, εάν πάψουμε να σας κυβερνάμε, εάν πάψουμε να είμαστε υπουργοί και αφέντες σας, εάν πάψουμε να σας “σώζουμε”, τότε – απειλούν οι κυβερνώντες – οι Αγορές θα “αντιδράσουν”. Τότε η τρόικα θα “εκνευριστεί”. Τότε η Ευρωζώνη θα μας “διώξει”. Τότε ο Γιούνγκερ θα “ενοχληθεί”. Τότε το ΔΝΤ θα “τσαντιστεί”. Τότε οι ντόπιοι και οι ξένοι τραπεζίτες θα “εξοργιστούν”. Τότε οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές και οι εργολάβοι δεν θα… “επενδύσουν”».

Όλα αυτά, λοιπόν, κι αλλά τόσα πολύ χειρότερα και ακατονόμαστα θα μας συμβούν αν πάψουν οι Σαμαροβενιζέλοι να κάθονται στο σβέρκο μας…

Κατόπιν τούτων, επομένως, λαμβάνοντας πολύ σοβαρά υπόψη μας την… φοβέρα ότι οι Αγορές, ο Γιούνγκερ, το ΔΝΤ, οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι εργολάβοι, το ΝΑΤΟ, η τρόικα και τα χρηματιστήρια θα «τσαντιστούν», έχουμε μια σκέψη.

Τη σκέψη μας αυτή, χωρίς φόβο και με πολύ πάθος, την προτείνουμε ως σκαρίφημα απάντησης του λαού προς τα κνώδαλα και των Αγορών, και της Κομισιόν, και της ΕΕ, και του ΝΑΤΟ και των ντόπιων, και των ξένων μονοπωλίων.

Τονίζουμε:

Η απάντηση, που προτείνουμε να δοθεί από τον καθένα μας ξεχωριστά και από όλους μαζί, η απάντηση που αρμόζει σε μια προς μια και σε όλες μαζί τις απειλές των εκβιαστών, η απάντηση για το πού τις έχουμε γραμμένες και τις απειλές τους και την καταστροφολογία τους και την τρομοκρατία τους, είναι βαθιά πολιτική. Και απολύτως φιλοσοφημένη – πριν από μας την είχε επιλέξει ο Μοντεσκιέ.

Και είναι αυτή: «Je m’en fous»! (σ.σ: το ζαμανφού επί το ελληνικότερον προφέρεται και έτσι: ζμπούτσαμ!)

Όταν γυρίσω θα τους γαμήσω - Βασίλης Παπακωνσταντίνου

@α@ήσι και μετά @ωτιά στα ΜΜΕ

Οι πολίτες πρέπει να καταλάβουν τις εγκαταστάσεις των καθεστωτικών ΜΜΕ

13 11 2014 Pitsirikos

πρώτα α@χί@ια και μετά @ωτιά στα ΜΜΕ

Σύμφωνα με τα LuxLeaks, εννιά εταιρείες ελληνικών συμφερόντων φοροαποφεύγουν, απολαμβάνοντας το ευνοϊκό φορολογικό σύστημα του Λουξεμβούργου, αλλά τα καθεστωτικά ελληνικά ΜΜΕ κάνουν για μια ακόμα φορά την πάπια. Καμία αναφορά στα ονόματα αυτών των ελληνικών εταιρειών.

Τα καθεστωτικά ΜΜΕ συνεχίζουν να παίζουν τον άθλιο ρόλο που παίζουν, εδώ και δεκαετίες, εναντίον των πολιτών της χώρας μας.

Τα καθεστωτικά ΜΜΕ δεν έχουν καμία σχέση με την δημοσιογραφία. Υπάρχουν μόνο και μόνο, για να προωθούν τα άθλια συμφέροντα των άθλιων ιδιοκτητών τους.

Και δυστυχώς, όλοι οι πολιτικοί του κοινοβουλευτικού φάσματος συνεχίζουν να τα επισκέπτονται καθημερινά και χαριεντίζονται με σιχαμερά υποκείμενα που υποδύονται τους δημοσιογράφους.

Όποιος πιστεύει πως κάποιο πολιτικό κόμμα θα συγκρουστεί με τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ -αφού γίνει κυβέρνηση-, δεν ξέρει τι του γίνεται.

Η κατάσταση με τα καθεστωτικά ΜΜΕ δεν πάει άλλο.

Αυτά τα μπουρδέλα πρέπει επιτέλους να κλείσουν. Και μετά να περάσουν στα χέρια των πολιτών.

Τα καθεστωτικά ΜΜΕ, επί δεκαετίες, είναι εχθροί των πολιτών και της πατρίδας.

Οι πολίτες πρέπει να καταλάβουν τις εγκαταστάσεις των καθεστωτικών ΜΜΕ και να πάρουν πίσω τις δημόσιες συχνότητες, που ανήκουν σε όλους μας αλλά έχουν παραχωρηθεί δωρεάν, επί δεκαετίες, σε μερικούς νταβατζήδες.

Το κάψιμο των γραφείων βλακωδών free press ευνοεί τα ισχυρά καθεστωτικά ΜΜΕ.

Οι πολίτες πρέπει να «επισκεφτούν» τις εγκαταστάσεις των καθεστωτικών ΜΜΕ και να πετάξουν έξω τα αηδιαστικά κτήνη που υπηρετούν τους νταβατζήδες.

Όλα αυτά τα ΜΜΕ, τα τηλεοπτικά κανάλια τα έχουμε πληρώσει εμείς.

Τα έχουμε πληρώσει εμείς για να κάνουν δουλειές δέκα νταβατζήδες.

Δεν έχουν νόημα οι πορείες και οι διαδηλώσεις, όταν αυτοί έχουν στα χέρια τους την ενημέρωση και μπορούν να παρουσιάζουν τα πάντα όπως τους συμφέρει.

Οι πορείες πρέπει να πάνε στις εγκαταστάσεις των καθεστωτικών ΜΜΕ και οι πολίτες πρέπει να πάρουν αυτά τα ΜΜΕ στα χέρια τους.

Όλα τα υπόλοιπα είναι παρελάσεις και επαναστατική γυμναστική του κώλου.

pitsirikos

Και ραγιάς και βλάκας! Μήτσο, μας αποτελείωσες!

Κυριακή, 7 Σεπτεμβρίου 2014       Καζάκης Δημήτρης

Η σιωπή των αμνών και η δική μας βλακεία

Κουβέντα για το τι συζητήθηκε και τι αποφασίστηκε ερήμην του ελληνικού λαού στο Παρίσι. Ούτε λέξη, απόλυτη σιωπή, πλήρης συσκότιση. Σ' αυτό βοηθούν στο έπακρο όχι μόνο τα μέσα μαζικής εξαπάτησης, αλλά και η στάση της αντιπολίτευσης. Ο κ. Τσίπρας στη λίμνη Κόμο σ' ένα από τα πιο πριβέ κλαμπ διεθνώς για επιχειρηματίες και πολιτικούς, πασχίζει να τον δεχτούν στους κύκλους τους οι πιο αδίσταχτοι εκπρόσωποι της παγκόσμιας αποικιοκρατίας. Χωρίς να τον δεχτούν στους κύκλους και τα σαλόνια τους, πώς θα μπορέσει ο κ. Τσίπρας να διεκδικήσει καριέρα διεθνούς statesman, όπως κάνει ο Γιώργος Παπανδρέου;

 

Από την άλλη ο κ. Καμμένος μάθαμε ότι μόλις γύρισε από τις δίμηνες διακοπές του με το σκάφος. Ενώ ο κ. Κουτσούμπας εντρυφεί στο ρόλο του Χαλίφη Ομάρ. Κι έτσι η παγίδα έχει στηθεί με μεγάλη μαεστρία για τον ελληνικό λαό. Όπως έγραφε κι ο Ναζίμ Χικμέτ: Τις αγελάδες τα καμιόνια / Τις μπαρκάρουν τρεις-τρεις / Ήρεμος τραμπαλίζεται / Ο λαιμός τους και βαρύς... / Μα να τους εξηγήσει δεν μπορεί / Γλώσσα καμία / Πως είν’ μεσάνυχτα / Και πως τις πάνε στα σφαγεία... 

 

Η πιστοποίηση της βλακείας μας

 

Το μόνο που μάθαμε είναι ότι η συζήτηση για τη "βιωσιμότητα" του χρέους θα γίνει στην Ουάσινγκτον, δηλαδή στην έδρα του ΔΝΤ. Μας το είπε o περιφερόμενος ως πρωθυπουργός της Ελλάδας, Αντώνης Σαμαράς, στην ομιλία του στην ΔΕΘ: "Μέσα στους επόμενους μήνες, η Ελλάδα θα λάβει για πρώτη φορά επίσημη πιστοποίηση ότι το χρέος της είναι βιώσιμο. Ήδη, παρά το γεγονός ότι το χρέος της χώρας παραμένει πολύ υψηλό, για πρώτη φορά σε απόλυτο αριθμό άρχισε να μειώνεται. Έστω και οριακά, πάντως μειώνεται πια. Κι όταν φανεί η αύξηση του ΑΕΠ, θα μειώνεται όλο και ταχύτερα και ως ποσοστό. Γιατί έχει χρέος διά ΑΕΠ. Όταν το ΑΕΠ μεγαλώσει με την Ανάπτυξη, το χρέος, συνολικά ως ποσοστό του ΑΕΠ θα μειώνεται."

