αντιΣκο(υ)ριακό στα μυαλά σας

Διαρκή εγκλήματα, Στιγμιαία τιμωρία

ΤΡΙΤΗ, 19 Φεβρουαρίου 2013Βάλια Μπαζού Για ποια επένδυση μιλάμε; Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νίκος Δένδιας μετά την επίσκεψή του στην Αστυνομική Διεύθυνση Χαλκιδικής έκανε μια λιτή δήλωση συνδέοντας το μεταλλείο με την ευημερία της χώρας. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε: «έχουμε όλοι την υποχρέωση να εξασφαλίσουμε τη δυνατότητα ξένων επενδύσεων στη χώρα. Είναι γνωστό ότι αυτή είναι η μόνη λύση για να αντιμετωπίσουμε το τεράστιο, το δραματικό πρόβλημα της ανεργίας». Και αυτή η δήλωση είναι μια καλή ευκαιρία για να ξαναδούμε το θέμα της επένδυσης στο μεταλλείο της Χαλκιδικής. Να δούμε για τι είδους επένδυση μιλάμε και εάν αυτού του είδους οι επενδύσεις θα δώσουν το «φιλί της ζωής» στη χώρα. Για παράδειγμα: Η χώρα θέλει επενδύσεις όπου το δημόσιο πουλάει ένα μεταλλείο προς 11 εκατομμύρια ευρώ ενώ η αξία του είναι άνω των 2,2 δισεκατομμυρίωνευρώ; Η χώρα θέλει επενδύσεις όπου το δημόσιο δεν θα έχει κανένα έσοδοαπό τις εξορύξεις χαλκού και χρυσού;   Ας δούμε τα στοιχεία αναλυτικά:   1] Το ελληνικό δημόσιο «αγόρασε» τα μεταλλεία από την καναδική εταιρεία TVX στις 12 Δεκεμβρίου του 2003 έναντι 11 εκατομμυρίων ευρώ και μετά από λίγες ώρες τα «πούλησε», χωρίς να διεξαχθεί διαγωνισμός, στην Ελληνικός Χρυσός ΑΕ στην ίδια τιμή! Όπως αναφέρεται στο σχετικό ΦΕΚ έναντι του ποσού των 11 εκατομμυρίων ευρώ παραχωρήθηκαν στην εταιρεία: -2.500 στρέμματα γης -40.000 τ.μ βιομηχανικών κτιρίων και γραφείων -34 οριστικές παραχωρήσεις μεταλλείων έκτασης 317.000 στρεμμάτων (το 1/8 όλου του νομού Χαλκιδικής) - 11.000 τμ αστικά οικόπεδα - 310 κατοικίες στο Στρατώνι -όλος ο εξοπλισμός εξορύξεων -στοκ 270.000 τόνων συμπυκνώματος αρσενοπυρίτη (με περίπου 250.000 ουγγιές χρυσού)   2] Ένα χρόνο μετά την αγορά των μεταλλείων προς 11 εκατομμύρια ευρώ, η Ελληνικός Χρυσός εξαγοράστηκε σε ποσοστό 65% από την European Goldfields LTD  έναντι 125,3 εκατ. δολαρίων (κυρίως σε μετοχές) και τον Ιούνιο του 2007 εξαγοράστηκε άλλο ένα 30% έναντι 178 εκατ. δολαρίων (με ανταλλαγή περίπου του 20% των μετοχών της European Goldfields).   3] Τον Φεβρουάριο του 2012, η  European Goldfields απορροφήθηκε από την Eldorado Gold με την αξία της να έχει εκτιμηθεί στα 2,2 δισεκατομμύρια δολάρια.   4]  Το κοιτάσματα χαλκού και χρυσού στις Σκουριές, είναι αξίας άνω των 12 δισεκατομμυρίων δολαρίων.   5]  Η Κομισιόν, τον Φεβρουάριο του 2011 έκρινε παράνομη και ασυμβίβαστη με την εσωτερική αγορά την κρατική ενίσχυση ύψους 15,34 εκατ. ευρώ, η οποία χορηγήθηκε στην εταιρεία Ελληνικός Χρυσός ΑΕ, με την πώληση περιουσιακών στοιχείων και γης του δημοσίου σε τιμή κατώτερη της αξίας της και με απαλλαγή της υποχρέωσης καταβολής φόρων. Η χώρα για αυτό το λόγο θα λογοδοτήσει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.   6] Το ελληνικό δημόσιο δεν θα εισπράξει ούτε ένα ευρώ από τα δικαιώματα εξόρυξης     7] Από την αποκατάσταση του τέλματος Ολυμπιάδας το γκρουπ Εldorado Gold/AKTΩΡ θα έχει αφορολόγητο κέρδος 145 εκατομμύρια ευρώ αφού από τους 339.810 τόνους συμπυκνώματος  θα ανακτηθούν τελικά 226.000 ουγγιές χρυσού και 1.427.000 ουγγιές αργύρου. Και θα είναι αφορολόγητο γιατί σύμφωνα με την Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων  «Το προϊόν της συμπύκνωσης θα πωλείται σε μεταλλουργία του εξωτερικού».   8] Σύμφωνα με την εγκεκριμένη ΜΠΕ της εταιρείας, στην πλήρη ανάπτυξη του Επενδυτικού Σχεδίου, σε βάθος δεκαετίας οι εργαζόμενοι θα είναι συνολικά 1.300   Και μια ερώτηση για κλείσιμο:   Το Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων έχει καταγγείλει ότι έγιναν 500 προσλήψεις μέσω ΕΣΠΑ και του προγράμματος κατάρτισης ανέργων και συγκεκριμένα : «Για τους 500 περίπου που “προσλήφθηκαν” με αυτόν τον τρόπο από την εταιρεία τον τελευταίο καιρό, η εταιρεία εισέπραξε από το ΕΣΠΑ 500Χ4.240= 2.120.000 ευρώ! Το ΕΣΠΑ πλήρωσε στους “προσληφθέντες” από την εταιρεία το ποσό των 500Χ2.000= 1.000.000 ευρώ Και από το ταμείο της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ δεν βγήκε ούτε ένα ευρώ»

