Αυτοί έχουν ΔΥΟ Παττακούς !

Πραξικόπημα

31 Οκτ, ’11 2:40 ΜΜ

Μετά τις τελευταίες εξελίξεις, πληθαίνουν τα δημοσιεύματα -αλλά και οι αναφορές μεμονωμένων προσώπων- για την πιθανότητα ή την αναγκαιότητα στρατιωτικού πραξικοπήματος στην Ελλάδα. Είναι προφανές πως οι αναφορές σε πραξικόπημα έχουν ως στόχο να εκφοβίσουν και να εκβιάσουν την ελληνική κοινωνία. Όσοι αναφέρονται σε πραξικόπημα -αλλά και όσοι τρέμουν αυτό το σενάριο- ξεχνούν κάτι πάρα πολύ σημαντικό: το πραξικόπημα έχει ήδη γίνει.

pitsirikos

ΚΑΤΩ ΡΕ !

Οι φασισταράδες που από κάθε οχυρό κυβερνάνε αυτό το τόπο έχουν ξαμοληθεί να εκφοβίσουν τις μάζες θέλοντας να προλάβουν πιθανά το ξεσηκωμό τους και ξέροντας ότι όταν έρθει η ώρα θα κινδυνεύει το κεφάλι τους, τουλάχιστον. Μερικά παραδείγματα :

1. Κάποιοι θρασύδειλοι βουλευτές, σε γνώση τους και με σχέδιο, είπαν ψέματα σε σχέση με αυτούς που τους γιούχαραν ή χειροδίκησαν εναντίον τους. Αφού αποδείχτηκε ότι ήταν προσχεδιασμένο ψέμα όσα ισχυρίστηκαν και αφού αναγκάστηκαν να ανακαλέσουν, παρ’ όλα αυτά κανείς δεν θεώρησε άξιο λόγου να υπογραμμίσει και να καταδικάσει την αλητεία των ψεύτικων ισχυρισμών και να αναδειχτεί η παράβαση των νόμων και του συντάγματος από τη μεριά αυτών των βουλευτών (μη ρωτάτε ποιού συντάγματος, ξέρουν αυτοί !).

2. Κάποιοι θρασύδειλοι δημοσιογράφοι, σε γνώση τους και με σχέδιο, παραποίησαν την αλήθεια και σε αρκετές περιπτώσεις την απέκρυψαν, όπως στην περίπτωση των αποδοκιμασιών ενάντια στο ανδρείκελο που παριστάνει τον  “ανώτατο άρχοντα”, όπου αυτοί που εμπόδισαν την διεξαγωγή της παρέλασης με την παρουσία των δήθεν επισήμων είχαν καταλάβει το δρόμο σε αντίθεση με τους “υβριστές” που βρίσκονταν στο πεζοδρόμιο απέναντι από την εξέδρα. Όλο το σχέδιο βασίστηκε σε σχέδιο που πρόβλεπε την αποχώρηση του “συγκινημένου” ξεμωραμένου και τη πρόκληση συμπάθειας και ενοχών για την προσβολή στο μεγάλο άνθρωπο ! Ευτυχώς όμως υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Μανώλη Γλέζο που έβαλαν το θέμα στις πραγματικές του διαστάσεις, έστω κι αν διαφωνούμε στην ολοκλήρωση της θέσης του.

3. Κάποιοι θρασύδειλοι δημοσιογράφοι, σε γνώση τους και με σχέδιο, άρχισαν μαζικά επίθεση ενάντια στο μαθητή που τόλμησε να μουντζώσει τους εξουσιαστές που αναίσθητοι όπως είναι, ήθελαν να τους τιμήσει ο δεκαεπτάχρονος. Μόνο που υπολογίζουν πάντα χωρίς να σκεφτούν ότι ξενοδόχος είναι πάντα ο λαός ! Βέβαια δεν αξίζει να υπενθυμίσουμε τη “διαγωγή” τους σε καταστάσεις που νόμιζαν ότι θίγονταν τα δικά τους γηπεδικά πιστεύω, ή την προσπάθεια να παρουσιάσουν ότι η πόλη του μαθητή έχει χωριστεί στη μέση, σημειώνοντας ότι ο ζούγκλας δεν αφήνει να φανεί στο άρθρο του η παραμικρή συμπάθεια προς τον μαθητή.

4. Ένας ανεκδιήγητος ξεπερασμένος και συνεργαζόμενος πολιτικός που θέλει να νομίζει ότι η θέση θα του δώσει αίγλη, δεν βλέπει ότι ο λαός θέλει άλλα. Δεν αντιλαμβάνεται ότι έφτασε η ώρα που πρέπει να γίνει η αλλαγή. Και δεν είναι σαν την ψευδεπίγραφη που προπαγάνδιζαν και πρότειναν στο λαό ο ίδιος και οι συναυτουργοί του απατεώνες πολιτικοί που τελικά παράσυραν το λαό στο να τους παραδώσει την εξουσία και να υπογράψει την καταδίκη του, πολιτικά και κυριαρχικά και τελευταία και ουσιαστικά. Θέλει αυτός ο σκυμμένος και συμβιβασμένος συνεργάτης των νέων κατοχικών  και σε πλήρη αντίθεση με τη νεανική του λογική, να προσκυνήσουμε και να ραγιαδίσουμε ξανά υποταγμένοι στο δίκαιο της μοίρας μας και στο θέσφατο των εξωνημένων πολιτικών, δημοσιογράφων, ολιγαρχών και όσων συνεργάζονται μαζί τους.

Όμως είναι καιρός να καθορίσει ο λαός τη μοίρα του ενάντια σε κάθε κατεστημένο και σε κάθε σύστημα. Είναι ώρα να εφαρμοστεί το σύστημα του λαού που θα υπηρετεί το λαό και θα εφαρμόζεται από το λαό. Όποιος εξακολουθεί να είναι εμπόδιο στη θέληση του λαού, σαν εμπόδιο θα αντιμετωπιστεί, θα παρασυρθεί και θα ανατραπεί. Η μόνη σωτηρία όσων με οποιοδήποτε τρόπο εξουσιάζουν το λαό και παραποιούν τη θέληση του είναι ο πολιτικός και φυσικός θάνατος. Η λαϊκή εξουσία δεν θα δεχτεί αιχμαλώτους και δεν θα χαριστεί στους καταδικασμένους στη συνείδηση του λαού. Τα λαϊκά δικαστήρια θα επιβάλλουν τη θέληση της κοινωνίας με γνώμονα το συμφέρον της εργατικής τάξης και το δίκαιο που πηγάζει μόνο από τη λαϊκή εξουσία.

ΝΔ - ΠΑΣΟΚ = ΣΚΑΝΔΑΛΑ - ΡΕΜΟΥΛΑ - ΔΙΑΦΘΟΡΑ
ΚΑΤΩ ΟΙ ΚΛΕΦΤΕΣ ΚΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ
ΚΑΤΩ ΟΙ ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ
ΚΑΤΩ ΟΙ ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΦΑΥΛΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ
ΚΑΤΩ ΟΙ ΨΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΙ ΚΟΝΤΥΛΟΦΟΡΟΙ
Για τη ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ και το ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

Πότε θα φτάσει ο κόμπος στο χτένι ;

ναυτίλος- 31/10/2011

• «συνωστισμός» στις παρελάσεις

  Εκπομπές επαναλήψεις παλαιών είχαν για την Εθνική Επέτειο ως επί το πλείστον τα κανάλια -πού φράγκα, αλλά και πού ψυχή για να γυριστούν καινούργιες... Αλλωστε τα τουρκικά σήριαλ τίμησαν απ' τα εν λόγω κανάλια δεόντως την εθνική μας γιορτή με ολίγην από γερμανικές διαταγές στις ειδήσεις. Μια χαρά αχταρμάς το μενού! Με κορυφαίο το ντόμπερμαν που την έχει δει στρατοδίκης να ζητά απ' τον κ. Δημαρά να «καταδικάσει», να «αποκηρύξει», να «δηλώσει» και στο τέλος να τον καταδικάζει ότι δεν «αποκήρυξε», δεν «δήλωσε», δεν δούλωσε... Ντόμπερμαν χωρίς κατοχικές κουκούλες, έτσι φόρα παρτίδα απ' τις οθόνες μας, με το θράσος χιλίων πιθήκων...

  Δηλητηριώδης από καιρό τυγχάνει η πιπίλα που αναχαράζουν τα παπαγαλάκια και τα ντόμπερμαν της ενημέρωσης, ότι «δυσφημείται η χώρα» κάθε φορά που ξετυλίγονται κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις στην επικράτεια (αν ακόμα αυτή η επικράτεια υπάρχει).

  Δηλαδή, όταν γίνονται διαδηλώσεις στη Γερμανία, όπως η πρόσφατη στη Φρανκφούρτη εναντίον των Τραπεζών, δυσφημείται η Γερμανία; Οταν κατεβαίνουν εκατομμύρια Γάλλοι στους δρόμους για να υπερασπισθούν το ασφαλιστικό τους σύστημα, δυσφημείται η Γαλλία; «Αμαυρώνεται η εικόνα της... Γαλλίας στο εξωτερικό»;

  Εχει αρχίσει να τρώει τα ψωμιά της η προπαγάνδα τους, κι όταν η προπαγάνδα τρώει το ψωμί της τζάμπα, χωρίς απτό αποτέλεσμα για τα αφεντικά, αλλοίμονο στους δούλους τους...

  *****

  Αυτά που συνέβησαν κατά την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου σε πολλές πόλεις της Ελλάδας συνιστούν μια λαμπρή στιγμή έκφρασης ενός λαού που καταπονείται, αλλά και ταυτοχρόνως αφυπνίζεται -μάλιστα ενός ολόκληρου λαού, για αυτό και οι εκφάνσεις της διαμαρτυρίας του καλύπτουν όλη την γκάμα, από τους δεξιούς ώς τους αριστερούς.

  Αν τώρα αυτό δίνει την ευκαιρία σε ορισμένους από την ελίτ (βάφεν ή έφεδρη) να χαρακτηρίζει τις διαμαρτυρίες ως «δεξιές» ή «αριστερές», τόσο της κόβει. Ή τόσο θέλει να δείχνει ότι της κόβει, προσπαθώντας να διεκπεραιώσει μια προπαγάνδα που απευθύνεται πλέον μόνο σε ηλίθιους.

  Οι εθνικές επέτειοι είναι γιορτές μνήμης -και μέσα στις ψυχές μας κανονικά μνημόσυνα. Με τη χαρμολύπη τους και τα μηνύματά τους.

  Για την εξουσία οι εθνικές επέτειοι καταλήγουν αφυδατωμένες να 'ναι μια τελετή

  χρήσιμη για την υποστήριξη του οικοδομήματος που έχει στήσει, αλλά ταυτοχρόνως ρηχή· που περιορίζεται σε δυο πόζες και τρεις δεκάρικους

  απ' αυτούς που σνομπάραμε ή κοροϊδεύαμε πιτσιρικάδες, όπως άλλωστε όλοι οι πιτσιρικάδες όλων των εποχών (όταν βρίσκουν τρόπους να μετατρέψουν την αγγαρεία σε χαβαλέ).

  Για τον λαό όμως οι εθνικές επέτειοι είναι γιορτές. Για τους πατεράδες και τις μανάδες μας, για τα όσα κατόρθωσαν, για εκείνα στα οποία απέτυχαν -είναι γιορτές συλλογικής μνήμης και κατά τούτο συνθέτουν ταυτότητα. Μάλιστα ταυτότητα που όσον ενηλικιώνεται υπερβαίνει μύθους (γόνιμους ή χαλκευμένους) και τείνει προς μιαν αυτογνωσία όπλο.

  Ακόμα και οι παρελάσεις -που ορισμένοι θέλουν να καταργηθούν- μπορεί για την εξουσία είναι μια τελετή καθ-ιέρωσης (σημαντικής μάλιστα, λόγω του μιλιταριστικού στίγματος που φέρουν), όμως για τον λαό είναι ένα ξεφάντωμα του συνανήκειν, της κοινότητας που καμαρώνει τα παιδιά της, που θυμάται τη δική της παιδική ηλικία -έτσι είναι η ζωή! χρειάζεται γιορτές για να μην είναι «μακρά οδός απανδόκευτος»...

  Αλλωστε οι γιορτές έχουν το νόημα που τους δίνουν οι εορτάζοντες. Επί παραδείγματι η σημαία ως γιορτή: άλλο νόημα έχει στα χέρια του αντάρτη κι άλλο στα χέρια του δωσίλογου.

  Αλλά, το κυριώτερο: οι επέτειοι κάθε φορά αποκτούν ένα νέο νόημα συνέχεια του παλιού

  και κατά τούτο ωραία απέδωσε ο Μανώλης Γλέζος όσα συνέβησαν προχθές στις παρελάσεις λέγοντας ότι ο λαός τιμά τον αγώνα τού ΟΧΙ με νέους αγώνες στο ίδιο πνεύμα!