 

Μάλιστα, εκτός όλων των άλλων, θα πάρουμε και πιστοποίηση. Θα είμαστε δουλοπάροικοι του χρέους με πιστοποιητικό γνησιότητας. Όπως ακριβώς τα λαχανάκια Βρυξελλών, το αγγουράκι τουρσί, ή τα εσκαργκό μπουργκινιόν, που ακούγεται ότι αρέσουν ιδιαίτερα στο pizza boy από το Χάρβαντ. Τουλάχιστον αυτό μας είπαν οι ταβερνιάρηδες της περιοχής του Costa Navarino, όπου σύχναζε με ισχυρή συνοδεία - ένεκα δημοφιλής όσο δεν παίρνει - ο πάσχων από ισχιαλγία - ξέρετε τα πολλά σκύψε, ξανασκύψε, του άφησαν κουσούρι στη μέση, ασορτί με τα υπόλοιπα κουσούρια, τον κάλο στον εγκέφαλο και την τρέλα στο μάτι - όπου σύχναζε το καλοκαίρι εις υγείαν των φορολογουμένων, δηλαδή των κορόιδων, ο περιφερόμενος ως πρωθυπουργός.

 

Τι σημαίνει όμως πιστοποίηση "βιωσιμότητας"; Μήπως εννοεί αυτό που λένε καμιά φορά τα δικαστήρια "απαλλάσσεται ο κατηγορούμενος λόγω βλακείας"; Τέτοια πιστοποίηση εννοεί; Μάλλον, διότι άλλη δεν υφίσταται στη διεθνή πρακτική του κρατικού χρέους. Εκτός πάλι κι αν εφεύρουν μια τέτοια ειδικά για την Ελλάδα. Γιατί όχι; Έτσι ή αλλιώς την χώρα την έχουν ξεγράψει και τον λαό της τον αντιμετωπίζουν χειρότερα από όχλο, χειρότερα απ' ότι αντιμετώπιζαν τους "απολίτιστους ιθαγενείς", οι ευγενείς και πολιτισμένοι αποικιοκράτες της Δύσης, λίγο πριν τους δολοφονήσουν μαζικά για το καλό τους. Άλλωστε, μας έχουν τάξει προ πολλού: Ανήκωμεν εις την Δύσιν! Και ποτέ πριν στην ιστορία της Ελλάδα, αυτό το "ανήκωμεν" δεν έχει πάρει τόσο κυριολεκτικά χαρακτηριστικά. Όπως ανήκει στον κάθε κύρη το γομάρι και τα άλλα ζωντανά.

 

Αυτό που εννοεί ο Σαμαράς είναι ότι θα βγουν οι δανειστές και θα μας πουν ότι αφού εμείς στην Ελλάδα μπορούμε να πληρώνουμε αδιαμαρτύρητα ένα τόσο εξωφρενικά υψηλό δημόσιο χρέος, ξεπουλώντας τον τόπο μας και υποθηκεύοντας τη ζωή τη δική μας, αλλά και των γενιών που έρχονται ως καλοί δουλοπάροικοι, τότε και βέβαια το χρέος είναι "βιώσιμο". Ιδίως τώρα που βγήκαμε στις αγορές. Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Σημαίνει ότι δεν έχει νόημα για τους δανειστές και τους εντολοδόχους τους στην Ελλάδα, η όποια συζήτηση για ουσιαστική μείωση του χρέους. Βγάλτε το σκασμό και ξεπουλήστε ότι έχετε και δεν έχετε. Υπάρχει καλύτερη πιστοποίηση για τους δανειστές;

 

Αντί για μείωση θα πάρουμε πιστοποίηση! Αυτό κι αν είναι κατάκτηση. Κι όπως είπε ο εξαίρετος παλιός κωμικός Χ. Ευθυμίου στην ταινία "ένας βλάκας και μισός", όταν τον αθώωσε το δικαστήριο λόγω βλακείας: "Ήμουν, που ήμουν βλάκας, τώρα έγινα βλάκας με δίπλωμα!" Έτσι και μείς. Είμαστε, που είμαστε βλάκες που ανεχόμαστε να ζούμε σε τέτοια κατάντια, που δεχόμαστε να μας ξεπουλούν σαν υποζύγια και να μας ξεριζώνουν από τον τόπο μας, από την πατρίδα μας, τώρα - μην ανησυχείτε διόλου - θα είμαστε βλάκες με δίπλωμα! Με πιστοποίηση δηλαδή και μάλιστα διεθνή, κάτι σαν ISO, ή HACCP, για το γεγονός ότι κατόρθωσαν να μας μετατρέψουν σε ένα άριστα τυποποιημένο είδος βλάκα.

 

Μετά από αυτή την πιστοποίηση είναι σίγουρο ότι θα μας ανήκει μια ιδιαίτερη κατηγορία στο λήμμα της βλακείας. Μετά τον βλάκα με περικεφαλαία, ή με πατέντα, ή με λοφίο που οι παππούδες μας χρησιμοποιούσαν όταν ένας ήταν "πολύ ανόητος, χαρακτηριστικά ηλίθιος", όπως λέει στο λεξικό του ο Μπαμπινιώτης, εμείς, οι σύγχρονοι Έλληνες, αποδείξαμε ότι υπάρχει ένας ακόμη πιο βλάκας. Ο βλάκας με πιστοποίηση "βιωσιμότητας" του χρέους. 

 

Μετά απ' αυτό τι να ευχηθούμε; Και εις ανώτερα!

 

Άλλωστε για τον pizza boy και τους δικούς του, το δημόσιο χρέος μειώνεται! Ναι, βεβαίως, καλά ακούσατε. Μας διαβεβαίωσε ότι το χρέος μειώνεται, ενώ στην πραγματικότητα αυξάνεται τόσο σε απόλυτα νούμερα, όσο και σε ποσοστό του ΑΕΠ! Με βάση το τελευταίο δελτίο (Νο 74) το δημόσιο χρέος συνολικά ανήλθε σε 322,4 δις ευρώ στις 30/6/2014, όταν στις 31/3 ήταν 320,4 δις ευρώ. Στις 31/12/2013 το δημόσιο χρέος ήταν 321,5 δις ευρώ, δηλαδή το 176,6% του ΑΕΠ. Στο τέλος Ιουνίου 2014 το δημόσιο χρέος ήδη έχει υπερβεί τον ετήσιο στόχο, που είχε τεθεί από την τρόικα και βρίσκεται τουλάχιστον στο 179,0% του ΑΕΠ σε ετήσια βάση.

 

Όμως για τον pizza boy, το δημόσιο χρέος, έστω και οριακά, μειώνεται. Μην θυμώσετε και πείτε ότι λέει ψέματα. Όχι δεν λέει ψέματα. Δεν ξέρει καν τι σημαίνει ψέμα. Έτσι μεγάλωσε από τα γεννοφάσκια του. Δεν έμαθε ποτέ τις διαφορές. Ξέρει μόνο από ισότητες και μάλιστα ταυτότητες. Αλήθεια=ψέμα, καλό=κακό, πατρίδα=πλιάτσικο, μπεζαχτάς=δημόσιο, εξαγορά=πολιτική, εθνικοφροσύνη=δωσιλογισμός. Κι όπως όλα τα γνωστά ερπετοειδή της φύσης, έτσι και της πολιτικής ο εγκέφαλός τους λειτουργεί με εναλλαγή κλισέ. Όλα στο μυαλό τους ανάγονται στο προσωπική συμφέρον.

 

Ο Σαμαράς ανήκει σ' εκείνη την μεγάλη συνομοταξία των πολιτικών που γεννήθηκε μαζί με την εποχή της αγοράς και της εξαγοράς, η οποία χωρίς ιερό και όσιο ξέρει μόνο να πουλά και να ξεπουλά. Όπως είπαν κάποτε για τον Ταλλεϋράνδο: "Πούλησε τους πάντες και τα πάντα. Μόνο τη μάνα του δεν πούλησε, γιατί δεν βρήκε αγοραστή." Έτσι κι ο Σαμαράς. Μόνο για την μάνα του δεν ξέρουμε. Ίσως στον τομέα αυτό να φάνηκε πιο ικανός από τον Ταλεϋράνδο. Δηλαδή, να βρήκε αγοραστή και για τη μάνα του.