Σάββατο, 24 Δεκεμβρίου 2011 Ζητείται δημοσιογραφία Αν πριν από κάποια χρόνια τολμούσε κάποιος να σκεφτεί ότι το ποντίκι θα έφτανε σε απροκάλυπτη «λαμογιά», ο Παπαϊωάννου θα τον έτρωγε ζωντανό. Έφτασε όμως η ιστορική εφημερίδα στο βάθος της λάσπης. Μετά τη σημαδιακή εξαγορά του 33% (όπως είπαν …) από το συνεταίρο του νέου Κοσκωτά και ενώ ήξεραν ότι η δουλειά αποσκοπούσε στην είσοδο και τον έλεγχο του τύπου, παρ’ όλα αυτά προχώρησαν στις συμφωνίες. Αλλά δεν άργησαν να σκάσουν τα νέα κανόνια του βενιζέλειου τραπεζικού σκανδάλου και ξαφνικά έφτασαν και τα επόμενα νέα για ακόμα μεγαλύτερα πακέτα που ζάλισαν τους νεόκοπους εκδότες. Για το πρώτο βρήκαν εύκολη λύση αντίδρασης την καταγγελία του τραπεζίτη αποκρύβοντας ότι στην ουσία ήταν συνεταίρος τους, για τα άλλα αποφάσισαν να παίζουν σε διπλό ταμπλό. Τη μια μέρα θα καταγγέλλουν το σκάνδαλο και την άλλη θα σφυρίζουν αντίθετα. Στη περίπτωση τους το ένα χέρι βαράει το άλλο. Η κατάσταση τους θυμίζει διχασμένη προσωπικότητα.     Το νέο σκάνδαλο που σε μελλοντικό χρόνο θα καταλήξει στην καταδίκη του τότε πρωθυπουργού και όλων των συνεργατών και συνεταίρων του, αφορά τον χρυσό της Χαλκιδικής και την όλη απάτη που στήθηκε με τη βοήθεια και του Μαξίμου. Η ιστορία είναι με λίγα λόγια η παρακάτω : Το δημόσιο αγόρασε 11 εκατομμύρια την TVX Hellas A.E και την πούλησε έναντι πάλι 11 εκατομμυρίων ( κέρδος 0 ευρώ ;) στην Ελληνικός χρυσός που η μητρική της ανήκει στον Εργολάβο (με την ευκαιρία η πώληση των αποθεμάτων της Χαλκιδικής έγινε με αντάλλαγμα τις όποιες ετήσιες φορολογικές αποδόσεις της εταιρίας και των εργαζομένων σε αυτή !). Η μαμά European Goldfields σε συνεργασία με τον κατοχικό πρωθυπουργό στήνουν στο Μέγαρο Μαξίμου μια άνευ προηγουμένου κομπίνα για να μπορέσει ο Εργολάβος να βγάλει τεράστια κέρδη από δήθεν συνεργασία με επενδυτές από το Κατάρ και χρησιμοποίησαν τη φωτογράφηση στο πρωθυπουργικό γραφείο για να επιδείξουν τη δήθεν συμφωνία που αποδείχτηκε ότι ήταν φάκα για το μεγάλο ποντίκι, τους Καναδούς της Eldorado Gold. Αυτοί έδωσαν 1,8 δις ευρώ για να εξαγοράσουν την European Goldfields και άρα την Ελληνικός χρυσός και τελικά τον χρυσό που υπάρχει στη Χαλκιδική. Τελικό κέρδος για τον Εργολάβο 1.789.000.000 ευρώ, τυχαίο ; Φανταστείτε ότι κάποια ευρωπαϊκή επιτροπή έχει υποχρεώσει την Ελληνικός Χρυσός να πληρώσει στο ελληνικό δημόσιο 15,4 εκατομμύρια ευρώ γιατί η τιμή πώλησης θεωρήθηκε πολύ χαμηλή, αλλά η απόφαση έχει προσβληθεί από το ...δημόσιο !    Μπροστά σε ένα τέτοιο θέμα που αποδεικνύει ότι ακόμα και ο κουΐσλινγκ χρειάστηκε να επιστρατευθεί για να μεγιστοποιηθεί το κέρδος του Εργολάβου, το ποντίκι χρησιμοποιεί τη νέα μέθοδο του καθεστωτικού τύπου για να ξεγελάσει το λαό. Στις 20 Δεκέμβρη 2011 καταγγέλλει την κομπίνα που στήθηκε σε συνεργασία με το Μαξίμου και (σε δύο μόνο μέρες) στις 22 Δεκέμβρη 2011 εμφανίζει το δημόσιο σε συναυτουργία με τον Εργολάβο να ξεφορτώθηκαν μια «καμένη» επένδυση που μπορεί να κριθεί ασύμφορη για το ελληνικό δημόσιο για 15,4 εκατομμύρια ευρώ ! Δηλαδή αν το δημόσιο πάρει αυτά τα λεφτά  από τον Εργολάβο θα είναι σε βάρος του δημοσίου (!) και άρα η μεταβίβαση θα είναι άκυρη και άρα ο χρυσός ξαναγυρίζει στο δημόσιο που είναι και το απευκταίο και πάπαλα  το 1,8 δις ευρώ για τον «κολλητό» !   Αν κάποιος έχει μείνει κάγκελο από τη θεωρία του ποντικιού, ας κάνει το κόπο να διαβάσει τα δύο άρθρα που υπάρχουν πιο κάτω.   Είναι ώρα να αντιδράσουν όσοι θεωρούν ότι είναι προσβλητική η λειτουργία τέτοιου τύπου. Ας πάρουν τουλάχιστον θέση. Δεν πρέπει και δεν είναι ούτε ηθικό ούτε δίκαιο να συνεχίζουν την καταβαράθρωση του τύπου στη χώρα, έστω κι αν δεν επιτελεί  λειτούργημα. Επόμενος δρόμος είναι η διάλυση του καθεστωτικού συστήματος ενημέρωσης. Τε λεφτά είναι πολλά (βαγγέλη !) αλλά ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι, για πόσο ακόμα νομίζουν ότι μπορούν να εκμεταλλεύονται το λαό και να τον κοροϊδεύουν κάτω απ’ τη μύτη του ; 1. Τρίτη, 20 Δεκεμβρίου 2011 Της Goldfinger για το Ποντίκι ΤΡΙΤΗ, 20 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011 Ο ΓΑΠ, ο Μπόμπολας και ο χρυσός Της Goldfinger Όταν από αυτό το site αλλά και το «Π» γράφαμε ότι οι δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιείται το Μέγαρο Μαξίμου για «γάμους και βαφτίσεις» κάποιοι είχαν σπεύσει να μας χαρακτηρίσουν πικρόχολους. Και χαρακτηρίζαμε έτσι την πρωτοφανή κίνηση να παραχωρηθεί το Μέγαρο Μαξίμου και να χρησιμοποιηθεί ο ίδιος ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου στο κάδρο της φωτογραφίας για την υπογραφή μιας ιδιωτικής συμφωνίας μεταξύ της Qatar Holdings και της European Goldfields, συμφερόντων Μπόμπολα, για τον χρυσό της Χαλκιδικής. Κάποιοι άλλοι πάλι είχαν προχωρήσει τη σκέψη τους λίγο περισσότερο και ως καχύποπτοι και συνωμοσιολόγοι –όπως συχνά τους κατηγορούν- έλεγαν ότι επί της ουσίας το Μέγαρο Μαξίμου και ο Παπανδρέου χρησιμοποιήθηκαν για να ανεβάσει τις μετοχές της η εταιρεία και να γίνει η απόλυτα πολύφερνη «νύφη» που στην ποδιά της θα σφάζονται οι γαμπροί. Και ω του θαύματος χθες 19 Δεκεμβρίου ανακοινώθηκε η φιλική εξαγορά της εταιρείας European Goldfields  από την καναδική εταιρεία ELDORADO GOLD έναντι ποσού 1,8 δισεκατομμυρίων ευρώ! Η εξαγορά αυτή, μάλιστα, παγώνει προς το παρόν και την πολυδιαφημισμένη  συμφωνία ύψους  600 εκατ. ευρώ που είχε υπογράψει εντός του Μεγάρου Μαξίμου η European Goldfields με επενδυτικό ταμείο του Κατάρ τον περασμένο Οκτώβριο. Και παγώνει γιατί η συμφωνία  επρόκειτο να τεθεί προς έγκριση από τη γενική συνέλευση της εταιρίας στις 22 Δεκεμβρίου. Όπως ανακοίνωσε όμως το νέο αφεντικό του χρυσού της Χαλικιδικής, τώρα προέχει η συγχώνευση των εταιρειών 2. Πέμπτη, 22 Δεκεμβρίου 2011 Χωρίς αρθρογράφο - Ποντίκι (ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ “Π” ΣΤΙΣ 22-12-11) Ό,τι λάμπει... δεν είναι χρυσός Η αλήθεια είναι ότι το Μέγαρο Μαξίμου αποδείχθηκε γουρλίδικο για την εταιρεία European Goldfields (συμφερόντων και Μπόμπολα), που έχει τα μεταλλεία χρυσού της Χαλκιδικής, αφού, δυο μήνες μετά την πανηγυρική φωτογραφία με τους Καταριανούς επενδυτές υπό το βλέμμα του τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, απορροφήθηκε προς 1,8 δισ. ευρώ από την καναδική εταιρεία Eldorado Gold! Η αλήθεια είναι επίσης ότι η εξέλιξη αυτή μάλλον δικαιώνει όσους θεωρούσαν ότι το Μέγαρο Μαξίμου και ο ίδιος ο τότε πρωθυπουργός επί της ουσίας χρησιμοποιήθηκαν για να αποκτήσει ακόμη μεγαλύτερη «προίκα» η εταιρεία και να γυαλίσει ακόμα περισσότερο στους επίδοξους «γαμπρούς». Η πορεία άλλωστε της μετοχής της επέδειξε αξιοθαύμαστη πορεία, αφού μέχρι και τις 6 Δεκεμβρίου, 13 μέρες πριν από την απορρόφησή της από την Eldorado, ανέβηκε στα διεθνή ταμπλό κατά 25%! Στο βάθος... Πάχτας! Μήπως, όμως, οι Καναδοί επενδυτές, αντί για χρυσό, αγόρασαν... άνθρακα; Μήπως πλανάται στον αέρα η υποψία ότι θα σκάσει θέμα με την ιδιοκτησία του μεταλλείου; Και μήπως οι Έλληνες επενδυτές αποχωρούν με ελαφρά πηδηματάκια επειδή γνωρίζουν την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και την εκκρεμοδικία στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο που μπορεί να βγάλει «κόκκινη» κάρτα; Άνθρωποι που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα επισήμαιναν εδώ και δυο μήνες στο «Π» ότι μετά το πανηγυρικό ενσταντανέ στο Μέγαρο Μαξίμου ήταν θέμα χρόνου τα μεταλλεία χρυσού της Χαλκιδικής να βγουν στη γύρα για αγοραστή. Και αυτό για δυο λόγους: ♦   Ο πρώτος ότι η πολυδιαφημισμένη επένδυση, χωρίς μέχρι σήμερα να έχει εξορυχθεί ούτε μια ουγκιά χρυσός, έχει αποδειχθεί χρυσοφόρα για τους επενδυτές μόνο με τα χρηματιστηριακά deals. ♦   Ο δεύτερος ότι εκκρεμεί η εκδίκαση της προσφυγής της ελληνικής κυβέρνησης κατά της απόφασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που απαιτείνα επιστραφούν από την Ελληνικός Χρυσός στο Δημόσιο 15,4 εκατ. ευρώ που θεωρούνται από την Κομισιόν παράνομη επιδότηση. Και αυτός ο δεύτερος λόγος μπορεί να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας για την επένδυση. Η ακατανόητη, εκ πρώτης όψεως, σπουδή της ελληνικής κυβέρνησης να προσφύγει κατά μιας απόφασης που ήταν υπέρ του Δημοσίου κρύβει μια αλήθεια που μπορεί να τινάξει στον αέρα την επένδυση. Και αυτή η αλήθεια είναι ότι η απόφαση βάζει, όπως καταγγέλλει το Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων, επί της ουσίας «βόμβα» στα θεμέλια της ιδιοκτησίας των Μπόμπολα - Κούτρα στον χρυσό της Χαλκιδικής. Όπως επισημαίνει το Παρατηρητήριο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με την απόφασή της στρέφεται κατά του νόμου με τον οποίο κυρώθηκε η μεταβίβαση των Μεταλλείων Κασσάνδρας από την TVX στο ελληνικό Δημόσιο και η εκ νέου μεταβίβασή τους από το ελληνικό Δημόσιο στην Ελληνικός Χρυσός. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις 21 Οκτωβρίου του 2011 ο υπουργός ΠΕ-ΚΑ Γιώργος Παπακωνσταντίνου, απαντώντας σε ερώτηση του Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή και εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους η χώρα προσέφυγε κατά των συμφερόντων της, αναφέρθηκε σε αυτή ακριβώς τη νομοθετική πράξη... «Όταν η χώρα κατηγορείται ή λαμβάνει οποιαδήποτε καταδικαστική απόφαση, δεν είναι δυνατόν να μην επιχειρήσει να ξεκαθαρίσει δικαστικά την κατάσταση. Αυτός είναι ο ρόλος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους από τη στιγμή που υπάρχει κυρωμένη νομοθετικά απόφαση της χώρας και το κράτος οφείλει να έχει συνέχεια». Η κυρωμένη νομοθετικά απόφαση, στην οποία αναφέρθηκε ο υπουργός ΠΕΚΑ, είναι η γνωστή και ως «Τροπολογία Πάχτα» στον νόμο 3220/2004 που κύρωσε τον Εξωδικαστικό Συμβιβασμό του ελληνικού Δημοσίου με την TVX, τη μεταβίβαση των Μεταλλείων Κασσάνδρας από την TVX στο ελληνικό Δημόσιο και την εκ νέου μεταβίβασή τους από το Δημόσιο στην Ελληνικός Χρυσός.   Πωλητής ή μεσάζων; Όπως καταγγέλλει το Παρατηρητήριο, η όλη προσπάθεια της κυβέρνησης και του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους είναι το ελληνικό Δημόσιο να παρουσιαστεί ως μεσάζων της αγοραπωλησίας και όχι ως πωλητής, προκειμένου να μην καταρρεύσει η ιδιοκτησία των Κούτρα - Μπόμπολα στα μεταλλεία. Είναι χαρακτηριστικό ότι το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους στην προσφυγή κατά της Κομισιόν επισημαίνει ότι «τα Μεταλλεία Κασσάνδρας ήταν πάντα ιδιωτικά και δεν περιήλθαν ποτέ στο ελληνικό Δημόσιο». Το επιχείρημα αυτό δεν έχει γίνει, όμως, δεκτό από την Κομισιόν, αφού, όπως επισημαίνει το Παρατηρητήριο, από την κύρωση της σύμβασης προκύπτει ότι: ♦   Το σύνολο των στοιχείων της εταιρείας TVX Hellas A.E. περιέρχεται κατά πλήρη κυριότητα στο ελληνικό Δημόσιο αντί 11 εκατομμυρίων ευρώ. ♦  Το ελληνικό Δημόσιο πωλεί στην Ελληνικός Χρυσός αντί 11 εκατομμυρίων ευρώ. Η διαδικασία αυτή δεν πέρασε απαρατήρητη βέβαια από την Επιτροπή, η οποία αποφάσισε ότι η πώληση των μεταλλείων χρυσού από το ελληνικό Δημόσιο στην Ελληνικός Χρυσός ήταν κατώτερη της πραγματικής αγοραίας αξίας τους και ως εκ τούτου η εταιρεία έλαβε επιδοτήσεις κατά παράβαση των κανόνων της Ε.Ε. περί κρατικών ενισχύσεων. Το θέμα βρίσκεται, πλέον, στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, το οποίο θα κρίνει εάν θα δικαιώσει την ελληνική κυβέρνηση ή την Κομισιόν. Εάν η Επιτροπή δικαιωθεί, τότε το ελληνικό Δημόσιο θα πρέπει να εισπράξει από την εταιρεία 15,4 εκατομμύρια ευρώ και περίπου 5 εκατομμύρια σε τόκους. Και αυτό θα είναι μόνον η αρχή, αφού δεν αποκλείεται να ανοίξει μεγάλο ζήτημα με την «επιλεκτική» πώληση των μεταλλείων χρυσού… ΥΓ. Αξίζει να αναφερθούν δύο άρθρα από το ίδιο έντυπο που δείχνουν τη νέα νοοτροπία «θέλω κι εγώ μπάρμπα να βυθίσω τη κουτάλα στο μέλι» : α) Η ανακοίνωση της εξαγοράς και υπενθύμιση παλαιότερων δημοσιευμάτων του έντυπου που στηλίτευαν τον μόνιμο συνεταίρο του αγοραστή (σημασία έχουν και τα σχόλια) … β) Η απάντηση του εκδότη στην κατηγορία για αποδοχή ανήθικων παροχών από το χορηγό και πως ανταπέδωσε την παροχή όταν όλοι καταδίκαζαν την πρόταση (701 εκατομμύρια ευρώ για δύο πιστωτικά μαγαζιά μεγαλύτερα από τη Πειραιώς !) … Κρίμα για τον δημιουργό και εκδότη του έντυπου που μέχρι το 2005 αποτελούσε την όαση της ενημέρωσης του πολίτη. Όποιος προστρέχει σε τέτοια έντυπα για ενημέρωση πρέπει να το σκεφτεί πολύ καλά. Ο τύπος σήμερα είναι στην υπηρεσία των καταχτητών και των δοσίλογων.