  Διότι όντως, αν τότε ο λαός αγωνίσθηκε εναντίον του φασισμού, σήμερα μπαίνει σε έναν νέον αγώνα εναντίον μιας οικονομικής χούντας εκείνου του χρήματος που θέλει να (ανα)γεννάται απ' τις στάχτες των ανθρώπων! σε όλον τον κόσμο, την Ευρώπη, την Ελλάδα...

  Εκείνο που πρέπει να προσέξει η άφρων εξουσία (η οποία το έχει προσέξει και τρέμει) είναι πως: όταν φτάνει ο λαός να διαταράξει και να αποδομήσει την τελετή, έχει φθάσει ο κόμπος στο χτένι.

  Είναι στιγμή σπουδαία και οριακή.

  Ως εκ τούτου οι αποδοκιμασίες προς τον κύριο Πρόεδρο της Δημοκρατίας (με τις ύβρεις απολύτως καταδικαστέες) εξέφραζαν την απογοήτευση εκείνων που άλλα περίμεναν απ' τον παλιό αντάρτη. Και πάντως όχι να συγκαλύπτει τα καμώματα μιας κυβέρνησης ανδρεικέλων.

  Τα «δύσκολα εύγε» γίνονται δύσκολα, αλλά γίνονται, «δύσκολες» επίσης «αποδοκιμασίες».

  Ο λαός φέρθηκε εικονοκλαστικά, έσπασε τις τελετές, αυτό δεν είναι μια εύκολη συμπεριφορά. Φανερώνει οδύνη. Κι εν συνεχεία οργή που αρχίζει να οργανώνει τον εαυτό της.

  Ή μήπως είναι βία οι διαμαρτυρίες και δεν είναι βία το πετσόκομμα των μισθών, οι φοροεπιδρομές (τουλάχιστον με Στούκας), ο εξευτελισμός των πολιτών διά της συκοφαντίας και η αιχμαλωσία της χώρας;

  ΣΤΑΘΗΣ Σ. 31.Χ.2011 stathis@enet.gr

Κουΐσλινγκς vs Κάρρονες

ναυτίλος- 28/10/2011

• στην ερημιά του ερήμην...

  Ολη η πολιτική της κυβέρνησης -αν, για την οικονομία της συζήτησης, δεχθούμε ότι είχε καλές προθέσεις- συνοψίζεται σε μια φράση: τα μέτρα που πήρε για να μη χρεωκοπήσουμε, μας χρεωκόπησαν.
  
  Είτε τα δικά της μέτρα είτε τα καθ' υπαγόρευσιν, μας χρεωκόπησαν το ίδιο...
  
  Μάλιστα, ως φαίνεται μετά τις τελευταίες εξελίξεις, το χρέος μάλλον τρέχει και θα συνεχίσει να τρέχει με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός. Διότι θα φθάσουμε το 2020, κι αφού θα έχουμε πληρώσει τον άμπακο, θα χρωστάμε όσα χρωστούσαμε το 2009!
  
  Παράλογο; όχι! κερδώο για τους τοκογλύφους. Το παράλογο αφορά εμάς και το μετέρχεται η προπαγάνδα για να μας πείσει ότι ο γάιδαρος πετάει...
  
  Ομως η εξοικείωσή μας με τον παραλογισμό, τον διαρκή παραλογισμό, είναι η δεύτερη θανατηφόρα υπηρεσία που έχει προσφέρει αυτή η κυβέρνηση στους Ελληνες, η πρώτη είναι η Κατοχή τους από τους Νεοταξίτες Τοκογλύφους...

  Εγώ ο Νίκος

  Εγώ η Μαρία

  Εγώ ο Παύλος

  δεν ψήφισα τον χερ ΡΑΪΧενμπαχ! Ούτε για πρωθυπουργό, ούτε για γκαουλάιτερ! ούτε για λόρδο προστάτη, ούτε για ύπατο αρμοστή.

  Επίσης, ουδείς ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ που ψήφισε τον Παπανδρέου για πρωθυπουργό, δεν ψήφισε την Τρόικα για Αγία Τριάδα.

  Ουδέποτε έδωσε ο ελληνικός λαός την εντολή στην κυρία Διαμαντοπούλου να αφήσει τους μαθητές χωρίς βιβλία, ούτε εξουσιοδότησαν οι πολίτες τον Μπενύτο να μάθει κούρεμα στου κασίδη το κεφάλι.

  Η Ελλάδα σήμερα

  στέκει μπροστά στα μάτια του κόσμου με σκυμμένο το κουρεμένο της κεφάλι, μια «τεμπέλα», μια «κλέφτρα», μια «διεφθαρμένη», διότι ως τέτοια τη διέσυρε και τη διαπόμπευσε ανά τας οδούς και τας ρύμας της οικουμένης ο ίδιος της ο Πρωθυπουργός.

  Οταν η Δυτική Γερμανία το 1953 κούρευε το δικό της χρέος κατά 50% (ανάμεσα στους πιστωτές της ήταν τότε και η Ελλάδα) ουδείς την πήρε απ' τα μούτρα, ούτε ο Γερμανός Καγκελάριος ταπείνωσε τη χώρα του, ούτε λοιδορήθηκε από κανέναν η Γερμανία.

  Αντιθέτως, με τις πλάτες των νικητών Αμερικανών και τον οβολό των νικητών Ελλήνων (που δεν απαιτούσαν τις πολεμικές αποζημιώσεις) άρχισε να συντελείται το «γερμανικό θαύμα».

  Και τι οβολό!

  Δισεκατομμυρίων ευρώ σε σημερινές αξίες. Νόμιμες αποζημιώσεις, αναγνωρισμένες, σύννομες με το Διεθνές Δίκαιο και τις Διεθνείς Συνθήκες.

  ***

  Σήμερα λοιπόν που η Ελλάδα στραγγαλίζεται από Γερμανούς κυρίως Τραπεζίτες (η Γερμανία κουμαντάρει τη χρηματοπιστωτική πολιτική της Ενωσης), αντιμέτωπη

  με ένα εν πολλοίς παράνομο όργιο δανείων και με μια άκρως ύποπτη πολιτική Παπανδρέου που την οδήγησε στην αιχμαλωσία του ΔΝΤ, της Τρόικας,

  αντί να ορθώσει το ανάστημά της

  και να απαιτήσει πρώτον τις πολεμικές αποζημιώσεις και δεύτερον τον διεθνή έλεγχο νομιμότητας των δανείων της - ιδίως των πρόσφατων, όπως το Μνημόνιο

  αφήνεται να ψυχορραγεί

  στα χέρια μιας κυβέρνησης ανδρεικέλων

  που έχουν κουρελιάσει το Σύνταγμα της χώρας και στη συνέχεια παραδίδουν τον πλούτο της εμπράγματο και ανθρώπινο στους νέους κατακτητές. Λες και

  η Ελλάδα έχασε πόλεμο.

  Οι Ελληνες, οι παππούδες και οι πατεράδες μας, έχτισαν και ξανάχτισαν με τον ιδρώτα και το αίμα τους αυτή τη χώρα πολλές φορές στη νεώτερη ιστορία της, ύστερα από πολέμους, καταστροφές, διχασμούς και πραξικοπήματα.

  Κι εν τέλει κατάφεραν

  να φτιάξουν μια χώρα που, παρά τις αδυναμίες της, μετείχε στο διεθνές σύστημα με κάποια αξιοπρέπεια, όχι της άρχουσας τάξης, όχι όλης τουλάχιστον, αλλά πάντως του λαού.

  Ομως ο καπιταλισμός τη λαϊκή αξιοπρέπεια, όταν δεν μπορεί να την υπερασπισθεί ο λαός, την εκλαμβάνει ως αδυναμία και την τρώει.

  Δεν πιάνεται κορόιδο το σύστημα. Οταν μυρίζεται κρέας για τα κανόνια, το στέλνει στα κανόνια. Οταν εκτιμά ότι μπορεί να

  εγκαταστήσει Κουίσλινγκ σε μια χώρα, τους εγκαθιστά.

  Σήμερα, επέτειο της 28ης Οκτωβρίου του 1940 θα ακούσω να μιλούν για πατριωτισμό οι επίγονοι των δωσιλόγων -ακροδεξιοί κι εθνικιστές

  όσον επίσης θα ομιλεί για πατριωτισμό και το υποχείριο του ΡΑΪΧενμπαχ με τη θλιβερή του παρέα. «Βλάπτουν τη Συρία και οι δύο το ίδιο» (όπως άλλωστε μαζί Παπανδρέου - Καρατζαφέρης ψήφισαν και οι δύο το Μνημόνιο)- αυτό το «Σχέδιο Αναν» για την Ελλάδα.

  Αλλά, ο εθνικισμός έχει τόση σχέση με τον πατριωτισμό, όσον ο ρατσισμός με τον ανθρωπισμό. Το ίδιο και η εθνική κυριαρχία έχει τόση σχέση με την πολιτική Παπανδρέου, όση η Τρόικα με την Μπουμπουλίνα.

  Ομως σήμερα, συμπατριώτες, φίλοι, σύντροφοι, πολίτες ας γιορτάσουμε

  διότι οι γιορτές στη μνήμη του παρελθόντος προοιωνίζονται τα τρόπαια του μέλλοντος.

  Την ιστορία της Ελλάδας την έχουν γράψει όλα εκείνα τα ανθρωπάκια που αρίστευσαν στο καθήκον τους, απ' τους πρόσφυγες της Μικρασίας ώς τους γκασταρμπάιτερ στη Γερμανία, απ' τους «άγνωστους στρατιώτες» ώς τους αντάρτες - δεν θα χαθούμε,

  καλύτεροι θα βγούμε απ' αυτόν τον αγώνα, πολλώ δε κάρρονες τα παιδιά μας...

  ΣΤΑΘΗΣ Σ. 28.Χ.2011 stathis@enet.gr
  ναυτίλος

Φλύαρος γεροξεκούτης

Πατριώτες είναι εκείνοι που αμαυρώνουν μια εθνική επέτειο; Αγωνιστές είναι όσοι προσβάλλουν; Δίκιο έχει όποιος φωνάζει περισσότερο; Είναι δημοκράτες όσοι αντιμετωπίζουν το δημόσιο χώρο ως ιδιοκτησία τους; Και πώς μετριέται η πλειοψηφία; Με τη συμμετοχή σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ή με τις εκλογές που, με βάση το Σύνταγμα, γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια;
Υπάρχει το δικαίωμα και η κατάχρησή του, υπάρχει η δίκαιη οργή και ο εκφυλισμός της, υπάρχει καθαρό όριο ανάμεσα σε μια ευνομούμενη πολιτεία και σε μια κοινωνική οργάνωση χωρίς κανόνες, χωρίς δημοκρατικό υπόβαθρο.
Κάνω τις επισημάνσεις αυτές πιστεύοντας ότι η έξοδος της πατρίδας μας από την κρίση δεν είναι μόνο ζήτημα αριθμών αλλά υπόθεση βαθιά πολιτική, βαθύτερα πολιτισμική.

Ξεμωραμένε γέρο, σ’ άκουσα και στέκομαι λίγο να συλλογιστώ :

1. Πατριώτες είναι εκείνοι που χρησιμοποιούν τις εθνικές επετείους για να δείξουν την ισχύ τους στον εχθρό και με την ευκαιρία στον ίδιο το λαό τους;Πατριώτες είναι εκείνοι που προσαρμόζουν τα μηνύματα της κάθε επετείου μόνο στη δικιά τους πολιτική; Πατριώτες είναι εκείνοι που ξέχασαν γιατί αγωνίστηκαν στα νιάτα τους και τώρα καμώνονται ότι δεν πήραν τις θέσεις εκείνων που θεωρούσαν εχθρούς τους; Πατριώτες είναι εκείνοι που δεν ξεχνούν ! Είναι φανερό ότι δεν θυμάσαι ! Δεν πειράζει δεν ξεχνάμε εμείς και συνεχίζουμε να εφαρμόζουμε ότι μας δίδαξαν οι προηγούμενοι : αντίσταση και πάλη ενάντια σε όποιον επιβουλεύεται το λαό και την ελευθερία του.

2. Ο λαός που αντιστέκεται σε προσβάλλει; Αυτό θα σε ακολουθάει πάντα, σε στιγματίζει από δω και πέρα.