 

Πάντως για όλα τα άλλα έχει βρει. Είμαι σίγουρος και για την Αμφίπολη. Δεν μπορεί το κόμμα και η κυβέρνηση που ευλόγησε όσο κανείς άλλος το ξεπούλημα των αρχαιοτήτων στη χώρα μας μέσω ιδιωτικών συλλογών και άλλων, να μην αισθάνεται ρίγη εθνικής συγκίνησης με την Αμφίπολη. Να είστε σίγουροι ότι οι κυβερνώντες αυτή τη στιγμή και ιδιαίτερα το περιβάλλον Σαμαρά συγκεντρώνει προσφορές για τα αρχαία της Αμφίπολης. Να μου το θυμηθείτε. Τα έχουν βγάλει ήδη σε πλειστηριασμό. Τι θέλετε δηλαδή; Να μην πάρουμε πιστοποίηση "βιωσιμότητας" του χρέους;

 

Βλαξ άνθρωπος επί παντί λόγω επτοήσθαι φιλεί, έλεγε ο Ηράκλειτος. Με άλλα λόγια, αυτός που με κάθε ευκαιρία πτοείται είναι βλαξ. Που να μας γνώριζε! Όσο θα εξακολουθούμε να ανεχόμαστε να μας κυβερνάνε κακούργοι και ληστοσυμμορίτες, όσο θα αποκαρδιωνόμαστε, θα χάνουμε το ηθικό μας και θα λέμε ότι δεν "γίνεται τίποτε", ένα είναι σίγουρο: θα γράφουμε νέες λαμπρές σελίδες συλλογικής και ατομικής βλακείας για ολόκληρη την ανθρωπότητα.

 

 

Επόμενος σταθμός; Οι εκλογές. Το ξεκαθάρισε ο Σαμαράς. Ολόκληρη η ομιλία του στην ΔΕΘ έφερε βαριά τη δυσοσμίας της προεκλογικής εξαπάτησης. Και εκεί, μην τυχόν και μας ξεφύγει, ας ακολουθήσουμε την πεπατημένη. Ας αποδείξουμε πόσο μας αξίζει το πιστοποιητικό βλακείας που ετοιμάζονται να μας απονείμουν οι δανειστές. Ας επιτρέψουμε στους επαγγελματίες της πολιτικής, σε δεξιούς και αριστερούς, σε συμπολίτευση και αντιπολίτευση να μας μεταχειρίζονται όπως πάντα. Ως τυπικό είδος βλάκα!

http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2014/08/blog-post_14.html

Φόλα στα σκυλιά των ΜΜΕ

 

30/08/14

«Δεν υπάρχει ομάδα Μαζιώτη»

Σε επιστολή του με τίτλο «Σύμπραξη κεφαλαίου, τρόικας, κράτους, δημοσιογράφων »το μέλος του Επαναστατικού Αγώνα επιτίθεται κατά δημοσιογράφων που, όπως λέει, «δουλειά τους είναι να συκοφαντούν τα μέλη των ένοπλων επαναστατικών οργανώσεων ως εγκληματίες». Διαβάστε ολόκληρη την επιστολή.

«ΣΥΜΠΡΑΞΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, ΤΡΟΙΚΑΣ, ΚΡΑΤΟΥΣ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ

Τι θα έκανε άραγε η εξουσία χωρίς τους δημοσιογράφους; Τι θα έκανε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα χωρίς τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τους καναλάρχες, τους μεγαλοδημοσιογράφους με τους παχυλούς μισθούς και τους αστυνομικούς συντάκτες; Όλοι αυτοί που έχουν εντεταλμένο ρόλο να παρουσιάζουν τους επαναστάτες και τους αγωνιστές όπως τα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα ως εγκληματίες και τρομοκράτες είναι αυτοί που έχουν συνεργήσει τα τελευταία χρόνια στη μεγαλύτερη κοινωνική ληστεία που υφίσταται ο λαός. Είναι αυτοί που έχουν συνεργήσει στην πολιτική της κοινωνικής γενοκτονίας και της κοινωνικής ευθανασίας που έχει επιβληθεί από το υπερεθνικό κεφάλαιο και τους δανειστές μέσω της Τρόικας και του ελληνικού κράτους.

Εδώ και τέσσερα χρόνια η συντριπτική πλειοψηφία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και του Τύπου προπαγανδίζει υπέρ της πολιτικής διάσωσης του συστήματος. Ότι όλα όσα έγιναν ήταν «για το καλό» του ελληνικού λαού, ότι τα μνημόνια ήταν η μόνη λύση, ότι οι μισθοί και οι συντάξεις έπρεπε να κοπούν, γιατί οι «υψηλοί» μισθοί δεν κάνουν την οικονομία πιο ανταγωνιστική, ενώ οι «υψηλές» συντάξεις επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό. Ότι νοσοκομεία και σχολεία έπρεπε να καταργηθούν ή να συγχωνευτούν γιατί επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό.

Ότι πρέπει να στερηθούν χιλιάδες άνθρωποι την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και να μείνουν ανασφάλιστοι γιατί επίσης επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό. Ότι για το χρέος φταίει ο λαός, αφού «όλοι μαζί τα φάγαμε», αφού οι περισσότεροι ζούσανε με σπατάλες και δανείζονταν πέρα από τις δυνατότητές τους. Ότι για το χρέος φταίει ότι αρκετοί από το λαό φοροδιαφεύγουν, ότι για το χρέος φταίει ο δημόσιος χαρακτήρας των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας ή άλλων εταιρειών, γι’ αυτό και πρέπει να παραδοθούν στους πλούσιους επενδυτές και στο κεφάλαιο γιατί μόνο έτσι θα υπάρχει «εξυγίανση» της οικονομίας και του δημοσίου.

Για όλα αυτά η συμμορία των δημοσιογράφων δεν έπαυε να διατυμπανίζει ότι οι απεργίες είναι κοινωνικά ανεύθυνες πράξεις που στρέφονται κατά της κοινωνικής πλειοψηφίας και δεν παρέλειπε να υποστηρίζει την επιστράτευση των απεργών όλα αυτά τα χρόνια. Όλος αυτός ο συρφετός των δημοσιογράφων που έχει το θράσος να κατηγορεί εμένα ως ληστή, ως αντικοινωνικό εγκληματία, βοήθησε να επιβληθεί αυτή η δολοφονική πολιτική του καθεστώτος που άφησε πίσω της χιλιάδες νεκρούς από τη φτώχεια, την εξαθλίωση, από την έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης άφησε πίσω της χιλιάδες νεκρούς αυτόχειρες, χιλιάδες άστεγους, χιλιάδες πεινασμένους και υποσιτισμένους.

Κι αυτό είναι λογικό αφού τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και ο Τύπος είναι ιδιοκτησία των μεγιστάνων του ελληνικού μεγάλου κεφαλαίου, μεγαλοεπιχειρηματιών, ιδιοκτητών κατασκευαστικών εταιρειών, εφοπλιστών, τραπεζιτών, βιομηχάνων. Βαρδινογιάννης, Μπόμπολας, Αλαφούζος, Κυριακού, Κοντομηνάς είναι κάποιοι από αυτούς τους ιδιοκτήτες των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης οι οποίοι ληστεύουν για χρόνια τον ελληνικό λαό, έπαιρναν δάνεια και επιδοτήσεις από το κράτος καθώς και μίζες από τους πολιτικούς και ωφελούνται από την εφαρμογή των μνημονίων, αφού πολλά από αυτά που κόβονται από το λαϊκό εισόδημα και τις δημόσιες δαπάνες, πέρα από αυτά που παίρνουν οι δανειστές του υπερεθνικού κεφαλαίου, καταλήγουν στις τσέπες τους.

Κάτω από την ηγεσία αυτής της μαφίας των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης βρίσκονται οι μεγαλοδημοσιογράφοι με τους παχυλούς μισθούς, οι οποίοι κάνουν καθημερινά τη βρώμικη δουλειά της αντιλαϊκής και αντικοινωνικής προπαγάνδας (Τρέμη, Πρετεντέρης, Σρόιτερ, Χούκλη, Κοσιώνη, Τσιόδρας, Παπαδημητρίου, Ευαγγελάτος). Τους τελευταίους μήνες έχει αλλάξει το τροπάρι της προπαγάνδας αφού οι περισσότεροι έγιναν ξαφνικά αντιμνημονιακοί και αντιγερμανοί ρίχνοντας νερό στο μύλο της προπαγάνδας της κυβέρνησης Σαμαρά που διατυμπανίζει το τέλος του μνημονίου, την έξοδο από την κρίση, την ελάφρυνση του λαού από τα δεινά, τη χαλάρωση της γερμανικής εμπνεύσεως λιτότητας και τη «σκληρή» επαναδιαπραγμάτευση με την Τρόικα και το Βερολίνο.

Το πάζλ της σύμπραξης αυτής συμπληρώνουν οι αστυνομικοί συντάκτες: Λαμπρόπουλος, Σουλιώτης, Καραϊβάζ, Καραμήτρου, Ψαρά, Καραστεφανής, Γεραφέντης, είναι κάποιοι από αυτούς που «δεοντολογικά» πασχίζουν για την αποκάλυψη της αλήθειας και την ενημέρωση. Βασικός ρόλος τους είναι να λοιδορούν και να συκοφαντούν τους επαναστάτες, τους αγωνιστές, τα μέλη των ένοπλων επαναστατικών οργανώσεων ως εγκληματίες και τρομοκράτες. Να διαδίδουν ψέματα, βοηθώντας την κατασταλτική και ανακριτική πρακτική της αστυνομίας με εικασίες και υποθέσεις, οι οποίες εμφανίζονται ως ατράνταχτα τεκμήρια και αποδείξεις.