αντεπίθεση παντού

Δευτέρα, 18 Φεβρουαρίου 2013

Τα γεγονότα στις Σκουριές Χαλκιδικής - Να σπάσουμε το μονοπώλιο της κρατικής βίας (Βίντεο)

Του Γ.Γ

Είναι εντελώς εμετικός ο τρόπος που έντυπος και ηλεκτρονικός τύπος παρουσίασαν τα γεγονότα που έγιναν στις Σκουριές Χαλκιδικής.
Οι μόνες απόψεις που ακούστηκαν, ήταν της αστυνομίας, της εργοδοσίας και των τσιρακιών της. (Η τελευταία εξέλιξη είναι ότι αφέθηκε ελεύθερος, γινόμενος δεκτός με χειροκροτήματα από εκατοντάδες συγκεντρωμένους το στέλεχος του Σύριζα αφού ο εισαγγελέας δεν μπόρεσε να στοιχειοθετήσει σε βάρος του κατηγορίες ότι συμμετείχε στα γεγονότα).

Στο βίντεο που παραθέτουμε ακούμε –όχι με έκπληξη ομολογούμε- τον Θύμιο Καλαμούκη, του οποίου είναι γνωστός ο πολιτικός προσανατολισμός, στην ραδιοφωνική του τοποθέτηση να βάζει τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις. Αρχικά καυτηριάζει τον τρόπο με τον οποίο τα καθεστωτικά ΜΜΕ παρουσίασαν όσα συνέβησαν «Η κοινωνία εκεί διαμαρτύρεται. Η κοινωνία γενικώς είναι στην απ’ έξω. Οπότε με διάφορους τρόπους αφού μέχρι τώρα με τους συνηθισμένους τρόπους δεν μπαίνει στα όσα γίνονται και υπάρχουν αποφάσεις κυβερνήσεων και επιχειρηματιών που αφορούν την κοινωνία και την ζωή της, η κοινωνία θα αντιδράσει. Και αυτό δεν είναι θέμα ούτε σύμβασης ούτε συμβολαίου, ούτε κάποιος μπορεί να ορίσει με τι τρόπους τι ώρα, και με ποια μέθοδο θα αντιδράσει η κοινωνία. .. Εδώ που μας έχουνε φέρει θα υπάρχουν τέτοιες κινήσεις. Να τις συνηθίσουμε όλοι είτε μας αρέσει είτε όχι», μας είπε μεταξύ άλλων.

Είναι εξηγήσιμη η στάση όλων των καθεστωτικών ΜΜΕ για το πώς παρουσιάζουν τα γεγονότα στις Σκουριές Χαλκιδικής. Για το αστικό πολιτικό σύστημα είναι τρομοκρατικό να υπάρξουν πολίτες που θα αμφισβητήσουν το μονοπώλιο της κρατικής βίας. Τρέμει στην ιδέα, το πολιτικό σύστημα, ότι θα έρθει κάποια στιγμή που οι εργαζόμενοι που βγαίνουν στο δρόμο θα σταματήσουν να κάνουν ανούσιες παρελάσεις-διαδηλώσεις και θα περάσουν το χαντάκι της παραλυτικής αστικής νομιμότητας αμφισβητώντας έμπρακτα το μονοπώλιο της κρατικής βίας.