3. Ο λαός που φωνάζει δεν έχει δίκιο επειδή φωνάζει; Πως πρέπει να είναι πια η αντίδραση του λαού στο σύστημα που έχετε στο μυαλό σας; Ψιθυριστά να μιλάμε μην τυχόν και ενοχλήσουμε την ησυχία σας, μην σταματήσουμε την ευδαιμονία σας;

4. Οι πολίτες δεν πρέπει να κυκλοφορούν στο δημόσιο χώρο γιατί δεν είναι δική τους περιουσία; Τίνος ιδιοκτησία είναι ο δημόσιος χώρος; Δική σου; Λες ότι μόνο οι εξουσιαστές έχουν ιδιοκτησία ;

5. Στην τελευταία ερώτηση αντιστρέφουμε για λίγο το ερώτημα σου : Οι εκλογές γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια; Δηλαδή τις άλλες φορές ήταν παράνομες; Θα μπούμε στον πειρασμό να σας (όλο το πολιτικό προσωπικό) ρωτήσουμε: Πότε είχατε πραγματική πλειοψηφία για να αφαιρέσετε κατακτήσεις και δικαιώματα που κέρδισε με αίμα ο λαός; Όταν λες ότι έκανες αντίσταση στην τότε χούντα είχες κερδίσει καμία πλειοψηφία σε εκλογές;

Τι είναι αυτά που βγαίνουν από το ξεμωραμένο σου στόμα ; Αν αυτές είναι οι πεποιθήσεις σου, καταλαβαίνουμε ότι όλα αυτά τα χρόνια απλά εξαπατούσες το λαό. Είσαι χειρότερος από αυτούς που αντικατάστησες ! Σε όποιον πεις ότι πάλεψες για τη δημοκρατία και την ελευθερία θα γελάσει ! Ότι έκανες το έκανες για να καταλάβεις την εξουσία, ξεγέλασες το λαό και τον εκμεταλλεύτηκες ! Τολμάς και επικρίνεις ; Σε ποιά δίκαιη και ελεύθερη κοινωνία θα κατείχες θέση αν ήσουν ψεύτης και απατεώνας; Ποιός λαός αξίζει να περάσει όσα έχει περάσει ο ελληνικός από όλους τους επίδοξους καταχτητές και τους κατά περίπτωση δήθεν ελευθερωτές του ; Την ελευθερία του ο λαός θα την κατακτήσει μόνος του, ενάντια στη δική σου θέληση και των άλλων σφετεριστών της εξουσίας!

Η ντόπια και ξένη ολιγαρχία και το πολιτικό προσωπικό που την εκπροσωπεί πρέπει να έχουν στο μυαλό τους ότι ο λαός τους ξέρει, τους θυμάται. Καταχραστήκατε και εκφυλίσατε κάθε δημοκρατικό υπόβαθρο ! Ο λαός θα σας τιμωρήσει για όλα τα εγκλήματα σας ! Για όλα θα πληρώσετε τώρα ! Δεν μπορείτε πια να κρυφτείτε πίσω από δήθεν δημοκρατικούς μανδύες. Έχετε ξεσκεπαστεί ! Ήρθε το τέλος ! Έρχεται η αρχή του λαού !

 

ΓΙΑ ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ
ΜΕ ΛΑΪΚΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΕΛΑΤΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ !

Στις 28 του Οκτώβρη ο λαός μας γιορτάζει. Πριν από 71 χρόνια, μια μέρα σαν κι αυτή, οι εργάτες άφησαν τις δουλειές τους, οι έμποροι έκλεισαν τα μαγαζιά τους και οι αγρότες άφησαν τα χωράφια τους. Απειλούνταν η κυριαρχία μας, η ανεξαρτησία μας, η αξιοπρέπεια του λαού μας. Ο ιταλο-γερμανικός ιμπεριαλισμός, το μαύρο μπλοκ του φασισμού, επιτέθηκαν στη χώρα μας. Χωρίς κανέναν δισταγμό, όλος ο λαός μας είπε το «ΟΧΙ». Δεν θα περάσουν!  Και τα νιάτα της πατρίδας μας βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή. Οι γυναίκες στις πόλεις και πρώτα απ’ όλα στα χωριά ανέλαβαν την τροφοδοσία. Όλος ο λαός σήκωσε το μπόι του. Κι όταν ο λαός μας ορθώνεται, λυγίζουν τα σίδερα.

Οι Ιταλοί φασίστες βρήκαν το μπελά τους:

«ΟΧΙ, δεν θα μας πάρετε τα σπίτια μας, που με ιδρώτα έχουμε χτίσει».

«ΟΧΙ, δεν θα μας πάρετε τα χωράφια μας, που με αίμα τα έχουμε οργώσει».

«ΟΧΙ, δεν θα μας πάρετε το βιός μας που με τόσο κόπο δημιουργήσαμε».

«ΟΧΙ, δεν θα παραχωρήσουμε ούτε μια σπιθαμή από τα δικαιώματα μας, την ανεξαρτησία μας, την πατρίδα των γονιών μας».

Και νίκησε το δίκιο! Οι Ιταλικές μεραρχίες δεν πέρασαν! Χρειάστηκε να κατέβουν οι φασιστικές ορδές του Χίτλερ για να κάμψουν την ηρωική αντίσταση του λαού μας. Και παρά το ότι με φωτιά και σίδερο οι κατακτητές άρχισαν να ληστεύουν τη χώρα, παρά το ότι ο λαός πέθαινε από την πείνα, παρά το ότι οι επαγγελματίες πολιτικοί εγκατέλειψαν το λαό και λούφαξαν, ο λαός μας ξανασηκώθηκε. Οργανώθηκε στις πόλεις και στα χωριά και βγήκε στο βουνό. Η Εθνική Αντίσταση απλώθηκε σε όλη τη χώρα. Μαθητές και μαθήτριες, φοιτητές και φοιτήτριες, εργάτες και εργάτριες, αγρότες και αγρότισσες πήραν το όπλο.

Η ζωή των κατακτητών έγινε μαύρη. Δεν στέκονταν πουθενά. Το νέο για την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου έκανε το γύρο του κόσμου. Ο ανυπότακτος λαός μας οργάνωσε την αντίσταση του. Έσωσε τον κόσμο από την πείνα. Έσωσε την αξιοπρέπεια μας. Με χιλιάδες θύματα. Με Καλάβρυτα, με Δίστομο, με δεκάδες ολοκαυτώματα. Και νίκησε! Τον έδιωξε τον κατακτητή, γράφοντας τις πιο φωτεινές σελίδες στην ιστορία του, την Εθνική Αντίσταση.

Η αγωνιστική στάση ζωής, η ανιδιοτέλεια και η αυτοθυσία εκείνων που επέλεξαν το δρόμο της προσφοράς και του κοινωνικού χρέους έδωσαν πολύτιμους καρπούς. Καταξίωσαν διαχρονικά πανανθρώπινες αξίες και ιδανικά, έθεσαν ισχυρές βάσεις για την οικοδόμηση  της ειρήνης, τη θεμελίωση της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης και την προαγωγή  του πολιτισμού.

Σήμερα, 71 χρόνια μετά, στρεφόμαστε για μια ακόμα φορά στο παρελθόν για να αντλήσουμε θάρρος και δύναμη, ώστε να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε μια εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία. Γιατί η εφετινή επέτειος της 28^ης του Οκτώβρη βρίσκει την Ελλάδα σε μια κρίσιμη καμπή της ιστορίας μας.

Όπως και τότε έτσι και τώρα ο λαός μας, οι εργαζόμενοι, δεχόμαστε μια τεράστια επίθεση που αμφισβητεί τις κατακτήσεις μας, την κυριαρχία μας, τη δυνατότητα μας να χαράζουμε το μέλλον μας.

Η οικονομική κρίση που προκάλεσαν οι ισχυροί του χρήματος και οι πολιτικοί εκφραστές τους, για να κερδοσκοπήσουν ασύστολα σε βάρος των λαών του κόσμου, οδήγησε τη χώρα μας σε μεγάλη δοκιμασία.

*                Στο όνομα της κρίσης καταργούνται κατακτήσεις και δικαιώματα που χρειάστηκαν πολύχρονοι, σκληροί κοινωνικοί αγώνες για να διασφαλιστούν.

*                Με πρόσχημα την κρίση υπονομεύονται και διαλύονται βασικές κοινωνικές υπηρεσίες και δημόσια αγαθά, όπως η υγεία, η εκπαίδευση, η κοινωνική ασφάλιση.

*                Την κρίση επικαλούνται οι κρατούντες στη χώρα μας και σε άλλες χώρες για να μειώσουν τους μισθούς και τις συντάξεις και να οδηγήσουν εργαζομένους κάθε ηλικίας στην εργασιακή εφεδρεία, στην ανεργία και την υποαπασχόληση, και τις οικογένειές τους στη φτώχεια και την εξαθλίωση.

*                Για την αντιμετώπιση, τάχα, της κρίσης ξεπουλιέται εθνικός πλούτος, παραδίδονται στο κερδοσκοπικό κεφάλαιο δημόσιες υπηρεσίες, υποβαθμίζεται και εγκαταλείπεται το περιβάλλον.

*                Και το πιο σημαντικό: Στο βωμό της κρίσης περιορίζεται ασφυκτικά η δημοκρατία, συρρικνώνεται η εθνική κυριαρχία και δίνεται το δικαίωμα σε όργανα και μηχανισμούς της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας πλουτοκρατίας να διαφεντεύουν τη ζωή μας.

  Όταν ετοιμάζεται για μας και τα παιδιά μας ένα εφιαλτικό μέλλον, μέσα από τη διόγκωση της ανεργίας, τις ιδιωτικοποιήσεις και την υποβάθμιση της ζωής μας, τότε πρέπει να αντιδράσουμε. Να αναλογιστούμε την ευθύνη που έχουμε, ιδίως εμείς οι μεγαλύτεροι, να μην παραδώσουμε στην επόμενη γενιά μια κοινωνία χειρότερη από αυτή που παραλάβαμε.

Πρέπει να ξανασηκωθούμε! Ήδη οι εργαζόμενοι δίνουν μια ηρωική μάχη. Δεν είναι δυνατόν να δεχτούμε να σβήσει το γέλιο από τα πρόσωπα των παιδιών μας. Δεν είναι δυνατόν να μετατραπούμε σε έναν λαό χωρίς μέλλον. Πρέπει να βγούμε όλοι έξω. Όσο δύσκολο κι αν φαίνεται πρέπει να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας. Να πούμε ξανά ΟΧΙ! Δεν θα περάσουν.

Κάθε γενιά και κάθε εποχή καλείται να διακηρύξει και να υπερασπιστεί τα δικά της «ΟΧΙ». Εμείς σήμερα καλούμαστε να πούμε «ΟΧΙ» στην εξαθλίωση, στην εκποίηση του εθνικού πλούτου, στην ιδιωτικοποίηση των δημόσιων και κοινωνικών αγαθών, στην καταρράκωση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, στην κατάργηση των εργασιακών και κοινωνικών κατακτήσεων. Να πούμε «ΟΧΙ» σε κάθε πολιτική που στηρίζει εκμεταλλευτικές σχέσεις και άνομα συμφέροντα.

"Ο αγώνας δεν θα είναι εύκολος, μα το έπαθλό του αξίζει κάθε θυσία. Και το έπαθλο αυτό θα είναι μια Νέα Ελλάδα, ελεύθερη και ανεξάρτητη, κτήμα του λαού της".

Το μήνυμα αυτό απευθύνεται και στην Ελλάδα του σήμερα. Φωτίζει το δρόμο για μια Νέα Ελλάδα, ανεξάρτητη, δημοκρατική και αυτάρκη, μια Ελλάδα της ειρήνης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης της  προόδου και της ευημερίας.

Θέλουμε να επισημάνουμε ότι αποδεχόμαστε τη συμμαχία με όποια κοινωνική ομάδα
υποστηρίζει και υπερασπίζει όσα διαβάζουμε παραπάνω και την καλούμε σε κοινό
αγώνα αντίστασης και αντίδρασης. Σε τέτοιες στιγμές που ο λαός δέχεται την αντεπίθεση
του καπιταλισμού δεν έχει επίκαιρη σημασία ποιός παίρνει τέτοιες θέσεις, σημασία έχει
να μπορέσει ο λαός με κάθε θεμιτή συμμαχία και κοινωνική συμφωνία να ανατρέψει το
καθεστώς υποδούλωσης που επιβάλλει η κοινοβουλευτική χούντα στην ελλάδα με την
βοήθεια της ντόπιας και της ξένης ελίτ. Μετά την απελευθέρωση θα υπάρχει χρόνος
για συζητήσεις και αναλύσεις. Προέχει η μάχη της απαλλαγής από το βρωμερό καθεστώς
των νέων κουΐσλινγκς και γκαουλάϊτερς που κατά παράδοξο τρόπο ανήκουν πάλι στα
ίδια έθνη, έλληνες οι μεν, γερμανοί οι άλλοι, αλλά αυτή τη φορά η ιστορία δεν θα
επαναληφθεί. Και οι “δικοί μας” και οι “ξένοι” θα έχουν επιτέλους την κατάληξη που
τους αρμόζει (και που πάντα τους άξιζε, άσχετα αν δεν ολοκληρώθηκε το όραμα του
λαού που αντιστάθηκε). Αυτή τη φορά η ιστορία μας δίνει την ευκαιρία να
διορθώσουμε τα λάθη που οι προηγούμενες γενιές δεν απόφυγαν.

Το κείμενο είναι από την ΟΛΜΕ : ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ 28Η ΟΚΤΩΒΡΗ 1940
προς τους μαθητές και τις μαθήτριες, τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς
που δημοσιεύτηκε στις 25/10/2011.