Την τελευταία δεκαετία, ένα από τα πιο αγαπημένα τους επιχειρήματα είναι η σύμπραξη ποινικών-τρομοκρατών. Αυτή η προπαγάνδα φούντωσε πάλι τον τελευταίο καιρό μετά τη σύλληψή μου μιλώντας για σύμπραξή μου ή της λεγόμενης «ομάδας Μαζιώτη» σε απαλλοτριώσεις τραπεζών με ποινικούς, φωτογραφίζοντας μάλιστα συγκεκριμένους καταζητούμενους. Ξεκινώντας από τα τελευταία: Δεν υπάρχει καμία «ομάδα Μαζιώτη», και ως αναρχικός, δεν ήμουν και δεν επιδίωξα ποτέ να είμαι αρχηγός και να έχω υπαρχηγούς, όπως ισχυρίζονται ότι έχω.

Η ομάδα που υπάρχει και συμμετέχω ως ισότιμο μέλος είναι ο Επαναστατικός Αγώνας. Άλλωστε να υπενθυμίσω για δεύτερη φορά ότι το δικαστήριο που δίκασε τον Επαναστατικό Αγώνα και μας καταδίκασε σε πενήντα χρόνια κάθειρξη δέχτηκε τους ισχυρισμούς μας, οι οποίοι υιοθετήθηκαν και από τον εισαγγελέα, ότι ο Επαναστατικός Αγώνας είναι μια οριζόντια αναρχική οργάνωση που δεν έχει αρχηγούς, ούτε ιεραρχία. Γι’ αυτό και η κατηγορία της αρχηγίας κατέπεσε. Αρχηγούς, υπαρχηγούς και ιεραρχία έχουν αυτοί που μας κατηγορούν.

Αλλά οι δημοσιογράφοι, μαθητές του Γκέμπελς, επιμένουν στο ψέμα ότι εγώ είμαι αρχηγός και έχω υπαρχηγό. «Πες πες ψέματα όλο και κάτι θα μείνει», και όσο πιο τερατώδες είναι το ψέμα, τόσο το καλύτερο, όπως αυτό που αναφέρεται σε πρόσφατο άρθρο ο μπατσοδημοσιογράφος Λαμπρόπουλος, ο οποίος παρουσιάζει κατόπιν παραγγελίας της αστυνομίας τους ποινικούς με τους οποίους φέρεται να συμπράττω σε απαλλοτριώσεις τραπεζών ως μέλη του Επαναστατικού Αγώνα. Από τη στιγμή που πέρασα στην παρανομία με την συντρόφισσα Ρούπα οι δημοσιογράφοι δεν έπαψαν να παρουσιάζουν τους ισχυρισμούς της αστυνομίας ότι βρίσκομαι πίσω από επιθέσεις που δεν τις έχει διαπράξει, ούτε τις έχει αναλάβει ο Επαναστατικός Αγώνας.

Πώς γίνεται να είμαι μέλος μιας ένοπλης αναρχικής οργάνωσης, του Επαναστατικού Αγώνα από το 2003, να έχω αναλάβει την πολιτική ευθύνη της συμμετοχής μου στην οργάνωση μετά τις συλλήψεις του 2010, να δηλώνω ότι είμαι περήφανος για τη συμμετοχή μου στην οργάνωση, να έχω υπερασπιστεί στο δικαστήριο όλες τις ενέργειες του Επαναστατικού Αγώνα πράγμα για το οποίο καταδικάστηκα σε 50 χρόνια κάθειρξη και στην παρανομία να βρίσκομαι πίσω από ενέργειες μιας άλλης οργάνωσης και μάλιστα λενινιστικής; Οι έωλοι αυτοί ισχυρισμοί διαψεύστηκαν πανηγυρικά όταν ο Επαναστατικός Αγώνας πραγματοποίησε την επίθεση στη Διεύθυνση Εποπτείας της Τράπεζας της Ελλάδος τον περασμένο Απρίλιο, για την οποία έχω αναλάβει την πολιτική ευθύνη. Αφού τελείωσε κι αυτό το σενάριο εμφανίστηκε ένα άλλο, αυτός της σύμπραξής μου σε απαλλοτριώσεις τραπεζών με ποινικούς.

Κάνοντας μια ιστορική αναδρομή της τελευταίας δεκαετίας έχουν καταγραφεί αρκετά ψέματα και συκοφαντίες από την πλευρά των δημοσιογράφων, εναντίον του Επαναστατικού Αγώνα. Πόσες φορές έχουν δημοσιευτεί σενάρια, υποθέσεις, εικασίες, τα οποία προβάλλονται ως γεγονότα και τα οποία ουδέποτε αποδείχτηκαν, αλλά διαψεύστηκαν ακόμα και στα δικαστήρια. Σε αυτές τις περιπτώσεις κανείς από τους δημοσιογράφους δεν έχει αναθεωρήσει. Μερικά παραδείγματα:

1ο ψέμα: Σε δημοσίευμα της εφημερίδας του ομίλου Λαμπράκη, στο ΒΗΜΑ, ο γνωστός μπατσοδημοσιογράφος Λαμπρόπουλος προβάλει τον ισχυρισμό της αστυνομίας ότι ο Επαναστατικός Αγώνας και εγώ βρίσκονται πίσω από την εκτέλεση του ειδικού φρουρού Αμανατίδη στην Κηφισιά. Ποτέ δεν αποδείχτηκε αυτός ο ισχυρισμός.

2ο ψέμα: Οι επονομαζόμενοι «ληστές με τα μαύρα» που απαλλοτρίωναν τράπεζες την περίοδο 2002-2006, χρηματοδοτούσαν τον Επαναστατικό Αγώνα ή έδιναν λεφτά στο επονομαζόμενο επαναστατικό ταμείο. Παρότι έχουν γίνει δίκες για αυτή την υπόθεση δεν αποδείχτηκε ποτέ, ούτε φυσικά και στη δικιά μας δίκη.

3ο ψέμα: Φερόμενα ως μέλη των «ληστών με τα μαύρα», τα οποία επικηρύχτηκαν το 2009 από τον τότε υπουργό Δημοσίας Τάξης Χρυσοχοΐδη, φωτογραφίζονται ως μέλη του Επαναστατικού Αγώνα. Πράγμα που διαψεύσαμε τότε και ποτέ δεν αποδείχτηκε.

4ο ψέμα: Τον Μάιο του 2007, πάλι ο γνωστός μπατσοδημοσιογράφος του Βήματος Λαμπρόπουλος, όταν ο Επαναστατικός Αγώνας γάζωσε το 2ο αστυνομικό τμήμα Νέας Ιωνίας στον Περισσό, με υποπολυβόλο ΜΡ5, προ έβαλε τον ισχυρισμό της αστυνομίας ότι το ΜΡ5 προερχόταν από τον ειδικό φρουρό που φρουρούσε το σπίτι του πρώην προέδρου του Αρείου Πάγου Ρωμύλου Κεδίκογλου στη Γλυφάδα, τον οποίο είχαν αφοπλίσει άγνωστοι και προβάλλοντας παράλληλα ότι ο Επαναστατικός Αγώνας ήταν πίσω από αυτή την ενέργεια. Ούτε αυτό αποδείχτηκε στη δίκη που έγινε για την υπόθεση, ούτε φυσικά στη δίκη του Επαναστατικού Αγώνα. Αντιθέτως, όταν συλληφθήκαμε το 2010, και βρέθηκε το ΜΡ5 το οποίο χρησιμοποίησε η οργάνωση εναντίον του αστυνομικού τμήματος στον Περισσό, η αστυνομία είπε ότι το συγκεκριμένο όπλο προερχόταν από αστυνομικό ο οποίος αφοπλίστηκε σε απαλλοτρίωση τράπεζας στη Θεσσαλονίκη.

5ο ψέμα: Ποιος δε θυμάται την εκστρατεία λάσπης εναντίον μας όταν είχαμε συλληφθεί το 2010 όπου η αστυνομία ισχυριζόταν ότι στις υποκλαπείσες συνομιλίες που είχε εναντίον μας σαρκάζαμε, υποτίθεται, το θάνατο του 15χρονου Αφγανού από έκρηξη βόμβας στα Πατήσια, χρεώνοντάς μας παράλληλα ότι ο Επαναστατικός Αγώνας βρισκόταν πίσω από αυτό. Φυσικά οι δημοσιογράφοι-παπαγαλάκια δεν έχασαν την ευκαιρία να αναπαράγουν αυτόν τον ισχυρισμό, ενώ εμείς κλεισμένοι στα κελιά της Αντιτρομοκρατικής αδυνατούσαμε να απαντήσουμε σε αυτή την εκστρατεία λάσπης. Και παρόλο που η αστυνομία παραδέχτηκε στο τέλος ότι δεν υπάρχει αυτός ο διάλογος, οι δημοσιογράφοι εξακολουθούσαν να το αναπαράγουν αυτό. Κανένας από αυτούς τους λακέδες και τους γλείφτες της εξουσίας δεν ανακάλεσε αυτά τα ψέματα και δε ζήτησαν συγγνώμη από εμάς ως όφειλαν.