Για το κράτος και τα δημοσιογραφικά φερέφωνα του συστήματος ο ΜΑΤατζής μπορεί να σου ανοίγει το κεφάλι με το γκλομπ του και να σε στέλνει στο νοσοκομείο. Εσύ απαγορεύεται να χρησιμοποιήσεις το κοντάρι απ’ το πανό σου για να αντισταθείς. Οι ΜΑΤάδες επιτρέπεται να σε φλομώνουν στα χημικά, να σε τουλουμιάζουν στο ξύλο, αλλά αν εσύ τους πετάξεις μια μολότοφ και σε συλλάβουν πας κατηγορούμενος για κακούργημα!!

Το μεγάλο πρόβλημα για το αστικό πολιτικό σύστημα είναι να μην χαθεί «το δικαίωμα της επιβολής της τάξης και του μονοπωλίου της βίας» Το μονοπώλιο της βίας πρέπει να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού. Να παραμείνει αποκλειστικό προνόμιο, περιουσιακό στοιχείο του αστικού κράτους. Γιατί διαφορετικά …

Είδατε τα καθεστωτικά ΜΜΕ που να έχουν την παραμικρή ένσταση στη διαρκής βία που εξαπολύει κάθε μέρα η άθλια συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη, στον ελληνικό λαό, με εκβιασμούς, απειλές, τρομοκρατία και ψέματα; Αυτή η βία είναι αποδεκτή από τους κολαούζους του συστήματος. Αυτή η βία που μπορεί να μεταφραστεί με την απειλή της απόλυσης, την λεηλασία του λαϊκού εισοδήματος, την φτώχεια και τον τρόμο της επιβίωσης δεν ποινικοποιείται από κανένα δικαστήριο. Είναι συστατικό του «σύγχρονου κράτους» σύμφωνα με τον Μανδραβέλη, τον Πρετεντέρη, τον Παπαδημητρίου, και τα άλλα καλόπαιδα που μας παρουσιάζονται «λειτουργοί της ενημέρωσης».

Ε, ναι. Εμείς το λέμε ξεκάθαρα. Οι εργάτες έχουν χρέος να σπάσουν το μονοπώλιο της κρατικής βίας. Κι αυτό δεν γίνεται με χαρτοπόλεμο καταγγελιών με πορείες-παρελάσεις με άσφαιρες διαδηλώσεις. Εχουμε πόλεμο. ‘Η εμείς ή αυτοί. Ή θα μας ισοπεδώσουν ή θα τους ανατρέψουμε. 

στροφή αριστερά

Ελευθεροτυπία, Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013

---

Είναι αναστρέψιμη η καταστροφή;

 

Έκδοση PDF εκτυπώσιμη

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

 

Ενώ η καταστροφή των λαϊκών στρωμάτων συνεχίζεται και εντείνεται, με περίπου 4 εκ των πολιτών (σχεδόν το 40% του πληθυσμού) να έχουν ήδη φτωχοποιηθεί, την ανεργία να αγκαλιάζει σχεδόν 60% των νέων και την Υγεία, και Εκπαίδευση να καταρρέουν, η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, που (μέσω της ένταξής μας στην ΕΕ) είναι η απώτερη αιτία της καταστροφής αυτής, επίσης προχωρά αλματωδώς. Έτσι, μόλις ανακοινώθηκε ότι ΕΕ και ΗΠΑ θα ξεκινήσουν άμεσα διαπραγματεύσεις για μια υπερατλαντική συμφωνία ελευθέρου εμπορίου που ανοίγει το δρόμο για τη μεγαλύτερη, στην Ιστορία, εμπορική συμφωνία  ανοίγματος και απελευθέρωσης των αγορών εμπορευμάτων. Και αυτό τη στιγμή που η μεν ρεφορμιστική Αριστερά μας, εντελώς αποπροσανατολιστικά, μιλά για το… τέλος της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και την αλλαγή “από τα μέσα” της ΕΕ, ενώ η αντισυστημική Αριστερά, προσκολλημένη σε ξεπερασμένες  θεωρητικές κατασκευές που δεν έχουν σχέση με το νέο φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης και τη συνακόλουθη απώλεια της οικονομικής και γενικότερα εθνικής κυριαρχίας, μιλά για …ενδο-ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις.

Κατά την άποψή μου, απώτερη αιτία της καταστροφής είναι η ένταξή μας στην ΕΕ και μέσω αυτής στην νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Επομένως, το συνεκτικό αίτημα, που θα  μπορούσε να συνενώσει τα λαϊκά στρώματα που αποτελούν τα θύματά της σε ένα παλλαϊκό μέτωπο για την σωτηρία από την καταστροφή, θα μπορούσε να είναι η έξοδος από την ΕΕ, μέσα από ένα συγκροτημένο πρόγραμμα με βραχυπρόθεσμους, μεσοπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους για την έξοδο από την ΕΕ, σαν προϋπόθεση για την αποκοπή των δεσμών μας με την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση.[1] Με τη μαζική απήχηση που θα είχε ένα παρόμοιο ευρύ μέτωπο σαν το προτεινόμενο, τόσο η σημερινή καταστροφή, που δεν είναι μόνο οικονομική αλλά και κοινωνική και πολιτιστική, θα μπορούσε να αντιστραφεί, αλλά και θα μπορούσαν να τεθούν οι βάσεις για μια ριζική συστημική κοινωνική αλλαγή μέσα από το ξανακτίσιμο της παραγωγικής δομής με βάση την αυτοδυναμία.

Αντί, όμως, για τη δημιουργία μιας μαζικής συλλογικής συνειδητοποίησης πάνω σε συγκριμένα και πραγματοποιήσιμα αιτήματα, υπάρχει μια απερίγραπτη ιδεολογική σύγχυση για τα πραγματικά αίτια της καταστροφής και τις δυνατότητες εξόδου από αυτή, που σε μεγάλο βαθμό είναι, βέβαια, καλλιεργημένη από τα άθλια ΜΜΕ που ελέγχουν οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ. Δικαιολογημένα οι ντόπιες και ξένες ελίτ πανηγυρίζουν για τη μεγάλη σχετική ευκολία (που κανένας δεν περίμενε), με την οποία καταστρέφουν τον ελληνικό λαό, που δεν οφείλεται ασφαλώς στην εθελοδουλία και παρόμοιες (βολικές) ανοησίες που υποστηρίζουν περισπούδαστες «ερμηνείες» κάποιων «αριστερών». Στην τρομερή όμως αυτή σύγχυση συμβάλλει αποφασιστικά και η αποτυχία της αντισυστημικής Αριστεράς που, ενώ σωστά βλέπει ότι διέξοδος από την καταστροφή μέσα στην ΕΕ είναι αδύνατη, δεν επιδίωξε να ηγηθεί ενός λαϊκού μετώπου σαν το παραπάνω.  Αντίθετα συνδέοντας την έξοδο απο την ΕΕ με την σοσιαλιστική επανάσταση, ουσιαστικά παράπεμψε την άμεση σωτηρία απο την ολοκληρωτική καταστροφή στις ...Ελληνικές καλένδες, αφού προφανώς δεν υπάρχουν οι υποκειμενικές συνθήκες γι αυτήν.

Περιττό βέβαια ν’ αναφερθώ στη σύγχυση που δημιουργεί εκείνο το τμήμα της Αριστεράς που δεν κάνει απλά λάθος στρατηγικής, όπως η αντισυστημική Αριστερά, αλλά εσκεμμένα, για να κατακτήσει την εξουσία, υποστηρίζει την αποπροσανατολιστική θέση ότι  είναι δυνατή η διέξοδος από την κρίση μέσα στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, προσελκύοντας έτσι τους απογοητευμένους (τ. βολεμένους)  νοικοκυραίους του ΠΑΣΟΚ και αυξάνοντας αλματωδώς τις ψήφους της. Φυσικά, σε περίπτωση «νίκης» στις επόμενες εκλογές, οπότε θ’ αποκαλυπτόταν η εξαπάτηση, αυτό θα οδηγούσε στην εξαφάνιση γενικά της Αριστεράς, όπως ήδη έχει γίνει στην υπόλοιπη Ευρώπη! Ούτε αναφέρομαι στην παραλλαγή της εκδοχής αυτής που υποστηρίζει μεν έξοδο από την Ευρωζώνη αλλά όχι και από την ΕΕ –που στη πραγματικότητα είναι και το «Σχέδιο Β» της υπερεθνικής ελίτ αν γίνει ανεξέλεγκτη η κατάσταση στην Ελλάδα...