Γκαουλάϊτερ ΡΑΪΧ = ΤΡΙΜΗΝΟ SHOW

ναυτίλος- 27/10/2011

 

• ρινότμητος ένας ολόκληρος λαός για έναν Γιωργάκη;

  «Η Ελλάδα βρίσκεται υπό έλεγχον (όπως και άλλες χώρες)» δήλωσε ξετσίπωτα ο Γκαουλάιτερ ΡΑΪΧενμπαχ. Τι χρείαν άλλων έχομεν μαρτύρων για την καθαίρεση της εθνικής κυριαρχίας; Μήπως τους ολολυγμούς και τα φληναφήματα του Γιωργάκη; Μα αυτός έφερε τον ΡΑΪΧενμπαχ! -δεν υπερψηφίσθηκε για αυτόν τον σκοπό από τον λαό ο Παπανδρέου, πλην όμως τοιούτος μάς απεκαλύφθη να 'ναι ο Αρχιερέας: ένας δυστυχής παλιάτσος που νόμισε (νομίζει ακόμα) ότι η Ιστορία είναι ΜΚΟ...

  Μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές στην Ηλεία το μαύρο (για πλείονες έτι λόγους) καλοκαίρι του 2007, ο Παπανδρέου είχε τότε δηλώσει: «Θα γυρίσουμε τη σελίδα στην Ηλεία, διότι ο λόγος μας είναι λόγος τιμής»! Κι αυτό ακριβώς έκανε -το 2010 υπεξαίρεσε, διά του ανωφελούς Παπακωνσταντίνου, τα λεφτά των πυροπαθών. Κοινώς τους τα 'φαγε. Ενας τέτοιος τύπος μάς κυβερνά. Οχι πλέον με την εντολή του λαού αλλά προστατευόμενος από τις λόγχες του ΔΝΤ..

  ***

  Ενθυμούμαι τότε, μετά τις φωτιές, καλή αναγνώστρια της στήλης που ήθελε να βοηθήσει τους πυρόπληκτους απ' το υστέρημά της, με ρωτούσε «πού να δώσω τα λεφτά;». Στο ταμείο υπό την εποπτεία του κ. Μολυβιάτη, της είχα απαντήσει. «Δεν υπάρχει κίνδυνος να χαθούν τα λεφτά;» επέμεινε να ρωτά, όχι! της είχα απαντήσει με σιγουριά - τώρα ντρέπομαι. Ούτε η ίδια ούτε ο κ. Μολυβιάτης φταίνε, αλλά τους πυροπαθείς ο Παπανδρέου τους λήστεψε! Και μόνον για αυτό πρέπει να λογοδοτήσει...

  Εγραφε ο «ναυτίλος» (25.Χ.2011, Τρίτη) για τη σφόδρα «παράλογη» συγκέντρωση του πλούτου παγκοσμίως στα χέρια ελάχιστων. Προς επίρρωσιν, φίλος αναγνώστης μάς έστειλε ένα σχόλιο στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας που αναφερόταν σε σχετική έρευνα του «New Scientist» (19.Χ.2011). Εκεί,

  μετά από ανάλυση 37 εκατομμυρίων επιχειρήσεων (αριθμός: 37.000.000), οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι (μόνον) 147 επιχειρήσεις ελέγχουν το 40% του παγκόσμιου πλούτου και 737 επιχειρήσεις συνολικά το 80%...!!!

  Absurdum!

  Ναι, παράλογο! και ακριβώς για αυτό οδηγεί στο παράλληλο παράλογο, τον πόλεμο.

  Αλλά, αν αυτό (μας) συμβαίνει όλα αυτά τα χιλιάδες χρόνια της γνωστής μας ιστορίας, γιατί δεν βάζουν μυαλό οι άνθρωποι; Οι καπιταλιστές είναι που δεν βάζουν μυαλό. Στην εποχή μας. Οπως παλιότερα οι πάσης φύσεως Δυνατοί κάθε εποχής.

  Για παράδειγμα, εξ αιτίας αυτής της υπερσυγκέντρωσης πλούτου η Ρώμη έπεφτε στη Δύση για 100 χρόνια, ώσπου να συντριβεί η ίδια και να οδηγήσει τον κόσμο της σε αποσύνθεση, ενώ στην Ανατολή, που το φαινόμενο αυτό απετράπη απ' την κεντρική διοίκηση, ο πολιτισμός συνεχίστηκε για πολλές εκατονταετίες ακόμα, καταλήγοντας μάλιστα σε έναν χρήσιμο για την αφύπνισή του στη Δύση θάνατο...

  Ομως τότε η τεχνολογία επέτρεπε ακόμα αναστάσεις μετά τους θανάτους. Σήμερα η τεχνολογία είναι τρομερή, Αρμαγεδδωνική, και το 1% που κατέχει το 90% του παγκόσμιου πλούτου την ελέγχει...

  ΣΤΑΘΗΣ Σ. 27.Χ.2011 stathis@enet.gr

ΑΥΤΟΙ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤAI, ΕΜΕΙΣ ;

Μήνυμα του (εξεγερμένου) Υποδιοικητή Μάρκος στον εξεγερμένο λαό της Χιλής

η Λέσχη

Αδέρφια (αδερφοί κι αδερφές) της Χιλής

Σας μιλάω εξ ονόματος των γυναικών, των ανδρών, των παιδιών και των γέρων του εθνικο-απελευθερωτικού στρατού των Ζαπατίστας, της τεράστιας πλειοψηφίας των ιθαγενών Μάγιας, που αντιστεκόμαστε στα βουνά του νοτιανατολικού Μεξικού για την ανθρωπότητα, ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό.

Ευχαριστούμε τους αδερφούς και τις αδερφές που μας έδωσαν σήμερα την ευκαιρία να φτάσει ο λόγος μας στην επαναστατημένη Χιλή.

Ζητάμε μια θέση στην οργή σας, στον πόνο σας, και πάνω απ’ όλα στην ελπίδα σας, γι’ αυτά τα λόγια.

Δεν πρόκειται να σας μιλήσω για τους μεξικάνους ζαπατίστας, τον αγώνα, τους πόθους μας, τα όνειρα και τους εφιάλτες μας, την αντίστασή μας. Μετά από όλα αυτά, σε σύγκριση με τους άνδρες και τις γυναίκες, ιδίως όσους γεννήθηκαν σε αυτήν τη γη, που φώτισαν τους ουρανούς της Λατινικής Αμερικής, οι ζαπατίστας συνεχίζουν να είναι ένα φωτάκι, αδύναμο και μακρινό.

Όχι. Ο τωρινός μας λόγος έρχεται να ενώσει τον χαιρετισμό μας και το φόρο τιμής μας σε ένα λατινοαμερικάνο, έναν Χιλιανό του Κινήματος της Ριζοσπαστικής Αριστεράς (MIR), που έπεσε στη μάχη ενάντια στη δικτατορία του Πινοτσέτ, στις 5 Οκτώβρη του 74’.

Ο σημερινός μας λόγος είναι ένας χαιρετισμός στον Μιγκέλ Ενρίκες Εσπινόσα.

Και τον χαιρετίζουμε σήμερα, που κάτω από τους ουρανούς της Λατινικής Αμερικής, αυτής που πονάει από το Μπράβο ως την Παταγονία, οι ισχυροί μας βάζουν στα χέρια μια χούφτα σκόνη, και μας λένε: αυτό είναι ό,τι μένει από την πατρίδα σας.

Κι οι ίδιοι σήμερα, οι από πάνω, μας δείχνουν τις εικόνες της γεωγραφίας που έχουν επιβάλει σε ένα μέρος των εδαφών μας.

Εκεί που πριν υπήρχε μια σημαία, σήμερα υπάρχει ένα εμπορικό κέντρο.

Εκεί που υπήρχε μια ιστορία, σήμερα υπάρχει ένα ταχυφαγείο (φαστφουντάδικο).

Εκεί που άνθιζαν λουλούδια, σήμερα υπάρχει ένας έρημος τόπος.

Εκεί που υπήρχε μνήμη, σήμερα υπάρχει λήθη.

Στη θέση της δικαιοσύνης, ελεημοσύνη.

Στη θέση της Πατρίδας, ένας σωρός ερείπια.

Στη θέση της μνήμης, το άμεσο και το εφήμερο.

Στη θέση της ελευθερίας, ένας τάφος.

Στη θέση της δημοκρατίας, ένα διαφημιστικό σποτ.

Στη θέση της πραγματικότητας, οι αριθμοί.

Αυτοί, οι από πάνω, μας λένε: αυτό είναι το μέλλον που σας υποσχόμαστε. Απολαύστε το. Αυτό μας λένε και ψεύδονται. Αυτό το μέλλον μοιάζει πολύ με το παρελθόν.

Κι αν κοιτάξουμε με προσοχή, ίσως δούμε ότι οι από πάνω είναι οι ίδιοι με χτες. Αυτοί που, όπως και χτες, μας ζητάνε σήμερα υπομονή, ωριμότητα, λογική, παραίτηση και παράδοση. Αυτά τα έχουμε ήδη δει και τα έχουμε ακούσει και πριν.

Οι ζαπατίστας θυμόμαστε. Αντλούμε τη μνήμη από τα στρατιωτικά μας σακίδια, τις τσέπες των στολών εκστρατείας μας. Θυμόμαστε.

Γιατί υπήρχε μια εποχή στην οποία όλη η Λατινική Αμερική ήταν αδελφωμένη.

Έφτανε να απλώσεις το χέρι και χτυπούσαν οι καρδιές των λατινοαμερικάνικων λαών.

Έφτανε να γυρίσεις λίγο τη ματιά σου κι εκεί βρισκόταν η διάσπαρτη αστραπή της Αμαζονίας, η ανεξίτηλη ουλή των Άνδεων, η περήφανη Ακονκάγουα, η ατέλειωτη Γη του Πυρός, το πάντα ανήσυχο (ηφαίστειο) Ποποκατέπετλ.

Και μαζί με αυτά, οι λαοί που τους έδωσαν όνομα και ζωή.

Γιατί υπήρχε μια εποχή στην οποία η Χιλή κι όλες οι χώρες της Λατινικής Αμερικής ήταν πιο κοντά στο Μεξικό από την αυτοκρατορία που, από τον γεωγραφικό και κοινωνικό βορρά, επιβάλλει την απόσταση, σε όσους μοιραζόμαστε την ιστορική γειτνίαση.

Υπήρχε μια εποχή. Ίσως είναι ακόμα αυτή η εποχή.

Σήμερα, όπως και χτες, το χρήμα ενώνει τους αλαζόνες.

Σήμερα, όπως και χτες, με τη βοήθεια των ισχυρών πολυεθνικών, η ξένη στρατιωτική εξουσία, προσπαθεί να υποσκάψει τα εδάφη μας, μερικές φορές καλυμμένη με στολές των τοπικών στρατών, ή με σύμβουλους, πρέσβεις, μυστικούς πράκτορες.

Σήμερα, όπως και χτες, αυτά τα κεφάλαια προσπαθούν να αγοράσουν νόμιμα πιστοποιητικά ατιμωρησίας για τους γορίλες που τους υπηρέτησαν και που, πάντα το ξέραμε, όταν έλεγαν «Πατρίδα», δε μιλούσαν για την Χιλή, την Αργεντινή, την Ουρουγουάη, τη Βολιβία, τη Βραζιλία. Όχι. Η σημαία που χαιρετούσαν ήταν αυτή με τις μπάρες και τα θολά αστέρια (σ.σ. μτφ.: εννοεί τη σημαία των ΗΠΑ).

Σήμερα, όπως και χτες, ο αφηνιασμένος και βίαιος βορράς πολιορκεί και σκοπεύει να πνίξει αυτό το μοναδικό αστέρι της αξιοπρέπειας που λάμπει στην Καραϊβική.

Σήμερα, όπως και χτες, οι κυβερνήσεις ορισμένων χωρών μας λειτουργούν ως θλιβερός κομπάρσος σε αυτή την ποταπή εμμονή να υποτάξουν το λαό της Κούβας.

Σήμερα, όπως και χτες, η αυτοκρατορία που παίζει το ρόλο της παγκόσμιας αστυνομίας και καταπατά νόμους, δίκαια, λαούς, είναι η ίδια.

Σήμερα, όπως και χτες, αυτός που προσπαθεί να αποσταθεροποιήσει νόμιμες κι εκλεγμένες κυβερνήσεις, οι οποίες όμως δεν είναι υποτακτικές (χτες στην Χιλή, σήμερα στη Βενεζουέλα, πάντα στην Κούβα) είναι ο ίδιος.

Σήμερα, όπως και χτες, το σύστημα που βασίζεται στο ψέμα, την πλάνη και την εξαπάτηση, τη δικτατορία του χρήματος, θέλει να μας δώσει μαθήματα δημοκρατίας, ελευθερίας, δικαιοσύνης.

Σήμερα, όπως και χτες, αυτός που «εκδημοκρατίζει» τον πόνο, τη δυστυχία, το θάνατο για τους λαούς της Λατινικής Αμερικής είναι ο ίδιος.