Σε όλη τη διάρκεια δράσης του Επαναστατικού Αγώνα αρκετοί δημοσιογράφοι πάσχιζαν ανεπιτυχώς να αποδείξουν ότι η δράση μας στρεφόταν κατά απλών πολιτών και ότι κατά τύχη δε θρηνήσαμε θύματα πράγμα το οποίο προσπάθησαν να επαναλάβουν και στην σύλληψή μου στο Μοναστηράκι. Αξίζει να αναφέρω ένα περιστατικό που αποδεικνύει το ποιόν κάποιων δημοσιογράφων και το μίσος που θρέφουν κατά των αγωνιστών και συγκεκριμένα κατά του Επαναστατικού Αγώνα.

Όταν το Μάιο του 2009 ο Επαναστατικός Αγώνας είχε ανατινάξει το υποκατάστημα της Eurobank στην Αργυρούπολη και τα μέλη της οργάνωσης είχαν συναντηθεί με το πλήρωμα ενός τζιπ της αστυνομίας, αλλά κατάφεραν να διαφύγουν με ασφάλεια αφού τους απείλησαν με όπλο, δύο γνωστοί δημοσιογράφοι πρωινής εκπομπής σε κρατικό κανάλι, τη ΝΕΤ, και συγκεκριμένα οι δημοσιογράφοι Λυριτζής και Οικονόμου, είχαν δηλώσει σχολιάζοντας το γεγονός ότι οι μπάτσοι έπρεπε να τους «ξαπλώσουν κάτω», προτρέποντας τους να σκοτώσουν τους συντρόφους.

Η συντριπτική πλειοψηφία των δημοσιογράφων με τη στάση τους αποδεικνύουν ότι είναι ταυτισμένοι με το σύμπλεγμα της εξουσίας, οικονομικής και πολιτικής και ότι σε ένα μεγάλο βαθμό το ψέμα, η συκοφαντία και η διαστρέβλωση είναι το επάγγελμά τους. Όσο και να γαβγίζουν, το μόνο που αποδεικνύουν είναι ότι είναι λακέδες των οικονομικά ισχυρών και φερέφωνα του σάπιου πολιτικού συστήματος. Αποδεικνύουν ότι οι πραγματικοί ποινικοί εγκληματίες είναι όλο αυτό το σύμπλεγμα εξουσίας που περιλαμβάνει το κεφάλαιο και το κράτος και φυσικά τους ίδιους. Όσο και να γαβγίζουν, ο Επαναστατικός Αγώνας θα μείνει στην ιστορία ως μία ένοπλη επαναστατική οργάνωση που δρα προς όφελος του λαού και των φτωχών.

Μαζιώτης Νίκος, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα

Φυλακές Διαβατών»

Αυτός πήρε το δρόμο του, Εσύ;

 

15/08/14

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Μαζιώτης: Χαμένος είναι ο αγώνας που δεν γίνεται

Ο Νίκος Μαζιώτης μιλάει αποκλειστικά στην «Εφ.Συν.» για τη συμπλοκή του στο Μοναστηράκι, τη σύλληψή του, τον τραυματισμό των δύο τουριστών, τον Επαναστατικό Αγώνα, τη σχέση του με την ένοπλη πάλη και στέλνει μήνυμα στη σύντροφό του, Πόλα Ρούπα.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στην Κατερίνα Κατή

 

• Είσαι μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, μιας ένοπλης, αναρχικής οργάνωσης. Γιατί επέλεξες τον ένοπλο αγώνα ως μέθοδο δράσης;

Ο ένοπλος αγώνας είναι αναπόσπαστο μέρος της πάλης για την κοινωνική επανάσταση. Είναι αναπόσπαστο μέρος ενός επαναστατικού κινήματος, που στοχεύει στην ανατροπή του κεφαλαίου και του κράτους. Υπάρχει μια άρρηκτη σχέση μεταξύ κινήματος και ένοπλου αγώνα σε τέτοιον βαθμό που ένα κίνημα, για να είναι πραγματικά επαναστατικό, προϋποθέτει απαραίτητα να έχει στις στοχεύσεις του και τον ένοπλο αγώνα. Γιατί ιστορικά δεν υπήρξε ποτέ νικηφόρα επανάσταση που να μην είναι ένοπλη.

Ο ένοπλος αγώνας, ή με άλλα λόγια η ένοπλη προπαγάνδα, είναι ένα πολύ δυνατό μέσο πάλης και για αυτό και τα πολιτικά μηνύματα που εκπέμπει είναι πολύ ισχυρά, εφόσον υπάρχει απαραίτητα μια συνολική πολιτική αντίληψη και ανάλυση για το πού δρούμε, τι θέλουμε και τι στοχεύουμε. Στον Επαναστατικό Αγώνα πιστεύουμε ότι η ένοπλη δράση έχει στόχο να διαχέει σε όσο γίνεται μεγαλύτερα κοινωνικά και λαϊκά κομμάτια την αναγκαιότητα της κοινωνικής επανάστασης και της ανατροπής του κεφαλαίου και του κράτους. Σήμερα ειδικά, στην Ελλάδα και όχι μόνο, την περίοδο της πιο άγριας επίθεσης του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου, την ώρα που τα μνημόνια της τρόικας και του ελληνικού κράτους εφαρμόζουν μια πολιτική κοινωνικής γενοκτονίας, ο ένοπλος αγώνας είναι αναγκαίος και επίκαιρος όσο ποτέ.

Το 2009, στην αρχή της κρίσης, όταν είχε τα χαρακτηριστικά της κρίσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος και πριν λάβει τον χαρακτήρα της κρίσης χρέους, είχαμε εκφράσει την άποψη ότι ανοίγεται μια μεγάλη ευκαιρία για μια επαναστατική εποχή για την Ελλάδα, γιατί τα αποτελέσματα, όπως επιβεβαιώθηκαν, ήταν το τέλος της νεοφιλελεύθερης συναίνεσης και η απονομιμοποίηση του οικονομικού και πολιτικού συστήματος στα μάτια της κοινωνικής πλειοψηφίας. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η στοχευμένη ένοπλη δράση εναντίον του καθεστώτος μπορεί να επιφέρει αλυσιδωτές αντιδράσεις σε ένα σύστημα με προχωρημένη αλληλεξάρτηση σε όλους τους τομείς και τις δραστηριότητές του και να λειτουργεί ως παράγοντας πολλαπλασιασμού των κινδύνων αποσταθεροποίησής του.

Δεδομένου ότι η οικονομική και πολιτική παγκοσμιοποίηση έχει προχωρήσει σημαντικά, και μαζί της έχουν προχωρήσει και οι συνθήκες αλληλεξάρτησης, αυτό ενισχύει την άποψή μας ότι ο ένοπλος αγώνας είναι σήμερα περισσότερο από ποτέ όχι μόνο πολιτικά αναγκαίος και εφικτός, αλλά και καθοριστικός παράγοντας για την υποδαύλιση των συστημικών προβλημάτων και αντιθέσεων και για την αποτελεσματική υπονόμευση του συστήματος, ως και την τελική πτώση του. Όμως για αυτό χρειάζεται ένα επαναστατικό κίνημα που να προσφύγει στα όπλα.

• Όταν συνελήφθης το 2010, ανέλαβες την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή σου στην οργάνωση. Τι σημαίνει πολιτική ευθύνη;

Ως αγωνιστής και ως μέλος μιας ένοπλης συλλογικότητας έκανα αυτό που θεωρούσα ως αυτονόητο. Υπεράσπισα την οργάνωση στην οποία ανήκω, υπεράσπισα τις επιθέσεις τις οποίες διέπραξε, υπεράσπισα το μέλος της οργάνωσης Λάμπρο Φούντα που σκοτώθηκε σε ένοπλη συμπλοκή με αστυνομικούς προετοιμάζοντας ένα χτύπημα-απάντηση στο καθεστώς για να μην περάσει η κατοχή της ελληνικής κυβέρνησης, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, για να μην περάσει η σύγχρονη χούντα του κεφαλαίου και του κράτους, ο νέος ολοκληρωτισμός που η υπερεθνική οικονομική και πολιτική ελίτ θέλει να επιβάλει σε ολόκληρο τον πλανήτη με αφορμή την παγκόσμια οικονομική κρίση. Ήταν θέμα εντιμότητας η στάση μας αυτή.

Δεν κοιτάξαμε να σώσουμε το τομάρι μας. Η ανάληψη πολιτικής ευθύνης για εμάς που το επιλέξαμε ήταν μια συλλογική απόφαση και όχι εξατομικευμένη επιλογή, και γι’ αυτό μετά τις συλλήψεις μας διατηρήσαμε ακέραια τη συλλογικότητά μας και ως φυλακισμένα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα περάσαμε στην αντεπίθεση, εξακολουθούσαμε να μιλάμε για την αναγκαιότητα της σύγχρονης προλεταριακής αντεπίθεσης και της κοινωνικής επανάστασης παρεμβαίνοντας με κείμενα στις μεγάλες απεργίες και λαϊκές κινητοποιήσεις εναντίων του μνημονίου το 2010-2011. Την ίδια στάση είχαμε και στη δίκη. Οποιαδήποτε άλλη στάση εκτός της ανάληψης πολιτικής ευθύνης θα ήταν προδοσία απέναντι στις αρχές μας και τα ιδανικά μας και απέναντι στους νεκρούς, όπως στον Λάμπρο Φούντα.