Μια σημαντική παράπλευρη απώλεια αυτής της ολοκληρωτικής αποτυχίας της Αριστεράς ήταν η στροφή των λαϊκών στρωμάτων σε ακροδεξιά σχήματα, τα οποία όμως στην Ελλάδα δεν είναι καν του τύπου των πατριωτικών–εθνικιστικών κομμάτων όπως το Κόμμα της Ανεξαρτησίας στη Βρετανία. Αντίθετα, η ηγεσία των σχημάτων αυτών εμπνέεται από τους…Γερμανοτσολιάδες και τα προπολεμικά (αλλά και μεταπολεμικά) φασιστοειδή, που πάντα ήταν μια ελάχιστη μειοψηφία στον Ελληνικό λαό, και σήμερα χάρη στη προσέλκυση οργισμένων λαϊκών στρωμάτων (που δεν έχουν βέβαια σχέση με τον εθνικοσοσιαλισμό!) χρησιμοποιούνται από τις συστημικές δυνάμεις σαν “φασιστικός μπαμπούλας”, για αποπροσανατολισμό και ψηφοθηρικούς λόγους. Ένα όμως πραγματικά πατριωτικό κίνημα που θα καταλάβαινε ότι η μετανάστευση είναι συνέπεια της παγκοσμιοποίησης και ότι η έξοδος από την ΕΕ θα έλυνε επίσης αυτό το πρόβλημα, θα μπορούσε να παίξει σημαντικό ρόλο σε ένα παλλαϊκό μέτωπο.

Στη σειρά των άρθρων που θα ξεκινήσουν με τη στήλη μου στην Κυριακάτικη «Ε» της 24/2 και θα εναλλάσσονται με αυτή τη στήλη θα προσπαθήσω να δώσω απαντήσεις στα ερωτήματα που έθεσα εδώ. 


http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/

---

[1] Βλ.λ.χ. http://www.periektikidimokratia.org/anakoinoseis/2012-11-05/apergia-6-11-2012-palevoume-ee-mekea

θα γίνει κύμα που θα τους πνίξει

Ζητείται ελπίς

15 Φεβ, ’13

 Για την αναρχία μέχρι σήμερα είχα μόνο μια σχέση θαυμασμού στα συνθήματα που διάβαζα στους τοίχους.
Όμως,
-Όταν οι ψαγμένοι αναρωτιούνται τι μας ψεκάζουν και δεν αφήνουμε τον καναπέ, και οι ακόμα πιο ψαγμένοι διατρανώνουν ότι από αυτήν τη ζωή δε θα ξαναπεράσουν γι αυτό και δεν την χαλαλίζουν για πάρτη κανενός,
-Όταν οι συλλογικότητες έχουν καταρρεύσει.
Υπάρχουν πολίτες που τολμούν να φτύσουν το πιο άγριο πρόσωπο της εξουσίας, τους μπάτσους, και να μας κοιτάξουν όλους στα μάτια.
Εγώ μεγάλωσα με τη διδαχή της Αντιγόνης που τολμά να τα βάζει με την εξουσία προκειμένου να υπηρετήσει τον ηθικό νόμο.
Διδάχτηκα ότι η ηθική στους ανθρώπους είναι η δύναμη να πράττεις ελεύθερα και να υπερασπίζεσαι ό,τι ορίζει τα ιερά και τα όσια της ζωής σου.

Αυτά τα παιδιά-πολίτες παίρνουν στις πλάτες τους, και με τις πράξεις τους και με τα λόγια τους, τη δική μας ντροπή

Δεν είναι τα παιδιά που «παίζουν» στα μίντια,

Οι πουτάνες, αρσενικές και θηλυκές, που μπαίνουν στα σπίτια μας κάθε βράδυ δεν αρέσκονται σε τέτοια ντεκόρ, θέλουν πρόσωπα γύρω τους άλλοτε πιο αισθησιακά, άλλοτε πιο εμετικά, σε κάθε περίπτωση όμως εξαγορασμένα.

Τα ανθρωποειδή που έχουν κυριαρχήσει στα κουτιά της ασπρόμαυρης TV έγιναν τα ζόμπι της ζωής μας, πίνουν αίμα δεν κάνουν ανώδυνες εκπομπές.

Αυτό το καταλαβαίνεις αν κρατήσεις νεκρό το φίλο στα χέρια σου από σφαίρα μπάτσου ή αν νοιώσεις τη βία της ανεργίας ή της εξουσίας, ή τη βία της πείνας ή τη βία της εξαγοράς, ή ….

Ο Νίκος, ο Δημήτρης, ο Ανδρέας-Δημήτρης, ο Γιάννης δεν σήκωσαν τα όπλα εναντίον μας, υπερασπίστηκαν το δικαίωμα να λεγόμαστε άνθρωποι, να ζούμε σε κοινωνία ανθρώπων και όχι κοινωνία αγορών.

Η κοινωνία δεν αυτοκτονεί, δεν καταφεύγει στα ψυχοφάρμακα, δεν πεινά εξαιτίας της ληστείας που διέπραξαν. Έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε πως, αν υπάρχουν άνθρωποι που αντιδρούν, υπάρχει ελπίδα. Δεν κάνω επίκληση σε φτηνά συναισθήματα, έχουμε την υποχρέωση να μην στερηθούμε τα συναισθήματά μας σε ό,τι ζούμε.

Είμαι ένας πολίτης αυτού του τόπου, πνίγομαι από την τόση βρωμιά ανθρώπων-οχετών και καμαρώνω που υπάρχουν τέτοια παιδιά, που νοιώθουν μέσα τους την ηθική υποχρέωση να αντιδράσουν.

Νοιώθω ότι είναι παιδιά μου, ότι πρέπει να τα υπερασπιστώ

Νοιώθω αγανάκτηση που θα βρεθούν σε διπλανά κελιά με δολοφόνους 15χρονων

Έχω πολύ θυμό που κανένας δεν αντιδρά,

ποια ζώα κτυπούσαν τα κεφάλια τους, ποια ζώα υπερασπίζονται αυτά τα ζώα,

είναι δικά μας παιδιά,

ποιος φασισμός έχει βρει τόσο χώρο μέσα μας που μανάδες και πατεράδες δεν βγαίνουμε στο δρόμο να υπερασπιστούμε τα παιδιά μας;

Αν τα αγαπάς, δε ζητιανεύεις δουλειά διεκδικείς το δικαίωμα να ονειρευτούν.

Και υπερασπίζεσαι όλα τα παιδιά, στο δρόμο, εκεί που σε φοβούνται

Να βγούμε στο δρόμο

Νιώθω θυμό και αηδία που άνθρωποι που διάβασα, που τραγούδησα, που με δίδαξαν μπορούσαν να ενώσουν τη φωνή τους και να υπογράψουν για τη σωτηρία της χώρας και δεν έχουν τίποτα να πουν για τα όργια της δικαιοσύνης στα περιφερειακά και κεντρικά αστυνομικά τμήματα. Δε λυπάμαι τα παιδιά, αυτά έχουν το θάρρος και την εντιμότητα να πουν: αυτοί είμαστε και γι αυτό παλεύουμε. Ξέρουμε όλοι ότι ο λόγος της ληστείας δεν ήταν ο προσωπικός τους πλουτισμός. Λυπάμαι αυτούς που δεν πήγαν με Καλάσνικοφ να κάνουν ληστεία και ξέρουμε ότι μας εξαπάτησαν, πλούτισαν, επιδοτήθηκαν, συκοφάντησαν. Αυτοί είναι ανήθικοι.Είναι οι πολιτικοί και «πνευματικοί» ταγοί-απατεώνες.

Εγώ δεν θέλω να εξαπατήσω τα παιδιά που βρίσκονται τώρα στη φυλακή. Όχι, έχω άλλες διαδρομές, δε θα γίνω αναρχική, τα διαβάσματά μου αλλού με οδηγούν, η προκήρυξη σας δεν με έπεισε. Όμως, θαυμάζω το σθένος σας να αγωνιστείτε για μια άλλη κοινωνία καλύτερη. Θαυμάζω την υγεία σας να αντιδράτε. Και μακάρι να μπορούσαμε να σταθούμε, ακόμα και αν δεν είμαστε ομοϊδεάτες σας δίπλα σας πολλοί. Τα πρόσωπά σας, παρόλο που τα περιέφεραν για να μας τρομάξουν, μας υπενθύμισαν ότι ο κόσμος είναι όμορφος μέσα στη διαφορετικότητά του και τα μάτια σας έχουν τιμιότητα, δεν υπολόγισαν ότι η σύγκριση είναι αναπόφευκτη με τις μούρες τους.