Σήμερα όπως και χτες, αυτός που καταδιώκει, βασανίζει, φυλακίζει, σκοτώνει, είναι ο ίδιος.

Σήμερα όπως και χτες, μας κάνουν πόλεμο, πότε με σφαίρες, πότε με οικονομικά προγράμματα, και πάντα με ψέματα.

Σήμερα, όπως και χτες, ο πραγματικός τρόμος, αυτός που έρχεται από πάνω, επικαλείται το θεό για να δικαιολογηθεί.

Σήμερα, όπως και χτες, επιχειρούν να μας κρύψουν ότι ναι, είναι ένας ο θεός που μας τρέφει, αλλά είναι ο θεός του χρήματος.

Σήμερα, όπως και χτες, σε μερικές χώρες οι μικρόψυχοι είναι στην κυβέρνηση.

Σήμερα, όπως και χτες, η χωλότητα (αδυναμία) του συστήματος ντύνεται με σύνθετα επιχειρήματα, δημοσκοπήσεις, κοστούμια μάρκας, αντεστραμμένους καθρέφτες.

Ίσως είναι ακόμα αυτή η εποχή. Ίσως όχι.

Γιατί σήμερα, ο νέος και σύνθετος μανδύας με τον οποίο ντύνεται η βία των κερδών για τους λίγους εις βάρος των πολλών, φέρνει στο προσκήνιο έναν πραγματικό παγκόσμιο πόλεμο ενάντια στην ανθρωπότητα.

Ολόκληρα έθνη ρημάζονται.

Εδάφη κατακτούνται.

Επανακαθορίζεται η παγκόσμια γεωγραφία.

Γκρεμίζονται τα τείχη για τα χρήματα κι ορθώνονται για τους λαούς.

Οι ιστορικές κουλτούρες των λαών μας, πρόκειται να αντικατασταθούν από επιπόλαιες ελαφρότητες.

Σε μερικές χώρες, αντί για εθνικές κυβερνήσεις υπάρχουν τοπικές διοικήσεις.

Ξεπουλιούνται οι φυσικοί πόροι, η γη, η ιστορία. Και πάνω στις οροσειρές που διατρέχουν κι ενώνουν τη Λατινική Αμερική, από το Μπράβο στο Βορρά, μέχρι τη Γη του Πυρός, θέλουν να βάλουν μια πινακίδα που να ανακοινώνει και να απειλεί: Πωλείται.

Οι φτωχοί, οι ακτήμονες, αυτοί δηλαδή που αποτελούν την τεράστια πλειοψηφία της ανθρωπότητας, είναι θύμα κατασχέσεων και ταξικών διακρίσεων.

Με «κατασχεμένη» αξιοπρέπεια, γκετοποιημένοι στις περιφέρειες των μεγάλων πόλεων, στο περιθώριο των κυβερνητικών προγραμμάτων, στην άκρη του μέλλοντος που σε μερικές χώρες αποφασίζεται, όχι στα κοινοβούλια και τα κυβερνητικά μέγαρα, αλλά στις διοικήσεις των μετόχων των πολυεθνικών.

Σήμερα η εκμετάλλευση είναι πιο βίαια απ’ όσο ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας, σήμερα ο κυνισμός είναι φιλοσοφικό πιστεύω αυτών που θέλουν να κυβερνήσουν τον πλανήτη, δηλαδή αυτών που τα έχουν όλα, εκτός από τσίπα.

Σήμερα ο πόλεμος ενάντια στην ανθρωπότητα, δηλαδή ενάντια στη λογική, είναι πιο παγκόσμιος από ποτέ.

Σήμερα ο πόλεμος είναι σε όλα τα μέτωπα και σε όλες τις χώρες.

Αν χτες ήταν καθήκον να εναντιωθούμε, να αγωνιστούμε, να αντισταθούμε στην ανόητη λογική του κέρδους, σήμερα είναι απλά και καθαρά υπόθεση επιβίωσης, προσωπικής, τοπικής, περιφερειακής, εθνικής, ηπειρωτικής, παγκόσμιας.

Αδερφοί κι αδερφές της Χιλής,

Υπήρχε μια εποχή που η Λατινική Αμερική ήταν αδελφωμένη. Ίσως να είναι ακόμα αυτή η εποχή.

Ίσως η συλλογική μνήμη, που μας δίνει ταυτότητα ως Λατινοαμερικάνους, πιάνει ονόματα κι ημερομηνίες στο ημερολόγιο, για να μας πει ότι υπάρχει μια πατρίδα πιο μεγάλη από αυτήν της σημαίας μας.

Με πόσα ονόματα γεμίζει το ημερολόγιο του πόνου στη γη μας;

Αν στην Αμερική μας, ο Ερνέστο Γκεβάρα είναι ένα από τα ονόματα με τα οποία εξεγείρεται ο Οκτώβρης, το ημερολόγιο εμάς των από κάτω φωτίζεται όταν έχει τα ονόματα των Turcios Lima και Yon Sosa στη Γουατεμάλα, του Roque Dalton στο Σαλβαδόρ, του Carlos Fonseca στη Νικαράγουα, του Camilo Torres στην Κολομβία, των Carlos Lamarca και Carlos Marighela στη Βραζιλία, των Inti και Coco Peredo στη Βολιβία, του Raúl Sendic στην Ουρουγουάη, του Roberto Santucho στην Αργεντινή, César Yáñez στο Μεξικό.

Κι ονομάζω μόνο μερικούς από τους πολλούς που αποφάσισαν στη δική μας Λατινική Αμερική, στον καιρό τους και με τον τρόπο τους, να βάλουν ένα λιθαράκι στην ελπίδα, και οι οποίοι, στην ποσότητα τρυφερότητας που απαιτεί η Λατινική Αμερική για να την αγαπήσεις, πρόσθεσαν μια ορισμένη ποσότητα μολυβιού (σφαιρών) και αίματος… του δικού τους αίματος.

Το πρόβλημα με όλους αυτούς στο ημερολόγιο του πόνου, είναι ότι δε φεύγουν έτσι, σα νομάδες. Αντιθέτως, φεύγουν αφήνοντάς μας κάτι σαν χρέος, κάτι που πρέπει να εξοφλήσουμε, για να μπορούμε να τους επικαλούμαστε χωρίς ντροπή, χωρίς κρίμα.

Κάποιοι επισημαίνουν ότι εκείνοι οι άνδρες κι οι γυναίκες που πήραν ή παίρνουν το δρόμο της ένοπλης εξέγερσης, γοητεύονταν ή γοητεύονται από το θάνατο, είχαν ή έχουν μια κλίση στο μαρτύριο, μεσσιανικές ανησυχίες, που θέλουν μόνο μία θέση στα τραγούδια διαμαρτυρίας, στα ποιήματα, στα λαϊκά ημερολόγια, στα μπλουζάκια της νεολαίας, στα ράφια με τα ενθύμια του επαναστατικού τουρισμού.

Κάποιοι σκέφτονται ότι οι λόγοι ηττούνται, όταν πεθαίνουν αυτοί που αγωνίζονται γι’ αυτούς, δηλαδή αυτοί που τους δίνουν ζωή.

Κάποιοι λένε ότι ο οδυνηρός λατινοαμερικάνικος Οκτώβρης κομμάτιασε την ελπίδα στην Χιλή, την Ουρουγουάη, την Αργεντινή, τη Βολιβία, το Μεξικό, όλη τη Λατινική Αμερική.

Ίσως να ‘ναι κι έτσι. Ίσως όμως και όχι.

Ίσως αυτοί που πήραν τα όπλα, όπως ο Μιγκέλ, για να πουν «όχι», στην πραγματικότητα έλεγαν «ναι» σε ένα αύριο που τότε έμοιαζε μακρινό.

Ίσως αυτοί που έβαλαν φωτιά στα λόγια τους, όπως ο Μιγκέλ, δεν το έκαναν για να πυροδοτήσουν το θάνατο, αλλά για να φωτίσουν τη ζωή.

Ίσως αυτοί που, όπως ο Μιγκέλ, σκέφτηκαν και πυροβόλησαν, δεν το έκαναν για να έχουν μια θέση στο μουσείο της επαναστατικής νοσταλγίας, αλλά για να έχουν όλοι οι λαοί μια θέση στον κόσμο.

Ίσως το ημερολόγιο του μέλλοντος δε θα έχει ονόματα, ή ακόμα καλύτερα, θα έχει όλα τα ονόματα.

Ίσως γι’ αυτό οι απουσίες που μας πονάνε, κάθε μήνα της Λατινικής Αμερικής, έβαλαν έναν σταυρό στο ημερολόγιο, σαν αυτόν που μας πονάει στις 5 Οκτώβρη.

Ίσως γιατί αυτές οι απουσίες, αντί για κενό, σου αφήνουν όρεξη να παλέψεις για την ελπίδα να «αλλάξεις τον κόσμο», όπως λέμε εμείς οι ζαπατίστας. Ίσως…

Ίσως η ελπίδα τροφοδοτείται, όπως η δική μας Αμερική, από τη μνήμη.

Κι ίσως η ελπίδα να μην είναι παρά το αντίτιμο για να αποκαταστήσουμε ξανά την ελπίδα, που έχει θρυμματιστεί στο ημερολόγιο που μας επιβάλλουν.

Ίσως αυτή η μνήμη, που σήμερα μας καλεί κι ενώνει ξανά τη Λατινική Αμερική, να μην είναι μια κληρονομιά που μας κληροδοτεί αυτός ο πόνος, αλλά ένα καθήκον που μας ορίζει. Ίσως…

Ίσως είμαστε εδώ για να το γνωρίσουμε, ακόμα κι όσοι δεν παρευρισκόμαστε. Γιατί ίσως το σήμερα να μην είναι ίδιο με το χθες.

Ένας Χιλιανός επαναστάτης, από αυτούς που σε έκαναν να τρέμεις, όταν έπαιζαν την κιθάρα, ο Víctor Jara, σκεπτόμενος ίσως το βάρος των σημερινών καιρών, είπε, μας είπε, μας λέει ότι «είναι δύσκολο να βρεις διαύγεια στη σκιά, όταν ο ήλιος που μας φωτίζει, ξεθωριάζει την αλήθεια». Και είπε, μας είπε, μας λέει: «Μακάρι να βρεθεί δρόμος για να συνεχίσουμε να πορευόμαστε».

Κι ήταν σε αυτή την τη γη της Χιλής, πριν πολύ καιρό, που ο Μανουέλ Ροντρίγκες είπε, μας είπε, μας λέει, σα να μας δείχνει το δρόμο «Ακόμα έχουμε Πατρίδα συμπολίτες».

Κι ένας άλλος, επίσης Χιλιανός, εδώ κοντά και κάτω απ’ τις σφαίρες που σημάδεψαν την καρδιά του, είχε την ψυχραιμία και τη σοφία να πει, να μας πει «αργά ή γρήγορα, θα ανοίξουν ξανά τα μονοπάτια, απ’ όπου θα περπατήσει ο ελεύθερος άνθρωπος, για να δημιουργήσει μια καλύτερη κοινωνία».

Ίσως το σήμερα να μην είναι ίδιο με το χθες.

Ίσως έχει γίνει μάθημα και σύντομα, εκεί που πριν μουντζούρωναν φύλλα λατινοαμερικάνικης ιστορίας, θα αλλάξουν οι στίχοι, και θα διαβάζεις, με την καθαρότητα αυτών που κοιτάνε από κάτω, ότι η δημοκρατία, η ελευθερία, η δικαιοσύνη είναι βαριές λέξεις, κι ότι τονίζονται στην καρδιά, δηλαδή στην αριστερή πλευρά του συλλογικού θώρακα που είμαστε.

Θα ήθελα να πω ότι θα νικήσουμε, ότι δε θα μας εκτοπίσουν, ότι το μέλλον θα είναι δικό μας, ότι θα σπάσουμε χίλιες αλυσίδες, ότι η ελευθερία είναι ένας ορίζοντας κοντινός. Αλλά εμείς οι ζαπατίστας πιστεύουμε ότι δε θα γίνει έτσι επειδή είναι δοσμένο, από κάποιον μυστικό προορισμό, ή ένα μανιφέστο, αλλά επειδή δουλεύουμε κι αγωνιζόμαστε γι’ αυτό.

Αδέρφια. Τα λόγια μας θέλουν να σας πουν το εξής.

Ευλογημένη η ανοιχτή φλέβα της Λατινικής Αμερικής που ονομάζεται Χιλή και που έχει στο αίμα της όχι την ΙΤΤ και την Anaconda Copper, όχι την United Fruit και την Ford, όχι την Παγκόσμια Τράπεζα και τον Πινοτσέτ, ούτε τα ονόματα με τα οποία ντύνονται οι μεν κι οι δε. Αλλά τους εργάτες της, τους αγρότες, τους φοιτητές, τα άτομα, τις γυναίκες, τους νέους της. Τον δικό της Víctor Jara, τη δική της Violeta Parra, το Salvador Allende της, τον Pablo Neruda της, το Manuel Rodríguez, το Miguel Enríquez. Τη μνήμη της.