 

 

«Ως μέλος του Επαναστατικού Αγώνα αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη για την επίθεση στο κτίριο της Τράπεζας της Ελλάδος στην οδό Αμερικής στις 10 Απριλίου 2014», λέει στην «Εφ.Συν.» ο Νίκος Μαζιώτης.

 

• Τι απαντάς σε όσους ισχυρίζονται ότι η ένοπλη δράση προκαλεί μόνο την καταστολή; Για παράδειγμα, μετά τη φυγή του Χριστόδουλου Ξηρού, επισπεύσανε το νομοσχέδιο για τις φυλακές τύπου Γ, που προορίζονται για κατηγορούμενους ως μέλη ένοπλων επαναστατικών οργανώσεων.

Είναι ηλίθιο να πιστεύει κανείς ότι ο αγώνας για την ελευθερία δεν θα συναντήσει την αντίδραση του κράτους κι ότι δεν έχει βαρύτατες συνέπειες. Ο αγώνας που έχει ως πυξίδα την κοινωνική επανάσταση και την ανατροπή του κεφαλαίου και του κράτους είναι αυτονόητο ότι δεν γίνεται με γνώμονα τον ποινικό κώδικα και τους νόμους του εχθρού, άρα θα έχει αναγκαστικά και παράνομες μορφές δράσεις, όπως ο ένοπλος αγώνας, πέραν των νόμιμων μορφών δράσης. Στον αγώνα για την ελευθερία και την επανάσταση, τον κοινωνικό και ταξικό πόλεμο, θα υπάρχει αιματοχυσία, θα υπάρχουν νεκροί, θα υπάρχουν φυλακισμένοι, θα υπάρχουν ειδικοί αντιτρομοκρατικοί νόμοι και ειδικές φυλακές για τα μέλη των ένοπλων οργανώσεων. Ο Χρήστος Κασίμης, ο Χρήστος Τσουτσουβής, ο Χριστόφορος Μαρίνος, ο Λάμπρος Φούντας πλήρωσαν με την ίδια τους τη ζωή το αντίτιμο να πολεμήσουν με το όπλο στο χέρι, στον αγώνα για την ανατροπή και την επανάσταση. Όπως σε άλλες ιστορικές εποχές, οι αντάρτες του ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού και τα μέλη ένοπλων οργανώσεων στην Ευρώπη και στη Λατινική Αμερική, όπως οι Τουπαμάρος, οι Ερυθρές Ταξιαρχίες, τα μέλη της RAF, της Action Direct ή τα μέλη ένοπλων οργανώσεων στην Τουρκία. Το αντίτιμο που πληρώσανε ήταν θάνατοι σε ένοπλες συμπλοκές, θάνατοι από απεργίες πείνας μέσα στη φυλακή και πολύχρονες καταδίκες.

Ως μέλος του Επαναστατικού Αγώνα είχα ανέκαθεν υπόψη μου ότι το αντίτιμο των επιλογών μου είναι ή μια πολύχρονη βαριά καταδίκη στη φυλακή, πράγμα που υφίσταμαι ήδη, ή ο θάνατος σε μια συμπλοκή με τα σκυλιά του κράτους. Άλλωστε στο Μοναστηράκι θα μπορούσα να είχα σκοτωθεί. Ήταν κάτι που γνώριζα ότι θα μπορούσε να συμβεί. Το κόστος και οι συνέπειες του αγώνα για την ανατροπή και την επανάσταση δεν σημαίνει ότι πρέπει να παραιτηθούμε. Ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν γίνεται. Πρέπει όμως να ληφθεί υπόψη ότι το αντίτιμο σε μια επιλογή έχει διπλή όψη: για παράδειγμα και ο εχθρός έχει πληρώσει βαρύ κόστος αφού αρκετοί μπάτσοι έχουν σκοτωθεί από τις ένοπλες επαναστατικές οργανώσεις, πληρώνοντας την επιλογή τους να είναι τα σκυλιά των αφεντικών.

Το ίδιο ισχύει για πολιτικούς, δικαστές, για μεγαλοεπιχειρηματίες. Αυτό είχα επικαλεστεί στη δίκη της οργάνωσης υπερασπιζόμενος την επίθεση με καλάσνικοφ του Επαναστατικού Αγώνα στους τρεις αστυνομικούς των ΜΑΤ στα Εξάρχεια, τον Ιανουάριο του 2009, που έγινε ως αντίποινα για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και είχε ως αποτέλεσμα τον βαρύ τραυματισμό του Αδαμάντιου Μαντζούνη. Ο Μαντζούνης πλήρωσε το αντίτιμο του να γίνει αστυνομικός των ΜΑΤ και από τότε δεν υπηρετεί στην αστυνομία. Γι’ αυτό στον αντίποδα όσων ισχυρίζονται ότι η ένοπλη δράση οξύνει την καταστολή απαντώ ότι οι επιθέσεις από ένοπλες επαναστατικές οργανώσεις κατά των δυνάμεων καταστολής λειτουργούν ανασταλτικά ως προς την ένταση της αστυνομικής βίας. Αντίθετα, η έλλειψη της ένοπλης δράσης και κατ’ επέκταση η μη ύπαρξη απειλής για αντίποινα αποχαλινώνει περισσότερο τη δράση των κατασταλτικών δυνάμεων.

Όποιος νομίζει ότι είναι αγωνιστής ή αναρχικός και θεωρεί ότι πρέπει να δρα στα όρια της νομιμότητας καλύτερα να ενταχθεί σε ένα νόμιμο κοινοβουλευτικό κόμμα, να ενταχθεί στο σύστημα και να μην το παίζει αγωνιστής ή επαναστάτης ή αναρχικός. Το να προκαλούμε την αντίδραση του κράτους όταν αγωνιζόμαστε είναι κάτι φυσιολογικό. Περισσότερο θα πρέπει να ανησυχούμε όταν δεν προκαλούμε την καταστολή γιατί μάλλον δεν βρισκόμαστε στον σωστό δρόμο, αφού δεν θεωρούμαστε επικίνδυνοι από τον εχθρό.

• Το 2012, κι ενώ συνεχιζόταν η δίκη του Επαναστατικού Αγώνα, εσύ και η Πόλα Ρούπα παραβιάσατε τους περιοριστικούς όρους και επιλέξατε την παρανομία. Γιατί;

Το να περάσουμε στην παρανομία ήταν κάτι προαποφασισμένο από τη στιγμή που αποφυλακιστήκαμε λόγω παρέλευσης του 18μηνου. Γνωρίζαμε ότι θα καταδικαστούμε σε 25 χρόνια κάθειρξη και αυτό δεν ήμασταν διατεθειμένοι να το αποδεχτούμε παθητικά. Τη χρονική στιγμή που επιλέξαμε να περάσουμε στην παρανομία είχε τελειώσει το στάδιο της διαδικασίας της δίκης όπου εξετάζονται οι μάρτυρες του κατηγορητηρίου σε σχέση με τις ενέργειες της οργάνωσης. Το διάστημα αυτό δώσαμε μια πολύμηνη μάχη όπου υπερασπιστήκαμε όλες τις ενέργειες της οργάνωσης μία προς μία, μένοντας εκεί για να μετατρέψουμε τη δίκη μας σε ένα βήμα για την υπεράσπιση του Επαναστατικού Αγώνα, της ένοπλης δράσης και της κοινωνικής επανάστασης. Δεν αρκεστήκαμε να τοποθετηθούμε πολιτικά στο τέλος της δίκης, στο στάδιο όπου απαιτείται η απολογία των κατηγορουμένων, αλλά τοποθετηθήκαμε πολιτικά για όλες τις ενέργειες από την αρχή.

Επιλέξαμε την παρανομία για το αυτονόητο: Για να είμαστε ελεύθεροι, για να συνεχίσουμε τον ένοπλο αγώνα, για να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την αναγκαιότητα της κοινωνικής επανάστασης, για την αναγκαιότητα της ένοπλης προλεταριακής και λαϊκής αντεπίθεσης ενάντια στο καθεστώς των μνημονίων, της τρόικας, του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ενάντια στην πιο άγρια επίθεση του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου. Επιλέξαμε την παρανομία για να συνεχίσουμε τον αγώνα για την ανατροπή του κεφαλαίου και του κράτους, για τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό και την Αναρχία.

Σημαντικό ρόλο στην επιλογή μας να περάσουμε στην παρανομία ήταν και ότι θέλαμε να μεγαλώσουμε το παιδί μας χωρίς να μας βλέπει πίσω από τα σίδερα. Μέσα στα πλαίσια αυτά έγινε η επαναδραστηριοποίηση του Επαναστατικού Αγώνα με την επίθεση στις 10 Απριλίου 2014 στο κτίριο της Διεύθυνσης Εποπτείας της Τράπεζας της Ελλάδος στην οδό Αμερικής, όπου στεγάζεται και ο μόνιμος αντιπρόσωπος του ΔΝΤ στην Ελλάδα. Ως μέλος του Επαναστατικού Αγώνα αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη για την ενέργεια αυτή.