Σας ευχαριστούμε

έχω πολύ θυμό
και ξέσπασα στο γράψιμο
το κάνω σπάνια,
ας πούμε ότι με εσένα έχω αποκτήσει μια οικειότητα

με εκτίμηση
Σ… K…

(Αγαπητή φίλη, ούτε εγώ είμαι αναρχικός. Είμαι «στομαχικός». Ακούω πάντα το στομάχι μου. Δεν με έχει προδώσει ποτέ. Και το στομάχι μου με ενημέρωσε πως οι τέσσερις αναρχικοί έχουν δίκιο. Σε μια χώρα που η Δικαιοσύνη ξεπουλήθηκε. Και λίγοι τολμούν να το πουν. Αν και θα έπρεπε όλοι να το φωνάζουν. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή. Την αγάπη μου.)

pitsirikos

χούντες με…φούντες

Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 10 Φεβρουαρίου 2013

---

Παγκοσμιοποίηση και Κοινοβουλευτικές Χούντες

 

Έκδοση PDF εκτυπώσιμη

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

 

Η Νέα Διεθνής Τάξη που σηματοδότησαν αφενός η άνοδος της διεθνοποιημένης καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς, σαν συνέπεια της ανάδυσης του νέου φαινόμενου των πολυεθνικών, και αφετέρου η κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού», χαρακτηρίζεται από δύο αλληλένδετα στοιχεία. Το ένα αφορά το οικονομικό επίπεδο, και συνοπτικά ονομάζεται «νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση», ενώ το άλλο, το πολιτικό επίπεδο, αφορά  τη μορφή που παίρνει στις συνθήκες παγκοσμιοποίησης η κοινοβουλευτική «δημοκρατία». Και τα δύο αυτά στοιχεία είναι μη αναστρέψιμα φαινόμενα μέσα στο διεθνοποιημένο καπιταλιστικό σύστημα, και δεν έχουν επομένως σχέση με συνωμοσίες, δόγματα και κακές πολιτικές «κακών» πολιτικών, όπως ισχυρίζεται αποπροσανατολιστικά η ρεφορμιστική Αριστερά.

Ανάλογα, η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση δεν είναι απλά η συνέχιση της αποτυχημένης απόπειρας στις αρχές του περασμένου αιώνα για τη διεθνοποίηση της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς, όπως ισχυρίζονται αναχρονιστικές εκδοχές του Μαρξισμού που βασίζονται σε αντίστοιχα αναχρονιστικές θεωρίες του ιμπεριαλισμού και του υπερ-ιμπεριαλισμού οι οποίες αγνοούν το θεμελιακό γεγονός που χαρακτηρίζει τη σημερινή παγκοσμιοποίηση: την ουσιαστική απώλεια της οικονομικής και, συνακόλουθα, της πολιτικής (αλλά και πολιτιστικής) κυριαρχίας. Η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση είναι δηλαδή μια δομική αλλαγή του καπιταλιστικού συστήματος που γεννήθηκε και καθολικεύθηκε χάρη στην μαζική εξάπλωση των πολυεθνικών,οι οποίες σήμερα ελέγχουν το παγκόσμιο εμπόριο και παραγωγή, μέσα σε ένα θεσμικό πλαίσιο που καθορίσαν οι ίδιες, με βάση τους διεθνείς οργανισμούς κάτω απο τον έλεγχό τους, όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, το ΔΝΤ αλλά και οικονομικές ενώσεις όπως η ΕΕ και η NAFTA. Το θεσμικό αυτό πλαίσιο συνοψίζεται στο άνοιγμα και την απελευθέρωση των αγορών εμπορευμάτων και κεφαλαίου και τις «ελαστικές» εργασιακές σχέσεις που καθιερώνουν την ανταγωνιστικότητα σαν το παγκόσμιο κριτήριο του τι, πως και που θα παραχθεί.

Όλα τα άλλα (το πετσόκομμα του κράτους πρόνοιας, οι μαζικές ιδιωτικοποιήσεις, οι πολιτικές λιτότητας και συνακόλουθα η μαζική ανεργία και φτώχεια των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης) είναι αναπόφευκτες συνέπειες των παραπάνω θεσμικών αλλαγών. Γι’ αυτό, οποιοδήποτε κόμμα να εκλεγεί σε μια χώρα που είναι ενσωματωμένη στην διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς θα εφαρμόσει βασικά τις ίδιες πολιτικές—εκτός αν αποκόψει τους δεσμούς της χώρας με αυτήν. Με δεδομένες επομένως τις παραμέτρους που καθορίζει το διεθνές θεσμικό πλαίσιο που ανέφερα, τα κράτη-έθνη περιορίζονται στον ρόλο διαχειριστή της παγκοσμιοποίησης, μολονότι φυσικά υπάρχουν διαφοροποιήσεις, στις οποίες δεν μπορώ να επεκταθώ, ανάλογα με τον βαθμό και τον τρόπο ενσωμάτωσης μιας χώρας στη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς κ.λπ.

Όπως είναι αυτονόητο από τα παραπάνω, η μορφή της κοινοβουλευτικής «δημοκρατίας» αλλάζει ριζικά στο νέο παγκοσμιοποιημένο πλαίσιο και γίνεται ένα υβρίδιο μεταξύ της παλαιάς κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και μιας Χούντας, εξ ου και ο όρος «κοινοβουλευτική Χούντα». Έτσι τα κόμματα που κυβερνούν σήμερα εκλέγονται μέσα από μια διαδικασία που έχει ελάχιστα κοινά χαρακτηριστικά με τις παλαιές κοινοβουλευτικές δημοκρατίες, όπου κόμματα μαζών, με σαφώς διαφοροποιημένα εκλογικά προγράμματα (συντηρητικά, σοσιαλδημοκρατικά, κ.λπ.) εναλλάσσονταν στην  εξουσία. Σήμερα, πολιτικά κόμματα χωρίς μαζική βάση  και με πολιτικά προγράμματα που αποτελούν απλά παραλλαγές τη ίδιου θέματος απευθύνονται σε ένα περίπου 50%-60% του εκλογικού σώματος, εφόσον τα λαϊκά στρώματα που είναι τα θύματα της παγκοσμιοποίησης βασικά απέχουν από την εκλογική διαδικασία θεωρώντας (σωστά), ότι δεν τους αφορά. Και φυσικά η όλη διαδικασία χειραγωγείται κατάλληλα από τα ΜΜΕ (και κυρίως τα κανάλια) που ανήκουν στις ίδιες οικονομικές ελίτ, οι οποίες  στις ΗΠΑ —την αποθέωση κοινοβουλευτικής Χούντας— χρηματοδοτούν και τα δύο εναλλασσόμενα κόμματα εξουσίας!

Με αυτή την έννοια, οι διαφορές μεταξύ μιας στρατιωτικής και μιας κοινοβουλευτικής Χούντας ελαχιστοποιούνται. Η πρώτη αποκτά εξουσία μέσα από ένα στρατιωτικό πραξικόπημα και κυβερνά μέσα από διατάγματα. Η δεύτερη κατακτά την εξουσία μέσα από μια ψευδο-δημοκρατική εκλογική διαδικασία σαν την παραπάνω και κυβερνά μέσα από «νόμους» που περνούν από μια τυπική κοινοβουλευτική διαδικασία, ενώ το περιεχόμενο τους έχει προκαθοριστεί από την Χούντα που αποτελεί την κυβερνώσα πολιτική ελίτ, με βάση το θεσμικό πλαίσιο που ανάφερα και τις εντολές των ντόπιων ελίτ, σε αγαστή σύμπνοια με την υπερεθνική ελίτ, όπως την έχω ορίσει άλλου. Και οι δυο μορφές Χούντας ασκούν οικονομική βία και  καταφεύγουν συχνά στη κρατική βία, μολονότι η «κοινοβουλευτική» μορφή της την συγκαλύπτει κάτω από διαδικασίες και δικαιώματα που σήμερα είναι περισσότερο τυπικά παρά ουσιαστικά.

 

http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/

 

---

*Ο Τάκης Φωτόπουλος γράφει κάθε δεύτερη Κυριακή στην ΚΕ, με εναλλαγή κάθε δεύτερο Σάββατο στην Σαββατιάτικη

καθαρίστε τα όπλα

 

   Οι μέρες μας περνάνε, οι νύχτες μας δεν περνάνε.

   Τρέχουμε προς τη διαφυγή μας, ενώ γύρω μας εξελίσσεται ένα κανονικό ανθρωποκυνηγητό. Πίσω μας μία ζωή προκαθορισμένη, χαραγμένη από τα χέρια των κυρίαρχων, με στόχο να εσωτερικεύσουμε την υποταγή ως αντικειμενική συνθήκη, να νομιμοποιήσουμε ηθικά συστήματα νόμων και κανόνων, να εξισώσουμε το άτομο με μία στατιστική λογική αριθμών. Μπροστά μας ο κόσμος των «ουτοπικών» μας φαντασιώσεων που κατακτιέται μόνο με βία. Μία ζωή, μία πιθανότητα και αποφασιστικές επιλογές.

   Κοίτα το κενό ανάμεσα στα σύννεφα και πήδα, γιατί ποτέ η πτώση δεν υπήρξε πιο σίγουρη επιλογή.