Αδέρφια της Χιλής.

Δεχτείτε όλοι κι όλες τον χαιρετισμό από αυτούς που θαυμάζουμε κι αγαπάμε εμείς, οι Μεξικάνοι ζαπατίστας.

Γεια σου Χιλή!

Από τα βουνά του νοτιανατολικού Μεξικού, εξεγερμένος Υποδιοικητής Μάρκος. Μεξικό, Οκτώβρης 2011.

Υγ: Συγχωρήστε μας αν τα λόγια μας δεν ήταν μια νουθεσία, όπως είναι η ζωή και ο θάνατος αυτού που τριάντα χρόνια μετά, μας καλεί. Στην πραγματικότητα, θέλαμε μόνο να εκμεταλλευτούμε αυτήν την πράξη, για να ζητήσουμε σε όλους εσάς, ταπεινά και με σεβασμό, να βάλετε εκ μέρους μας ένα κόκκινο λουλούδι (copihue) στην γη που τον φυλάει και να του πείτε ότι κι εδώ, στα βουνά του νοτιανατολικού Μεξικού, ο Οκτώβρης λέγεται επίσης Miguel.

Μετάφραση: Β.Κ

ΓΟΥΛΙ ΜΕ ΦΟΥΝΤΑ

Κούρεμα 50% των 360 δισ. ίσον... 25 δισ.!

Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ 24/10/2011 και ΒΙΝΤΕΟ από ΕΤ3

Δυσάρεστες εκπλήξεις περιμένουν οποιονδήποτε απλό πολίτη επιχειρήσει να εφαρμόσει τα στοιχειώδη μαθηματικά που έμαθε στο σχολείο για να κάνει υπολογισμούς σχετικά με το δημόσιο χρέος της χώρας μας. Απορεί μάλιστα γιατί δεν χαιρόμαστε ως Έλληνες όταν γίνεται συζήτηση για "κούρεμα", δηλαδή μείωση του δημόσιου χρέους κατά 50% ή 60% ή ακόμη και 80% που προτείνουν κάποιοι στη συζήτηση που γίνεται σε διεθνές επίπεδο. Η σκέψη του κόσμου είναι απλή: "Χρωστάει η Ελλάδα περίπου 360 δισεκατομμύρια ευρώ. Αν το χρέος αυτό "κουρευτεί" κατά 50%, τότε θα χρωστάμε τα μισά, άρα 180 δισεκατομμύρια".

Αυτό λέει η λογική. Στην πράξη όμως ισχύουν πολύ, απίστευτα πολύ διαφορετικά πράγματα - τουλάχιστον βάσει της "ιστορικής" όπως την αποκαλούσε η κυβέρνηση, συμφωνίας των ηγετών της Ευρωζώνης την 21η Ιουλίου. Ας δούμε τα πράγματα αναλυτικά:

Εν πρώτοις εξαιρούνται από το "κούρεμα" ελληνικά κρατικά ομόλογα αξίας περίπου 60 δισ. ευρώ, τα οποία βρίσκονται στην κατοχή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) - άρα κατά 50% υποτίθεται ότι θα μειωθούν τα υπόλοιπα χρέη του ελληνικού κράτους, αξίας 300 και όχι 360 δισ. ευρώ. Μη βιάζεστε! Εξαιρούνται από το "κούρεμα" άλλα 65 δισ. ευρώ που είναι τα δάνεια που έχει πάρει πρόσφατα η Ελλάδα από την τρόικα ΕΕ - ΔΝΤ - ΕΚΤ στη βάση του Μνημονίου - άρα πέσαμε στα 235 δισ. ευρώ που θα "κουρευτούν" κατά 50%.

Υπομονή, δεν τελειώσαμε ακόμη! Η "ιστορική" συμφωνία της 21ης Ιουλίου αφορά μόνο τα ελληνικά κρατικά ομόλογα που λήγουν μέχρι το 2020, όχι τα πιο μακροπρόθεσμου δανεισμού ομόλογα, τα οποία λήγουν μετά το 2020. Αυτά όμως δεν είναι και λίγα, ανέρχονται σε ομόλογα αξίας περίπου 40-45 δισ. ευρώ - άρα προς "κούρεμα" έχουν απομείνει πλέον μόνο 190-195 δισ. ευρώ από τα 360 του συνολικού μας χρέους!

Εχουμε κάτι λεπτομέρειες να ρυθμίσουμε ακόμη: "κούρεμα" δεν θα υποστούν και τα έντοκα γραμμάτια του δημοσίου τα οποία είναι εξ ορισμού βραχύβια (ετήσια, εξάμηνα, ακόμη και τρίμηνα) η αξία των οποίων ανέρχεται σε 15 δισ. ευρώ - άρα μας έχουν απομείνει προς "κούρεμα" γύρω στα 175 - 180 δισ. ευρώ. Από αυτά πρέπει να αφαιρεθούν ακόμη περίπου 20 δισεκατομμύρια, τα οποία αντιστοιχούν σε άλλα δάνεια που έχει συνάψει το ελληνικό δημόσιο. Εδώ τελειώσαμε!

Κάνοντας τη σούμα βλέπουμε ότι από τα 360 δισ. του συνολικού δημόσιου χρέους έχουν ήδη αφαιρεθεί τουλάχιστον τα 200 δισ. και απέμειναν προς "κούρεμα" κατά 50% μόνο τα 160 δισ.!

Πριν πείτε όμως "έστω με "κούρεμα" 50% των 160 δισ. γλιτώνουμε τουλάχιστον 80 δισ. ευρώ που δεν είναι και λίγα" πρέπει να σας πούμε μερικά ακόμη επώδυνα μυστικά.

Από αυτά τα 160 δισ. ευρώ που απέμειναν πάνω από 100 δισ. βρίσκονται στα χέρια ελληνικών τραπεζών, ελληνικών ασφαλιστικών ταμείων και ελληνικών ασφαλιστικών εταιρειών. Θα εξετάσουμε χωριστά τι σημαίνει αυτό και τι προκύπτει ως αποτέλεσμα του "κουρέματος" αυτών των 100 και πλέον δισ. ευρώ που βρίσκονται σε ελληνικά χέρια. Εδώ απλώς θέλουμε να επισημάνουμε ότι τελικά είναι - δεν είναι καμιά εξηνταριά δισ. ευρώ αυτά που βρίσκονται στα χέρια ξένων ιδιωτικών τραπεζών και άλλων ιδιωτών.

Αν προσθέσουμε το γεγονός ότι δεν έδειξαν καμιά προθυμία να σπεύσουν όλοι να συμμετάσχουν στο εθελοντικό πρόγραμμα "κουρέματος" το προσδοκώμενο κέρδος από αυτούς κυμαίνεται γύρω στα 20-25 δισ. ευρώ αν υποθέσουμε δηλαδή ότι από αυτούς που κατέχουν τα 60 δισ. προσέρχονται στο "κουρείο" κατά 50% οι κάτοχοι ομολόγων αξίας 40-50 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Βάσει των διευθετήσεων της 21ης Ιουλίου δηλαδή και με τους υπολογισμούς που κάναμε το κέρδος της Ελλάδας μέχρι στιγμής από το "κούρεμα" κατά 50% των 360 δισ. ευρώ του δημόσιου χρέους ανέρχεται σε... 20-25 δισεκατομμύρια!!! Φυσικά τίποτα δεν απαγορεύει όλες αυτές οι ρυθμίσεις να αλλάξουν αύριο.

Επιδείνωση
Χρέη προς ξένους τα χρέη προς Έλληνες

ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΕΣ εξελίξεις προκαλεί το "κούρεμα" κατά 50% της αξίας των κρατικών ομολόγων ύψους άνω των 100 δισ. ευρώ που κατέχουν οι ελληνικές τράπεζες, τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία και οι ελληνικές ασφαλιστικές εταιρείες. Τυπικά, το δημόσιο χρέος θα μειωθεί κατά 50 δισ. Με τη μείωση όμως ούτε οι τράπεζες θα έχουν λεφτά για να πληρώσουν στους καταθέτες τους ούτε τα ταμεία θα μπορούν να δίνουν συντάξεις! Για να μη γίνει αυτό, το κράτος θα τους δανείσει αμέσως σχεδόν όσα λεφτά τους πήρε. Οι τράπεζες και τα ταμεία θα χρωστούν τα λεφτά στο Δημόσιο πλέον. Επειδή όμως η κυβέρνηση δεν έχει λεφτά να τους δανείσει, πρέπει να δανειστεί τα λεφτά αυτά από το εξωτερικό! Έτσι το δημόσιο χρέος θα ξαναγίνει όσο ήταν και επιπλέον αυτά που χρώσταγε σε ελληνικά ιδρύματα, το κράτος θα τα χρωστάει τώρα σε ξένους!

ΑΔΙΚΟΣ ΚΟΠΟΣ

Από την αλήθεια της ρητορείας προτιμώ τη ρητορεία της αλήθειας

Δημοσιευμένο στις 19 Οκτ 2011 | ΠΑΝΔΩΡΙΚΩΣ | Συντάκτης: Κώστας Βαξεβάνης
Ανοιχτή επιστολή του Κ. Βαξεβάνη στον Ευαγ. Βενιζέλο

Κύριε Βενιζέλο,
Αυτά που σας  γράφω τα ξέρετε και εσείς και  εγώ. Τα υποψιάζεται, φαντάζομαι, πλέον και ο κόσμος. Θα περιοριζόμουν στην “ αντιπαράθεσή” μας στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου, αν δεν μου πατούσατε τον “κάλο” με αυτό το “είσαι δημοσιογράφος της κρατικής τηλεόρασης και πληρώνεσαι από τον ελληνικό λαό”. Εύχομαι να μην εννοείτε αυτό που όλοι κατάλαβαν.



Είμαι λοιπόν δημοσιογράφος και αυτή την εποχή τυγχάνει να εργάζομαι στη Δημόσια Tηλεόραση και όχι Κρατική, όπως την αποκαλείτε εσείς. Έχει ιδιαίτερη σημασία αυτό, γιατί αντικατοπτρίζει την αντίληψη που έχει ο καθένας για την ΕΡΤ. Η δουλειά του δημοσιογράφου είναι να ελέγχει την εξουσία. Αυτή είναι η υποχρέωσή μου, άσχετα αν αυτό δεν σας αρέσει. Το γεγονός επιπλέον πως “με πληρώνει ο ελληνικός λαός” είναι μια ακόμη ευθύνη για μένα, καθώς πρέπει να “αξίζω το μισθό μου”. Το συμπέρασμα λοιπόν είναι πως και τους δυο μας πληρώνει ο ελληνικός λαός. Εσάς από το 1989, εμένα για τα 2-3 χρόνια που είμαι στην ΕΡΤ.

Το δεύτερο που ακούστηκε ως απειλή σε αυτή την  εκπομπή είναι πως θα δημοσιοποιήσετε το πόθεν έσχες των δημοσιογράφων. Αμήν! Προς το παρόν δημοσιοποιήστε στο ίντερνετ το πόθεν έσχες των βουλευτών, όπως ορίζει ο νόμος 3979 του 2011 (νόμος Ραγκούση), γιατί ως την ώρα που σας γράφω είσαστε παράνομοι. Θα πρότεινα επίσης να ελέγξετε το “πόθεν” και όχι το “ έσχες” των εκατομμυριούχων βουλευτών και βεβαίως να το φορολογήσετε. Είναι πιο ηθικό και αποδοτικό από το να κόβετε συντάξεις των 300 ευρώ. Δεν κατηγορώ κανέναν Έλληνα πολιτικό για κλέφτη. Αλλά ξέρετε τα περί της γυναικός του Καίσαρα. Αν και στην ελληνική Βουλή δίνεται η εντύπωση πως ο Καίσαρας είναι η γυναίκα του βουλευτή, που απλώς έτυχε να έχει προίκα.
Πάμε τώρα στα πιο  δύσκολα. Κύριε Βενιζέλο, είσαστε μια πολύ σημαντική μονάδα αυτού που ονομάζουμε πολιτικό σύστημα. Του συστήματος που ευθύνεται, σε μεγάλο βαθμό, γι αυτό που είναι η χώρα. Μας αρέσει να μιλάμε αορίστως γι αυτό, αλλά εγώ έχω μάθει να μιλώ συγκεκριμένα. Στα υπουργεία που υπηρετήσατε, τα νομοθετήματά σας (ναι, ξέρω είναι της Βουλής, αλλά καταλαβαίνετε τι εννοώ) τα συναντώ συνεχώς σε έρευνές μου, ως “ασπίδα προστασίας” του πολιτικού συστήματος και του ζωτικού του χώρου. Ο νόμος “περί ευθύνης υπουργών”, περί μη ευθύνης δηλαδή, είναι δικό σας δημιούργημα. Αυτό το έκτρωμα που οδηγεί στην ατιμωρησία, που μετρά την παραγραφή όχι με χρόνια αλλά (άκουσον άκουσον) με θητείες στη Βουλή, που είναι μια πρόκληση για την κοινωνία. Αυτό το νόμο χρησιμοποίησε ο κύριος Καραμανλής για να παραγράψει τα αδικήματα των υπουργών του στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου και όχι μόνο.