• Στο Μοναστηράκι, για να αποφύγεις τη σύλληψη, άνοιξες πυρ μέσα σε ένα πλήθος από ανυποψίαστους πολίτες. Το αποτέλεσμα ήταν να τραυματιστούν ελαφρά δύο τουρίστες. Τι έχεις να πεις γι' αυτό;

Κατ' αρχήν λυπάμαι που τραυματίστηκαν έστω και ελαφρά οι δύο τουρίστες. Το να πληγούν άσχετοι πολίτες με κάθε τρόπο ήταν κάτι που αποφεύγαμε επιμελώς στον Επαναστατικό Αγώνα και αυτό αποδείχθηκε στη δίκη της οργάνωσης όπου κατηγορούμασταν ότι με τις βομβιστικές επιθέσεις θέσαμε σε κίνδυνο αδιακρίτως ανθρώπινες ζωές. Μετά από πολύμηνη μάχη το δικαστήριο αποδέχτηκε σε μεγάλο βαθμό αρκετούς από τους ισχυρισμούς μας, όπως το γεγονός ότι οι περισσότερες απόπειρες ανθρωποκτονιών έπεσαν και έμειναν μόνο εκείνες που αφορούσαν τους τρεις αστυνομικούς των ΜΑΤ στα Εξάρχεια το 2009, που πυροβολήθηκαν από την οργάνωση ως αιματηρά αντίποινα για τη δολοφονία Γρηγορόπουλου. Στην περίπτωση του Βουλγαράκη αποδέχτηκε ότι η απόπειρα εκτέλεσης του συγκεκριμένου καθάρματος ματαιώθηκε επειδή υπήρχε κίνδυνος να ανακαλυφθεί η βόμβα η οποία πυροδοτήθηκε τελικά σε χρόνο που δεν κινδύνευαν διερχόμενοι πολίτες, ούτε καν ο αστυνομικός του ΤΕΕΜ που βρισκόταν κοντά. Στην υπόθεση της επίθεσης στο υπουργείο Οικονομίας στο Σύνταγμα όπου υπήρχαν μικροτραυματισμοί πολιτών, το δικαστήριο έλαβε υπόψη ότι η αστυνομία, παρά τα δύο προειδοποιητικά τηλεφωνήματα, δεν απέκλεισε τον χώρο και έθεσε σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές, και μάλιστα μια γυναίκα που τραυματίστηκε έλαβε αποζημίωση από το Δημόσιο γι' αυτόν τον λόγο, ενώ κάποιοι αστυνομικοί του κέντρου άμεσης δράσης τιμωρήθηκαν με πρόστιμα για λανθασμένους χειρισμούς στο ζήτημα αυτό, αφού η αστυνομία παραδέχτηκε τελικά ότι η υπηρεσία έθεσε σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές.

Υπάρχουν εκθέσεις της αμερικάνικης πρεσβείας στην Ελλάδα που αναφέρουν ότι τα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα ρισκάρουν πολύ στις ενέργειές τους για να μην πληγούν πολίτες. Η ίδια η ιστορία αποδεικνύει ότι πάντα λαμβάναμε μέτρα και δεν αδιαφορούσαμε για τις ζωές πολιτών ασχέτως με τον στόχο. Στο Μοναστηράκι, όπως λέει και η ίδια η δικογραφία, οι τραυματισμοί των δύο τουριστών έγιναν από θραύσματα και όχι απευθείας από τις βολίδες του όπλου. Τα τραύματα των δύο ανθρώπων αυτών ήταν στο πόδι, πράγμα που σημαίνει ότι οι πυροβολισμοί ήταν χαμηλά. Άρα δεν στόχευα καν αυτούς τους ανθρώπους. Πώς γίνεται τώρα να κατηγορούμαι για απόπειρες ανθρωποκτονιών αυτών των ανθρώπων με το σκεπτικό ότι αποδεχόμουν το ενδεχόμενο να σκοτωθούν πολίτες; Εδώ περισσεύει η υποκρισία. Σε τρεις υποθέσεις των ενεργειών μας η αστυνομία έθεσε σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές. Μία φορά στο Σύνταγμα, στο υπουργείο Οικονομίας, όπου με την ηλιθιότητά τους δεν απέκλεισαν τον χώρο. Μία φορά στο υπουργείο Απασχόλησης όπου ο ειδικός φρουρός του χώρου διέταξε άστεγο πολίτη να μεταφέρει το σακίδιο με τη βόμβα από την είσοδο του υπουργείου λίγα μέτρα παραπέρα.

Η τρίτη περίπτωση ήταν στο Χρηματιστήριο, όπου η αστυνομία δεν ειδοποίησε καν κάποιους φύλακες γειτονικών κτιρίων να φύγουν. Υπάρχει όμως και μια άλλη περίπτωση όπου οι αστυνομικοί έχουν σκοτώσει λάθος άνθρωπο σε επιχείρηση σύλληψης παρανόμου και δεν υπήρξε καμία συνέπεια. Τον Φλεβάρη του 2010 σε επιχείρηση σύλληψης του Μαριάν Κόλα στον Βύρωνα, οι αστυνομικοί σκότωσαν με 9 σφαίρες έναν άσχετο, τον Νίκολα Τόντι. Κανένας δεν κατηγορήθηκε για απόπειρα ανθρωποκτονίας. Και ο τότε υπουργός Δημοσίας Τάξης Χρυσοχοΐδης είχε δηλώσει ότι μπορεί να αφαιρέθηκε μια ανθρώπινη ζωή, αλλά το σημαντικό είναι ότι συνελήφθησαν δύο κακοποιοί. Εδώ περισσεύει η υποκρισία για την αξία της ανθρώπινης ζωής. Οι αστυνομικοί πρωτίστως ενδιαφέρονται για τη ζωή των αφεντικών τους που προστατεύουν και των συναδέλφων τους.

Το ίδιο ισχύει για τους πολιτικούς, τους αξιωματούχους του κράτους και τους καπιταλιστές οι οποίοι ενδιαφέρονται μόνο για τη ζωή των ταξικά ομοίων τους, ενώ τη ζωή την έχουνε γραμμένη στα παλιά τους τα παπούτσια. Έχουν το θράσος να με κατηγορούν για απόπειρες ανθρωποκτονίας αυτοί που με την πολιτική κοινωνικής γενοκτονίας που εφαρμόζουν ευθύνονται για μαζικούς θανάτους, για 4.000 αυτοκτονίες, για θανάτους ανθρώπων από τις ελλείψεις στα νοσοκομεία, ευθύνονται για ανθρώπους που ψάχνουν στα σκουπίδια για να φάνε, ευθύνονται για εκατομμύρια ανέργους, ευθύνονται για την εξαθλίωση ενός ολόκληρου λαού.

 

 

«Σημαντικό ρόλο στην επιλογή μας να περάσουμε στην παρανομία ήταν και ότι θέλαμε να μεγαλώσουμε το παιδί μας χωρίς να μας βλέπει πίσω από τα σύνορα», ισχυρίζεται ο Νίκος Μαζιώτης.

 

• Γιατί ήθελες να φύγεις εσπευσμένα από τον «Ευαγγελισμό»;

Οι συνθήκες νοσηλείας στον «Ευαγγελισμό» προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Βρισκόμουν όλο το 24ωρο σε ένα δωμάτιο-κελί με τους κουκουλοφόρους της Αντιτρομοκρατικής γύρω από το κρεβάτι μου, το φως ήταν αναμμένο όλο το 24ωρο, φυσικά για λόγους ασφαλείας. Για λόγους ασφαλείας φυσικά, όταν μου έβγαλαν τον καθετήρα, επιχείρησαν, με άνωθεν εντολές όπως μου είπε ο επικεφαλής αστυνομικός, να με καθηλώσουν στο κρεβάτι δένοντας το αριστερό μου χέρι με χειροπέδες. Αντέδρασα ξηλώνοντας τους ορούς με την αντιβίωση και είπα στους γιατρούς ότι δεν θα δεχτώ καμία αγωγή και θα αρχίσω απεργία πείνας. Για να πάω τουαλέτα έπρεπε η πόρτα της τουαλέτας να είναι ορθάνοιχτη, πάλι φυσικά για λόγους ασφαλείας, για να μπορούν να επιτηρούν οι κουκουλοφόροι.