   Την Παρασκευή 01.02, μαζί με ομάδα συντρόφων, προχωρήσαμε στη διπλή ληστεία της Αγροτικής Τράπεζας και του Ταχυδρομείου στο Βελβεντό Κοζάνης. Άποψή μας είναι πως έχει κάποια ουσία να αναλύσουμε σε ένα βαθμό το επιχειρησιακό κομμάτι της ληστείας. Κυρίως για να αναδειχθούν όλες οι πτυχές της επίθεσης, οι επιλογές που κάναμε, τα λάθη που διαπράξαμε και οι λόγοι που μας οδήγησαν σε αυτά:

   Το πρωί της Παρασκευής λοιπόν, επιτεθήκαμε στους δύο στόχους χωρισμένοι σε δύο ομάδες. Επιδίωξή μας από την αρχή ήταν να πάρουμε τα χρήματα και από τα δύο χρηματοκιβώτια, όπως και έγινε. Κατά τη διάρκεια της διαφυγής μας, μία σειρά από ατυχή γεγονότα και λανθασμένους χειρισμούς, οδήγησαν στην έκθεση τόσο του οχήματος μας, όσο και στην κατεύθυνσή μας στην αστυνομία.

   Λόγω του αστυνομικού κλοιού που σχηματίστηκε αυτόματα, ο σύντροφος που οδηγούσε το διαμορφωμένο εξωτερικά σαν ασθενοφόρο βαν, αναζητούσε διεξόδους διαφυγής για την ομάδα που έκανε τις ληστείες. Στην προσπάθειά του αυτή, έκανε το λάθος να περάσει τρεις φορές από όχημα των μπάτσων, με αποτέλεσμα να θεωρηθεί ύποπτος. Ακολούθησε καταδίωξη και μετά, λόγω άγνοιας της περιοχής στην οποία κατέληξε, έφτασε σε τέσσερα αδιέξοδα στους χωματόδρομους των ορυχείων, με αποτέλεσμα στο τελευταίο να περικυκλωθεί και να μην έχει πια κανένα ουσιαστικό περιθώριο διαφυγής. Έτσι, αφού έκαψε το βαν, τον συνέλαβαν. Με αυτές τις εξελίξεις και ενώ ο σύντροφός μας με το όχημα διαφυγής βρισκόταν ήδη στα χέρια των μπάτσων, το εύρος των επιλογών μας μειώθηκε σημαντικά.

   Αποφασίσαμε, λοιπόν, να σταματήσουμε το πρώτο διερχόμενο όχημα, καθώς θα εξασφάλιζε μία πιο ασφαλή διαφυγή για εμάς και τους συντρόφους μας. Το μείζον ζήτημα σε αυτή τη συνθήκη ήταν να μη γίνει γνωστό στους μπάτσους το νέο όχημα διαφυγής των συντρόφων μας, οπότε αποφασίσαμε να κρατήσουμε τον οδηγό στο βαν μαζί μας, μέχρι να βρούμε έναν τρόπο διαφυγής και για εμάς. Κάπου εκεί υπήρξε και η συνάντησή μας με ένα περιπολικό που εξελίσσεται σταδιακά σε άγρια καταδίωξη ως την πόλη της Βέροιας με τις περισσότερες δυνάμεις αστυνομίας, που υπήρχαν στη περιοχή, πίσω μας. Προφανώς δε διανοηθήκαμε στιγμή να χρησιμοποιήσουμε τον συγκεκριμένο όμηρο ως ανθρώπινη ασπίδα(δεν θα είχαμε π.χ. πρόβλημα αν είχαμε τον διευθυντή μίας τράπεζας), άλλωστε η αστυνομία δε γνώριζε την ύπαρξή του. Εν τέλει, λειτούργησε ως ανθρώπινη ασπίδα για τους μπάτσους εν αγνοία τους, καθώς αποτέλεσε την αιτία που δε χρησιμοποιήσαμε τα όπλα μας για να απεμπλακούμε. Γιατί η συνείδησή μας και ο αξιακός μας κώδικας δε μας επιτρέπουν να ρισκάρουμε τη ζωή ενός τυχαίου ανθρώπου που βρέθηκε μαζί μας παρά τη θέλησή του.

   Στο σημείο αυτό θέλουμε να καταστήσουμε σαφές, ότι τα όπλα δεν τα είχαμε για εκφοβισμό, αλλά ως εργαλείο σε περίπτωση συμπλοκής μας με μπάτσους. Άρα, λοιπόν, ο λόγος που τελικά δεν πράξαμε όπως αναλογούσε, ώστε να διαφύγουμε, ήταν μία συνθήκη στην οποία βρεθήκαμε από λανθασμένο χειρισμό.

   Η μόνη εκδοχή διαφυγής πλέον ήταν η ταχύτητα και η προσπάθειά μας να κερδίσουμε απόσταση με το όχημα μας από τους μπάτσους που μας καταδίωκαν. Βέβαια η, πόλη της Βέροιας δεν προσφέρεται για κάτι τέτοιο και έτσι σύντομα εγκλωβιστήκαμε σε ένα στενό με αποτέλεσμα τη σύλληψή μας. Κατά τη διάρκεια της σύλληψής μας, το μόνο που δηλώσαμε από την αρχή ήταν ότι ο άνθρωπος που είχαμε μαζί μας δεν είχε καμία σχέση με τη ληστεία και εμάς. Παρ’ όλα αυτά οι μπάτσοι συνέχιζαν να τον χτυπάνε και αυτόν, τουλάχιστον για όσο είχαμε οπτική επαφή μαζί του.

   Η παραπάνω αφήγηση δεν γίνεται στα πλαίσια της επίδειξης και της αυτοπροβολής, αλλά για να αντιστρέψουμε την παρακαταθήκη μίας άνευ μάχης σύλληψης που οι συνθήκες μας οδήγησαν.

 

*  *  *  *  *

 

   Η αφήγηση τελειώνει στα κεντρικά της αστυνομίας στη Βέροια, όπου ακολούθησε πολύωρος βασανισμός τριών από εμάς από τα γουρούνια της αστυνομίας. Οι τακτικές γνωστές και αναμενόμενες: κουκούλα, δέσιμο με χειροπέδες πισθάγκωνα και ξύλο.

   Θεωρούμε αυτονόητο πως ανάμεσα σε εμάς και το σύστημα υπάρχει μία σαφής διαχωριστική γραμμή που αποτυπώνει τον πόλεμο μεταξύ δύο κόσμων. Τον κόσμο της κυριαρχίας, της καταπίεσης και της υποδούλωσης και τον κόσμο της ελευθερίας που δημιουργούμε και κρατάμε ζωντανό μέσα από την αδιάκοπη πάλη με την εξουσία.

   Σε αυτόν τον πόλεμο τα γουρούνια της αστυνομίας αποτελούν μόνιμο στόχο των αναρχικών ανταρτών ως εμπροσθοφυλακή και κατασταλτικός βραχίονας των μηχανισμών της κυριαρχίας. Για αυτό θεωρούσαμε τη στάση των μπάτσων απέναντί μας αυτονόητη. Αν το κράτος δε μας πολεμούσε, τότε θα είχαμε ένα καλό λόγο να ανησυχήσουμε. Τα βασανιστήρια ως μέθοδος ήταν, είναι και θα είναι ένα όπλο στη φαρέτρα της εκάστοτε εξουσίας. Εμείς, φυσικά, σαν αναρχικοί, αρνούμαστε να χρησιμοποιήσουμε μεθόδους βασανισμού απέναντι στους εχθρούς μας και προτάσσουμε την αξιοπρεπή πρακτική των πολιτικών «εκτελέσεων», καθώς δε θέλουμε να αναπαράγουμε τη σαπίλα του κόσμου τους αλλά να την εξοντώσουμε.

   Η άποψη που θέλει τους αγωνιστές βορά στα νύχια των κατασταλτικών μηχανισμών εσωτερικεύει την αντίληψη της ήττας στους κόλπους των ανατρεπτικών κύκλων. Είναι η αποδοχή μίας αντίληψης περιορισμού του πολέμου εναντίων των εχθρών της ελευθερίας, στα πλαίσια αποδοχής της αστικής κοινωνικής ηθικής και νομιμότητας. Και για να μην παραξηγούμαστε, η παραπάνω νύξη αφορά σε ανακοινώσεις τύπου ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α ή Α.Κ., που συμβάλουν περισσότερο στο ρεφορμισμό παρά στη ριζοσπαστικοποίηση. Περιττό να αναφερθούμε σε δημοσιογράφους, το ΣΥΡΙΖΑ και λοιπά κομμάτια του συστήματος που με «φιλικές» ανακοινώσεις προς εμάς επιχειρούν να επαναπροσεγγίσουν όσες συνειδήσεις ξεκινούν να αποκλίνουν από τις νόρμες, εξυπηρετώντας έτσι τη σταθεροποίηση του καθεστώτος.

   Τώρα, όσον αφορά στην αντιμετώπιση των πρακτικών βασανισμού, για εμάς η απάντηση βρίσκεται στην πολυμορφία. Η ανάδειξη συγκεκριμένων γεγονότων μέσα από δράσεις αντιπληροφόρησης όπως προκηρύξεις, αφίσες, συγκεντρώσεις, πορείες κ.τ.λ. είναι σίγουρα αναγκαία, ώστε όλο και περισσότεροι άνθρωποι να οδηγούνται σε μία διαπίστωση. Μία διαπίστωση που δε χωράει «μεμονωμένα περιστατικά» ή «εκδικητικές συμπεριφορές» αλλά οδηγεί στην αντίληψη ότι η φυσική βία ήταν πάντοτε μέσο καταστολής και ελέγχου από την εξουσία. Αποτελεί το κομμάτι του πολέμου μεταξύ κυριαρχίας και εξέγερσης.