Δικός σας νόμος είναι και αυτός που ορίζει τα περί λειτουργίας των καναλιών. Σε όλη τη χώρα, δεν μπορεί να λειτουργήσει ούτε περίπτερο χωρίς άδεια. Μπορούν όμως τα κανάλια. Αυτά τα κέντρα εξουσίας, λειτουργούν με προσωρινές άδειες. Έτσι καναλάρχες και κυβερνήσεις μπορούν να αλληλοεκβιάζονται και να “ αυτορυθμίζονται”.

Δικός σας είναι ο νόμος που ρύθμισε τα χρέη των ΠΑΕ, δηλαδή Ανωνύμων Εταιριών, κάτω από την «λαϊκή απαίτηση» των οπαδών. Οι ΠΑΕ αυτές χρεώθηκαν από τους ιδιοκτήτες τους (μέχρι και πλαστά τιμολόγια έκοβαν) και εσείς χαρίσατε τα χρέη. Τα κλεμμένα. Πήρατε δηλαδή τα δικά μου λεφτά και τα δώσατε στα λαμόγια και τις παράγκες.

Ας αφήσουμε το παλιό σας νομοθετικό έργο και ας πάμε στο δεύτερο. Δηλαδή στο Proton. Σημειώνω προκαταβολικά πως όλα τα στοιχεία δείχνουν πως είναι μια προσωπική σας μεθόδευση και όχι μια κυβερνητική απόφαση. Αυτό δεν έχει να κάνει με την δική μου “ επιθετική σχεδίαση” αλλά με την πραγματικότητα. Στο υπουργικό συμβούλιο δεχθήκατε σφοδρή επίθεση για την υπόθεση Proton, αλλά προχωρήσατε.

Η εφημερίδα Ελευθεροτυπία  αποκάλυψε πως τον Ιούλιο του 2011, πήρατε την απόφαση να δώσετε 100 εκατομμύρια από τα αδιάθετα του Δημοσίου στην Τράπεζα Proton του κυρίου Λαυρεντιάδη. Την εποχή εκείνη ο κύριος Λαυρεντιάδης και η Τράπεζά του ήταν υπό έλεγχο για υπεξαιρέσεις. Επίσης ο νόμος 2362/95 (νόμος που έγινε ακριβώς για να μην υπάρχουν σκάνδαλα Κοσκωτά) δεν επέτρεπε αυτή την χρηματοδότηση. Τα στελέχη του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους με επιστολή τους σας είχαν πει πως αυτό είναι παράνομο. Εσείς όμως το κάνατε. Στην εκπομπή είπατε πως η απόφαση αυτή των στελεχών του Λογιστηρίου του Κράτους «ήταν παράνομη γιατί δημοσιεύτηκε σε εφημερίδα» Πρωτοτυπία νομική. Κάτι είναι ή όχι παράνομο, με βάση το αν συμπορεύεται με το νόμο και όχι με την κυκλοφορία των εφημερίδων. Πέρα βέβαια από το γεγονός πως όταν σας κοινοποιήθηκε η διαφωνία, δεν είχε δημοσιευτεί σε καμιά εφημερίδα. Ο παράνομος ήσασταν εσείς, με βάση το νόμο του 1995.

Αυτό το ξέρατε καλά. Γι αυτό προχωρήσατε σε ένα άλλο «νομοθέτημα». Σε άσχετο νόμο, τον 4002/2011 προσθέσατε άρθρο που σας αμνηστεύει προκαταβολικά. Νομοθετήσατε δηλαδή πως αν πρόκειται για θέματα συστημικής ευστάθειας των Τραπεζών, έχετε το δικαίωμα να πάρετε αποφάσεις χρηματοδότησης των Τραπεζών. Αυτό το «συστημικής» είναι μια νέα εφεύρεση. Μάλιστα ο νόμος φροντίζει να αμνηστεύσει τους υπουργούς Οικονομίας (και εσάς βέβαια) από το 1997. Γιατί από το 1997; Είχαμε συστημική αστάθεια από τότε ή παρουσιάζει αστάθεια κάποιος υπουργός της κυβέρνησης Σημίτη;

Αφού δώσατε τα 100 εκατομμύρια  τώρα χρεώνετε το Δημόσιο με άλλα 800 για την κρατικοποίηση της  Τράπεζας. Η πτώση βεβαίως της Τράπεζας Proton δεν έχει καμία σχέση με την κρίση. Είναι αποτέλεσμα της διαχείρισης της από τα αφεντικά της. Επιχορηγούσαν τον εαυτό τους. Αντί να ασκήστε έλεγχο (με την Τράπεζα της Ελλάδας, (άλλη μεγάλη αμαρτία μια ιδιωτική Τράπεζα που εμφανίζεται ως θεσμικό όργανο του κράτους) τους χρηματοδοτήσατε και τελικώς μας τα φορτώσατε στην πλάτη.

Αλλά δεν σταματήσατε  εκεί. Ο κύριος Λαυρεντιάδης, ο οποίος φέρεται να έχει καταχραστεί 51 εκατομμύρια, δεν θα πάει φυλακή. Δεν θα υπάρξει καν ποινική δίωξη. Ο λόγος είναι ένας άλλος νόμος που έχετε ψηφίσει. Πάλι εδώ η υπογραφή σας. Με τον νόμο 3904/2010, θεσμοθετείτε το ακαταδίωκτο γι’ αυτούς που θα καταχραστούν χρήματα αλλά θα τα επιστρέψουν πριν διωχθούν ποινικά. Ετσι ο κύριος Λαυρεντιάδης, επιστρέφοντας τα 51 εκατομμύρια (αφού τα επένδυσε, κέρδισε απ αυτά ή οτιδήποτε άλλο) δεν διώκεται. Πρόκειται για μία ακόμη νομική «επανάσταση» που γίνεται με το πρόσχημα της αποσυμφόρησης των φυλακών. Ως πρώην υπουργός Δικαιοσύνης, γνωρίζετε πως κατά καιρούς νόμοι για «αποσυμφορήσεις» κρύβουν την απελευθέρωση ολίγων επωνύμων που καταδικάστηκαν. Έτσι στο παρελθόν έχουν αποφυλακιστεί, «για την αποσυμφόρηση του σωφρονιστικού συστήματος» ο Μάκης Ψωμιάδης, ένας καναλάρχης και κάποιοι απατεώνες δικηγόροι εκ Θεσσαλονίκης…

Μπορώ να σας πω πολλά ακόμη. Πολλά, τα οποία είναι η δουλειά μου να σας τα πω. Πώς τα λένε στα δικαστήρια στις αγωγές κατά δημοσιογράφων (άλλος δικός σας νόμος); «Γεγονότα και αξιολογικές κρίσεις». Αυτό ακριβώς κάνω. Ένας λόγος παραπάνω γιατί πληρώνομαι «από τα λεφτά του Ελληνικού Λαού», όντας εργαζόμενος στην πολύπαθη Δημόσια Τηλεόραση που οι κυβερνήσεις θεωρούν τσιφλίκι τους. Θα σας παρακαλούσα να το σεβαστείτε. Και να σπαταλήσετε λίγη από την φημολογούμενη ευφυΐα και ρητορεία σας, να μου απαντήσετε. Γιατί αυτή είναι η δικιά σας υποχρέωση. Εκτός αν προτιμάτε να με απολύσετε.

Δείτε πιό κάτω το επίμαχο σημείο του νόμου 4002 και ολόκληρο το νόμο εδώ

Η συζήτηση που αναφέρεται . . .

Ο ΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ ΠΟΥ Σ' ΕΧΕΙ ΕΡΩΤΕΥΤΕΙ

(ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ “Π” ΣΤΙΣ 13-10-11)