Να προσθέσω βέβαια ότι οι εξετάσεις πριν μου χειρουργήσουν το χέρι έγιναν παρουσία κουκουλοφόρων της ΕΚΑΜ, αλλά και στο χειρουργείο, πριν μου χορηγήσουν την ολική αναισθησία, παρατήρησα ότι οι αστυνομικοί είχαν ντυθεί με ιατρικές φόρμες και θα παρευρίσκονταν όταν με χειρουργούσαν, πάλι φυσικά με την επίκληση λόγων ασφαλείας. Υπό αυτές τις συνθήκες προτίμησα να επισπεύσω τη μεταγωγή στο νοσοκομείο κρατουμένων των φυλακών Κορυδαλλού. Να προσθέσω ότι και στο νοσοκομείο κρατουμένων εφάρμοσαν καθεστώς απομόνωσης κατά παράβαση του ίδιου του σωφρονιστικού κώδικα που υποτίθεται ότι έχουν υποχρέωση να εφαρμόσουν. Για δύο μέρες με είχαν κλεισμένο σε κελί, σε απομόνωση, ώσπου να αποφανθεί η διευθύντρια και το συμβούλιο της φυλακής σε τι καθεστώς θα με κρατούσαν. Τελικά, αποφάσισαν ότι θα βγαίνω 4 ώρες έξω από το κελί σε ένα διάδρομο όχι μεγαλύτερο των 10 μέτρων όπου είχα πρόσβαση σε τηλέφωνο, όμως συνέχιζα να είμαι σε καθεστώς απομόνωσης αφού δεν μπορούσα να έρθω σε επαφή με άλλους κρατούμενους, ενώ μου είχαν απαγορεύσει τον προαυλισμό τον οποίο κάθε κρατούμενος δικαιούται.

 

 

Σύμφωνα με τον Νίκο Μαζιώτη, «όποιος νομίζει ότι είναι αγωνιστής ή αναρχικός και θεωρεί ότι πρέπει να δρα στα όρια της νομιμότητας καλύτερα να ενταχθεί σε ένα νόμιμο κοινοβουλευτικό κόμμα, να ενταχθεί στο σύστημα και να μην το παίζει αγωνιστής ή επαναστάτης ή αναρχικός».

 

• Θεωρείς ότι ο Επαναστατικός Αγώνας έχει ερείσματα στην κοινωνία;

Πιστεύω ότι αν μια ένοπλη επαναστατική οργάνωση έχει μια τέτοια δράση που έχει ως αιχμή τα προβλήματα του λαού και της κοινωνίας, εφόσον οι ενέργειές της στρέφονται κατά των καταπιεστών και των εκμεταλλευτών του λαού, κατά αυτών που τον ληστεύουν, τον εξαθλιώνουν και τον δολοφονούν, τότε είναι λογικό παρά την πλύση εγκεφάλου που κάνουν τα ΜΜΕ παρουσιάζοντας τα μέλη των ένοπλων οργανώσεων ως αντικοινωνικά και εγκληματικά τέρατα ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας να επικροτεί τις ενέργειες των αντάρτικων οργανώσεων. Επειδή λοιπόν η δράση του Επαναστατικού Αγώνα έχει αυτά τα χαρακτηριστικά, πιστεύω ότι ναι, έχει ερείσματα στην κοινωνία.

Πιστεύω ότι πολλοί θα ήταν διατεθειμένοι στις σημερινές συνθήκες να πάρουν τα όπλα, να πάρουν τα καλάσνικοφ και να ξεκαθαρίσουν τους δήμιους του λαού. Όμως γι' αυτό χρειάζεται ένα επαναστατικό κίνημα για να τους οργανώσει. Το ότι ο Επαναστατικός Αγώνας έχει έρεισμα αποδεικνύεται από το ότι το κράτος μάς έχει επικηρύξει με 2 εκατ. ευρώ, ένα για μένα και ένα για τη συντρόφισσα Πόλα Ρούπα. Αν το κράτος είχε την καθολική συναίνεση και είχε κατορθώσει να πείσει ότι η δράση μας στρέφεται κατά της κοινωνίας και των εργαζομένων, δεν θα χρειαζόταν να καταφύγει στο ποταπό μέτρο της επικήρυξης, δηλαδή της επί χρήμασι κατάδοσης, αλλά θα στηριζόταν στην εθελοντική, και με αίσθημα κοινωνικής τάχα ευθύνης, κατάδοση. Το πόσο ποταπό και απεχθές είναι να είναι κάποιος ρουφιάνος και μάλιστα επί πληρωμή αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ακόμα και οι Γερμανοί πριν αποχωρήσουν το 1944 από την Αθήνα εκτέλεσαν όλους τους διερμηνείς και τους  πληροφοριοδότες τους.

Το ποιος έχει κοινωνικό έρεισμα αποδεικνύεται από το γεγονός ότι εγώ, ο Μαζιώτης, ως μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, μπορώ να κυκλοφορήσω στον δρόμο και στην κοινωνία όπως έγινε όταν αποφυλακιστήκαμε το 2011 και όλος ο κόσμος μάς ήξερε. Ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Παπανδρέου, οι υπουργοί των μνημονιακών κυβερνήσεων, οι βουλευτές που ψήφισαν τα μνημόνια και όλα τα αντιλαϊκά μέτρα μπορούν να κυκλοφορήσουν στον δρόμο χωρίς ένοπλη συνοδεία και σωματοφύλακες;

• Αν είχες την ευκαιρία να στείλεις ένα μήνυμα στην Πόλα, τι θα της έλεγες;

Θα της έλεγα ότι είμαι καλά και με ηθικό ακμαίο, να μείνει ελεύθερη να μεγαλώσει τον γιο μας και ότι παρά τις απώλειες, ο αγώνας συνεχίζεται.

• Κατηγορείσαι για δύο ένοπλες ληστείες τραπεζών. Θεωρείς ότι οι ληστείες τραπεζών είναι επαναστατική πράξη;

Υπό ορισμένες προϋποθέσεις, οι απαλλοτριώσεις των ληστρικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων μπορεί να θεωρηθούν μέρος μιας πολιτικής επαναστατικής δραστηριότητας. Τέτοια περίπτωση είναι οι απαλλοτριώσεις για τη χρηματοδότηση του αντάρτικου, όπως έχει αποδειχτεί. Ιστορικά, όλες οι οργανώσεις αντάρτικου, οι Τουπαμάρος, οι Ερυθρές Ταξιαρχίες, η RAF, η Action Direct, έχουν καταφύγει σε απαλλοτριώσεις τραπεζών για να χρηματοδοτήσουν τη δράση τους. Απαλλοτριώσεις τραπεζών έχουν κάνει και οι Ισπανοί αναρχικοί και οι μπολσεβίκοι, ακόμα και οι αντάρτες της 3ης μεραρχίας του Δημοκρατικού Στρατού στην Πελοπόννησο, οι οποίοι προέβησαν σε απαλλοτριώσεις υποκαταστημάτων της Εθνικής Τράπεζας στα Καλάβρυτα και στην Αμαλιάδα το 1948 κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.

Όταν όμως οι απαλλοτριώσεις είναι μια εξατομικευμένη επιλογή, ακόμα και αν είναι μια συνειδητή πράξη, τότε δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα επάγγελμα που δεν έχει σχέση με πολιτική και επαναστατική δράση, αφού από μόνες τους δεν συνιστούν κοινωνική πολιτική πρόταση. Και σε αυτή την κατηγορία εμπίπτουν αρκετοί από τους κοινωνικούς κρατούμενους, οι οποίοι είναι στη φυλακή για αυτό τον λόγο.Είτε στη μία εκδοχή είτε στην άλλη, αφού αυτές οι πράξεις δεν στρέφονται κατά απλών πολιτών, αλλά εναντίον των ληστρικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, τα οποία με όπλο τη νομιμοποιημένη τοκογλυφία ληστεύουν τους λαούς, παίρνουν τα σπίτια και την περιουσία αυτών που δεν μπορούν να ξεχρεώσουν, τότε δεν υπάρχει τίποτε το μεμπτό.

Με την κρίση που ζούμε οι τράπεζες, ντόπιες και ξένες, ευθύνονται για τη φτώχεια και την εξαθλίωση του λαού. Ευθύνονται για την ανεργία, για την πολιτική κοινωνικής γενοκτονίας που εφαρμόζουν. Με την κρίση ολοένα και περισσότερο ο κοινωνικός πλούτος αναδιανέμεται από την κοινωνική βάση και καταλήγει στα θησαυροφυλάκια των τραπεζών. Ας μην ξεχνάμε ότι οι πολυεθνικές τράπεζες, κάποιες από τις οποίες ήταν κάτοχοι του μεγαλύτερου μέρους του ελληνικού χρέους, ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας οικονομίας, ελέγχοντας το μεγαλύτερο μέρος της βιομηχανίας και του εμπορίου.

Δεν βρίσκω λοιπόν τίποτε εγκληματικό στις απαλλοτριώσεις τέτοιων εγκληματικών ιδρυμάτων είτε είναι μέρος μιας πολιτικής επαναστατικής δράσης, είτε είναι εξατομικευμένες επιλογές. Χωρίς να θέλω να μπω σε λεπτομέρειες όσον αφορά τις συγκεκριμένες κατηγορίες που μου αποδίδονται για δύο απαλλοτριώσεις ληστρικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, αυτό που μπορώ να πω είναι ότι εφόσον ήμουν στην παρανομία, δεν θα μπορούσα να δουλέψω ως μισθωτός εργαζόμενος. Η επιβίωσή μου αναγκαστικά εξαρτιόταν από τέτοιου είδους απαλλοτριώσεις».

 

efsyn.gr