   Όσο βέβαια εξαπλώνεται το μήνυμα αυτό, άλλο τόσο πρέπει να εξαπλώνεται και ένα μήνυμα τρόμου προς τους εκ φύσεως βασανιστές, τους μπάτσους. Για να μη χτυπάνε οι μπάτσοι δεν έχουν νόημα οι ενδοσυστημικές καταγγελίες και οι δικονομικές διαδικασίες, που συνεπάγονται εκπτώσεις και άτυπη αποδοχή της δικαστικής ή δημοσιογραφικής εξουσίας. Χρειάζεται αντίσταση× και η αντίσταση πρέπει να έχει και βίαιες μορφές. Γιατί μία επίθεση στους μπάτσους, όχι μόνο της Βέροιας, είτε με πέτρες, είτε με μολότωφ, είτε με όπλα, τους οδηγεί αδιαμφισβήτητα στο να επανεξετάσουν τις επιλογές τους, μετρώντας τις πληγές τους πριν ξανασηκώσουν χέρι. Γιατί όπως πολύ σωστά έχει ειπωθεί, οι εχθροί έχουν όνομα και διεύθυνση.

 

*  *  *  *  *

 

   Δε θα αναφερθούμε αναλυτικά στο ρόλο των τραπεζών, ούτως ή άλλως στην εποχή που ζούμε είναι γνωστός στον καθένα. Η ύπαρξή τους είναι μία διαρκής ληστεία. Για εμάς, ως αναρχικούς, αποτελούν στόχο για κάθε μορφή επίθεσης: εμπρηστική, βομβιστική, ληστρική. Βέβαια, πολύς λόγος έγινε για την υπόθεσή μας και σίγουρα υπάρχει ανάγκη να αναστρέψουμε το κλίμα. Να χτυπήσουμε τη διαρκή επιχείρηση απονοηματοδότησης της επιλογής μας και να αναδείξουμε τη σαπίλα της κοινωνιολογικής προσέγγισης και του ψευτοανθρωπιστικού υπόβαθρου, που λόγω ηλικίας θέλησαν να προσδώσουν.

   "Παιδιά της διπλανής πόρτας και χτυπάνε τράπεζα. Γιατί;"

   Γιατί η ληστεία είναι μία συνειδητά πολιτική πράξη. Δεν αποτελεί το επόμενο στάδιο μίας ανήσυχης εφηβικής περιόδου, φιλοδοξίες για προσωπικό πλουτισμό, ούτε φυσικά είναι αποτέλεσμα της δήθεν τεμπελιάς μας. Περιέχει όμως την επιθυμία να μη δεσμεύσουμε τις ζωές μας στη στυγνή εκμετάλλευση της μισθωτής εργασίας. Την άρνησή μας να γίνουμε γρανάζια οικονομικών συμφερόντων. Την αντίστασή μας στην επέλαση της ψυχικής κα αξιακής χρεοκοπίας του κόσμου τους.

   Είναι σαφές για εμάς ότι δεν αρνούμαστε τη δημιουργικότητα μέσα στις κοινότητές μας. Άλλωστε, η οργάνωση μίας ληστεία απαιτεί καί πνευματική καί υλική εργασία. Αρνούμαστε όμως να υποδουλώσουμε τη δημιουργικότητά μας στον κόσμο της παραγωγής και αναπαραγωγής της εργασίας. Βέβαια, για εμάς λίγη ουσία θα είχε η άρνηση της μισθωτής σκλαβιάς αν δεν εργαζόμασταν παράλληλα και για την καταστροφή της. Είμαστε αμετανόητοι αναρχικοί και δεν επιζητάμε συμπάθεια, συμπόνια ή κατανόηση επειδή πράξαμε «λάθος» σε ένα «λάθος» κόσμο. Επιδιώκουμε τη διάδοση των προταγμάτων μας και των πρακτικών μας και θα το παλέψουμε μέχρι την τελευταία μας λέξη, μέχρι την τελευταία μας σφαίρα.

 

*  *  *  *  *

 

   Κάθε μας επιθετική πράξη, είναι και μία στιγμή του συνολικού επαναστατικού πολέμου που διεξάγεται σε όλα τα επίπεδα. Τα χρήματα από αυτή τη ληστεία δεν είχαν προορισμό τον επίπλαστο καταναλωτικό παράδεισο. Είναι απλά το εργαλείο για να κινηθεί κάθε μορφή αγώνα. Από την εκτύπωση προκηρύξεων μέχρι την αγορά όπλων και πυρομαχικών, για τη χρηματοδότηση των παράνομων υποδομών άμυνας και επίθεσης. Από την ενοικίαση των παράνομων σπιτιών μας μέχρι την προμήθεια εκρηκτικών για να τινάξουμε στον αέρα την κοινωνική ειρήνη.

   Ο σκοπός είναι η διάχυση της άμεσης δράσης ενάντια στη γενικευμένη συνθήκη της αιχμαλωσίας που βιώνουμε. Είτε αντάρτικα, είτε ανοιχτά και κατά μέτωπο, με όποιο τρόπο ο καθένας εκτιμά ότι είναι πιο γόνιμο και αποτελεσματικό, με όποιο τρόπο διατίθεται και γουστάρει κάθε άτομο και κάθε συλλογικότητα που συμβάλει στον αγώνα. Πάντα στόχος κάθε μας κίνησης, κάθε αντάρτικης επίθεσης είναι η εξάπλωση της επαναστατικής συνείδησης. Για να σταθούμε συνειδητά απέναντι στον κόσμο της καθολικής υποδούλωσης, απέναντι σε έναν διαρκώς εξελισσόμενο εχθρό που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Απέναντι σε αυτή τη συνθήκη, η μάχη για την ελευθερία και η προσπάθεια να προσδώσουμε μαχητικά χαρακτηριστικά σε κάθε πτυχή του αναρχικού αγώνα είναι γόνιμη και αναγκαία.

   Γιατί η αναρχία δεν μπορεί ποτέ να γίνει ευχάριστη ιδέα μέσα στον καθολικό κόσμο της υποταγής, παρά βρίσκεται σε αδιάκοπη σύγκρουση μαζί του.Δεν μπορεί να περιοριστεί ούτε σε ακίνδυνες και δημοκρατικά αποδεκτές εκδηλώσεις, ούτε σε φετιχισμούς των μέσων, αλλά συνιστά μία αδιαίρετη ολότητα κάθε μορφής αγώνα. Το κάθε άτομο ή ομάδα, ανάλογα με τις επιθυμίες, τις διαθέσεις και το σκεπτικό του,  συμβάλει με όποιον τρόπο γίνεται στη συνέχιση του αγώνα.Αναρχία είναι ο τρόπος μας να οργανωνόμαστε, να ζούμε και να παλεύουμε. Είναι η οργάνωση χωρίς περιορισμούς, είναι η αδιάκοπη πάλη. Είναι η ακραία συντροφικότητα που βιώνουμε στις εξεγερμένες κοινότητες απέναντι στο σάπιο κοινωνικό οικοδόμημα.

   Κλείνοντας θα θέλαμε να χαιρετίσουμε όλους τους συντρόφους που δραστηριοποιήθηκαν. Κολλώντας αφίσες, φωνάζοντας συνθήματα, οργανώνοντας συγκεντρώσεις, βγάζοντας κείμενα αλληλεγγύης (μέσα και έξω από τη φυλακή). Σε αυτούς που αυτή τη στιγμή ετοιμάζουν τις επιθέσεις τους.

 

Υ.Γ.1 Θέλουμε ακόμα να στείλουμε την αλληλεγγύη μας στον απεργό πείνας Σπύρο Δραβίλα ο οποίος δίνει μία επίπονη και σκληρή μάχη για μία ανάσα ελευθερίας. Καλή δύναμη.

Υ.Γ.2 Πριν λίγο καιρό σκοτώθηκε σε μία τυχαία συμπλοκή ο σύντροφος Riyano στην Ινδονησία. Ο Ryo ήταν αναρχικός που μέσα από τη δράση του προωθούσε τη διεθνή αλληλεγγύη. Τώρα ακόμα και αν λείπει από τις εχθροπραξίες που προκαλούμε ενάντια στο υπάρχον, είμαστε σίγουροι ότι κοιτάμε πάντα προς το ίδιο αστέρι, το αστέρι της αναρχικής διαρκούς εξέγερσης. Τιμή στο σύντροφο RIYANO.

 

                                                                        Oι αναρχικοί:

                                                                        Νίκος Ρωμανός

                                                                        Δημήτρης Πολίτης

                                                                        Ανδρέας-Δημήτρης Μπουρζούκος

                                                                        Γιάννης Μιχαηλίδης