Τράπεζες και πτώχευση

Του Δημήτρη Καζάκη
Οικονομολόγου - Αναλυτή
Στις 20 Οκτωβρίου (ημέρα Πέ­μπτη) ανακοινώθηκε ότι θα
παραδοθεί η έκθεση των ελε­γκτών της τρόικας επί της πο­ρείας
της ελληνικής οικονομίας και στις 23 Οκτωβρίου (ημέρα Κυριακή) οι
ηγέτες της ευρωζώνης θα αποφα­σίσουν για την «τελική
λύση» στο ελ­ληνικό πρόβλημα. Σημειώστε τις ημέ­ρες,
και προπαντός την Κυριακή, που θα συνεδριάσει το Eurogroup. Οι ερ­γάσιμες ημέρες της εβδομάδας έχουν γίνει πια πάρα πολύ
επικίνδυνες για να συνεδριάζουν και να παίρνουν αποφά­σεις τα όργανα της ευρωζώνης. Σε λί­γο θα συνεδριάζουν δίχως να το ανα­κοινώνουν και σε μέρη τελείως άγνω­στα, μην τυχόν και
οι αγορές τους πά­ρουν μυρωδιά.
Από την άλλη, το διάστημα από Πέμπτη έως Κυριακή είναι αρκετά πρόσφορο για να δουν οι ηγέτες του Eurogroup τις αντιδράσεις των αγορών και να αποφασίσουν αν η Δευτέρα (24 Οκτωβρίου) που θα
ξημερώσει για την Ελλάδα θα είναι ημέρα επίσημης πτώ­χευσης ή όχι. Διότι, όπως έχουμε ξα­ναπεί, οι πόλεμοι και οι
επίσημες πτω­χεύσεις συμβαίνουν πάντα Δευτέρα πρωί, για λόγους αιφνιδιασμού, αλλά και κατάλληλης προετοιμασίας, ειδι­κά για τις τράπεζες, οι οποίες θα πα­ραμείνουν
κλειστές προκειμένου να σωθούν από τους αλαφιασμένους πο­λίτες
που θα τρέχουν να σηκώσουν τις καταθέσεις τους.
Η… τελική λύση
Φυσικά, οι ευρωζωνούχοι πιστεύ­ουν ότι μέχρι τότε θα έχουν επεξεργα­στεί την «τελική λύση» για το ελληνικό πρόβλημα. Μια «λύση» συμφέρουσα γι’ αυτούς και
τις τράπεζές τους, για την οποία το μόνο που ακούγεται εί­ναι
το «κούρεμα». Τίποτε άλλο. Το γε­γονός ότι μια τέτοια «λύση» σημαίνει επίσημη πτώχευση κανείς
δεν το λέ­ει. Όπως και κανείς δεν λέει ότι αρκεί και μόνο μια τέτοια ανακοίνωση του Eurogroup για να τεθεί η Ελλάδα από τους οίκους αξιολόγησης σε κατάστα­ση SD (Selective Default -
Επιλεκτική Πτώχευση) ή D (Default - Πτώχευση) τις αμέσως επόμενες ημέρες. Για μια χώρα που επίσημος στόχος της είναι να τα
βρει με τις αγορές, αυτή η υπο­βάθμιση θα σταθεί μοιραία. Όμως οι κοτζαμπάσηδες της ευρω­ζώνης έχουν πειστεί ότι η ταχύτερη «εσωτερική υποτίμηση» της
Ελλά­δας, αλλά και το μαζικό ξεπούλημα της χώρας δεν θα προχωρήσει με τον ρυθμό που θέλουν αν δεν την
οδηγή­σουν στην κατάσταση αυτή. Αρκεί να παραμυθιάσουν τον κόσμο με το υπο­τιθέμενο «κούρεμα» 50% ή 60% του
ελληνικού χρέους. Κανείς δεν λέει ότι όσο «κούρεμα» υποστεί το ελληνικό χρέος, άλλο τόσο «κούρεμα» θα
υπο­στούν μισθοί, συντάξεις, καταθέσεις, δουλειές, δικαιώματα και δημοκρατία σ’ αυτόν τον τόπο.
Το μόνο που θα παραμείνει ακέραιο είναι το ύψος του ιδιωτικού δανεισμού. Μη φοβάστε, δεν είναι τίποτε η επιλε­κτική
πτώχευση. Μπορεί να χάσετε τον μισθό σας, τη δουλειά σας, τη σύντα­ξή σας, τις καταθέσεις σας, αλλά δεν πρόκειται να χάσετε
τα δάνειά σας, τα οποία θα συνεχίσουν να τρέχουν. Μπο­ρεί να μην έχετε να τα πληρώσετε, αλ­λά δεν πειράζει, η ιδιοκτησία
στην Ελ­λάδα είναι παρά φύση εκτεταμένη και καιρός είναι να συγκεντρωθεί σε λίγα χέρια, όπως είναι το φυσικό και ανα­γκαίο.
Όμως μη φοβάστε. Η αυτού μεγαλειότης Μπενίτο, υπουργός Οικονομι­κών και εστεμμένος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, μας
έχει διαβεβαιώσει ότι οι καταθέσεις των Ελλήνων είναι απολύτως διασφαλισμένες. Μιλάμε βέβαια για όσους ελάχιστους
από τους Έλληνες έχουν ακόμη καταθέσεις στις τράπεζες. Γιατί είναι διασφαλισμένες; Διότι, προσέξτε το επιχείρημα, είμα­στε μέρος
του ευρωσυστήματος και επομένως ολόκληρη η ευρωζώνη εγ­γυάται τις καταθέσεις των Ελλήνων. Το ίδιο φυσικά επαναλαμβάνουν όλα τα
γνωστά παπαγαλάκια. Αυτό βέβαια που κάνει εντύπωση είναι το γιατί δεν αναφέρουν πια το Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων,
γνωστό ως ΤΕΚΕ. Υποτίθεται ότι αυτό έχει φτι­αχτεί για να εγγυάται τις καταθέσεις σε περίπτωση που μια ή περισσότερες
τράπεζες καταρρεύσουν. Τι απέγινε αυτό το ταμείο; Μάλλον πήγε υπέρ πίστεως και πατρίδος. Όχι πως απο­τελούσε καμιά ουσιαστική εγγύηση, αλλά τέλος πάντων ήταν κάτι, ειδικά όταν η κατάρρευση
αφορά μια μικρή τράπεζα. Όπως, π.χ., συνέβη με την Proton Bank.
Περίεργη υπόθεση
Η εν λόγω τράπεζα (Proton Bank) είναι μια πολύ περίεργη και σκοτεινή υπόθεση. Η αντίστροφη μέτρηση για την Proton
Bank ξεκίνησε με τη δημο­σιοποίηση της υπόθεσης υπεξαίρεσης από τον βασικό της μέτοχο (επιχειρη­ματία Λαυρεντιάδη), η
οποία προκά­λεσε την εκροή σημαντικού ύψους κα­ταθέσεων. Η υπεξαίρεση ξεχάστηκε, όταν ο εν λόγω επιχειρηματίας επέ­στρεψε
το καταχρασθέν ποσό και η τόσο ανεξάρτητη, αλλά και αμερόλη­πτη Δικαιοσύνη μας έβαλε την υπόθε­ση στο αρχείο. Φανταστείτε να
είχατε καταχραστεί εσείς ένα ποσό από εκεί που δουλεύετε και όταν σας πιάνανε στα πράσα να λέγατε «α, συγγνώμη, θα τα γυρίσω
πίσω, τώρα που με πιάσατε!». Φυσικά, η Δικαιοσύνη θα σας άφηνε ελεύθερο. Αμ δε! Θα σας έχω­νε μέσα και θα έπαιρνε υπόψη
της, αν ήθελε, την επιστροφή των χρημάτων ως μεταμέλεια για να μειώσει την ποι­νή. Όμως εσείς δεν είσαστε Λαυρεντιάδης και
ούτε η τράπεζα την οποία καταχραστήκατε έχει πρόεδρο τον κ. Ντάνιελ Σπέκχαρντ, πρώην πρέσβη των ΗΠΑ.
Θα μου πείτε, πολύ περίεργες συ­μπτώσεις. Τι θα λέγατε αν σας έλεγα μία ακόμη πολύ περίεργη σύμπτωση; Τράπεζες (συνήθως
μικρού μεγέθους σαν την Proton) με επικεφαλής διπλω­μάτες των Η ΠΑ και έμπιστους επιχει­ρηματίες έχουν χρησιμοποιηθεί κατά
κόρον ανά τον κόσμο και ιδίως στη Λα­τινική Αμερική για υπόγειες χρηματο­δοτήσεις των ΗΠΑ προς πολιτικά κόμ­ματα
και άλλες ύποπτες καταστάσεις. Θα μου πείτε, και πάλι σύμπτωση. Και έχετε απολύτως δίκιο. Όμως, αν ήσα­σταν εσείς υπουργός
Οικονομικών και η Δικαιοσύνη έπιανε τον βασικό μέτοχο με το χέρι στο ταμείο της τράπεζας, τι θα κάνατε; Το φυσιολογικό θα ήταν να
κάνετε την τράπεζα φύλλο και φτερό για να δείτε τι έχει συμβεί και αν υπάρ­χει ιστορικό υπεξαιρέσεων και ατασθα­λιών. Αυτό τουλάχιστον υποδεικνύει η κοινή λογική όταν πρόκειται για την
προστασία του δημόσιου συμφέροντος και του καταθετικού κοινού. Όμως αυτά δεν ισχύουν στην μπα­νανία που
λέγεται Ελλάδα. Η κοινή λογική, όπως και το δημόσιο συμφέ­ρον, έχουν πάει προ πολλού περίπατο. Εδώ, στο αποικία Ελλάντα, όταν
πιά­νεις κολλητό επιχειρηματία με διακρι­τές σχέσεις με έναν από τους επικυρίαρχους, τον αθωώνεις και κλείνεις την πόρτα
σε κάθε πιθανή διερεύνηση της υπόθεσης. Έτσι η εν λόγω τράπεζα βρέθηκε αισίως υπό την εποπτεία εκ­καθαριστή της Τράπεζας της
Ελλάδος (κοινώς, ο μπάρμπας μου ο ψεύτης) - ενός οργανισμού που δεν ελέγχεται καν από το ελληνικό κράτος - και στο Ταμείο
Χρηματοπιστωτικής Σταθερό­τητας για να πληρώσει ο Έλληνας φο­ρολογούμενος, το γνωστό υποζύγιο, τις μαύρες τρύπες του
ενεργητικού της Proton Bank. Κατά τ’ άλλα, φυσικά, οι καταθέσεις των Ελλήνων είναι απολύτως προστατευμένες.
Πληρώνουμε τους τραπεζίτες
Μην ξεχνάμε ότι το εν λόγω Ταμείο είναι δημιούργημα της Σύμβασης Δα­νειακής Διευκόλυνσης που μας επέβα­λε η τρόικα
και στο οποίο έχει προβλε­φθεί να καταλήξουν τα 10 δισ. ευρώ από τα 110 δισ. ευρώ του αρχικού δα­νείου. Με άλλα λόγια, ο
Έλληνας πο­λίτης δανείζεται χάνοντας «άνευ όρων και αμετάκλητα» την εθνική του κυρι­αρχία για να διασώσει
όχι μόνο τους Γερμανούς, Γάλους και άλλους τραπεζίτες, αλλά και τους ντόπιους του επι­πέδου ενός Λαυρεντιάδη.
Μα γιατί με πιάνει αυτός ο παροξυ­σμός κινδυνολογίας; Πώς είναι δυνα­τόν να φαντάζομαι ότι καμιά κατάθε­ση
νοικοκυριού δεν είναι προστατευ­μένη; Εδώ ολόκληρο ευρωσύστημα στήθηκε για να στηρίξει τις ελληνικές καταθέσεις κι εγώ τολμώ να
το αμφι­σβητώ; Όχι βέβαια, απλώς αναρωτιέ­μαι: Ποιον μηχανισμό έχει το ευρωσύ­στημα για να εγγυηθεί συγκεκριμένα
τις καταθέσεις; Στην Ελλάδα υπάρχει, έστω τυπικά, το ΤΕΚΕ. Στην ευρωζώνη τι υπάρχει; Τίποτε! Δεν υπάρχει καμιά πρόβλεψη για κάλυψη
ή εγγύηση των καταθέσεων, γιατί πολύ απλά το ευρώ θεμελιώθηκε ως μηχανισμός που εξαρχής αποκλείει τις πιστωτικές κρί­σεις σαν
αυτή που ζούμε.
Τότε, πού βασίζονται όλοι αυτοί οι ανευθυνοϋπεύθυνοι που διαβεβαιώ­νουν τον κόσμο ότι οι καταθέσεις τους είναι
εγγυημένες; Μα στην ύπαρξη της ΕΚΤ. Μην ανησυχείτε, μας λένε, υπάρ­χει η ΕΚΤ του κ. Τρισέ που εγγυάται τις καταθέσεις.
Ερώτηση: Πόσα ρευστά διαθέσιμα διαθέτει η ΕΚΤ στην άκρη προκειμένου να εγγυηθεί τις κατα­θέσεις; Μην κάνετε τον κόπο
να τους ρωτήσετε, δεν πρόκειται να απαντή­σουν, απλώς θα αρχίσουν τις γνωστές κραυγές. Θα σας απαντήσω ευθέως: η ΕΚΤ δεν
διαθέτει κανενός είδους πρό­βλεψη για εγγύηση των καταθέσεων. Ούτε χρυσό, ούτε ρευστό. Μάλιστα, η ίδια η ΕΚΤ είναι σε τόσο δεινή
θέση προσπαθώντας να αγοράσει ομόλογα των υπό πίεση και χρεοκοπία χωρών της ευρωζώνης, αλλά και λόγω της παροχής ρευστότητας στις
τράπεζες, που βρίσκεται ήδη σε κατάσταση φα­λιμέντου.Γι’ αυτό και συνασπίστηκαν 6 κεντρικές τράπεζες, οι
πιο μεγάλες και ισχυρές παγκόσμια, με επικεφα­λής την αμερικανική Fed, για να βοη­θήσουν την ΕΚΤ να συνεχίσει να
παρέ­χει ρευστότητα στις τράπεζες και να εξακολουθήσει να αγοράζει κρατικά ομόλογα της ευρωζώνης.
Τι μας λένε λοιπόν όλοι αυτοί οι ανευ­θυνοϋπεύθυνοι; Ότι η ΕΚΤ, που μόλις μετά βίας και με σωρηδόν χρηματοδο­τική
ενίσχυση από το εξωτερικό - κυρίως τη Fed, που από το 2009 κόβει χρή­μα για να ενισχύει με δολαριακά swap και την ΕΚΤ - ίσα που
ψιλοκαταφέρνει να κρατά στην επιφάνεια τις ευρωπαϊ­κές τράπεζες αλλά και τα κράτη που βρίσκονται υπό την πίεση των
αγορών, εγγυάται τις καταθέσεις των Ελλήνων πολιτών, αλλά και των άλλων Ευρωπαί­ων. Μα δεν κατάλαβες καλά, μπορεί να πει
κάποιος. Αυτό που εξασφαλίζει η ΕΚΤ είναι η βιωσιμότητα των τραπεζών και επομένως απομακρύνει τον κίνδυ­νο μιας
κατάρρευσης οπότε θα χαθούν οι καταθέσεις. Πόσο αλήθεια είναι
κά­τι τέτοιο; Ας θυμηθούμε ένα τελευταίο περιστατικό: Την 1.9 φέτος κυκλοφό­ρησε επίσημα η πληροφορία ότι οι ειδι­κοί
του ΔΝΤ εκτιμούν ότι οι ευρωπαϊκές τράπεζες θα χρειαστούν τουλάχιστον 200 δισ. ευρώ επανακεφαλαιοποίηση, προκειμένου να μην
καταρρεύσουν. Η εκτίμηση αυτή είναι εύκολο να κατα­λάβει κανείς από πού βγαίνει, μια και βασίζεται στην υπόθεση ότι οι
τράπε­ζες θα δεχτούν ζημιά από την έκθεσή τους στο χρέος των χωρών του Νότου, το πολύ 10% της ονομαστικής αξίας των ομολόγων
που κατέχουν. Πρόκει­ται βέβαια για εκτίμηση εξαιρετικά αι­σιόδοξη με βάση τις εξελίξεις.
Ωστόσο, η πληροφορία αυτή προκά­λεσε πανικό στην ευρωζώνη.
Ο Μπαρόζο και άλλοι αξιωματούχοι της Κομισιόν διέψευσαν με τα μανίας αυτές τις εκτιμήσεις. Ο εστεμμένος
αυτο­κράτορας της ευρωζώνης, ο πρόεδρος της ΕΚΤ κ. Τρισέ, τόνιζε σε δηλώσεις στο Reuters (5.9) ότι οι τράπεζες της ευρωζώνης
είναι υγιέστατες. Πράγμα που αποδείκνυαν και τα stress tests , τα οποία είχαν βγάλει ως ανάγκη επανακεφαλαιοποίσης των τραπεζών
μό­λις 1,7 δισ. ευρώ. Και σχολιάζοντας τις εκτιμήσεις των ειδικών του ΔΝΤ, ο κ. Τρισέ απάντησε με όλο το αυτοκρατο­ρικό
του μεγαλείο: «Υπάρχει μια πολύ σοβαρή διαφωνία σχετικά με τις μεθό­δους για τον υπολογισμό των αναγκών σε κεφάλαιο…
Είμαι σίγουρος ότι η τε­λική εκτίμηση του ΔΝΤ δεν θα είναι αυ­τή». Ύστερα από δυο ημέρες βγαίνει η κ. Λαγκάρντ,
διευθύντρια του ΔΝΤ, και διαψεύδει τους δικούς της ειδικούς σχετικά με τα 200 δισ. ευρώ.
Ξηλωθείτε για να τους σώσουμε
Δεν πέρασε ένας μήνας και ξαφνικά οι κάννουλες ρευστότητας έχουν ανοίξει στο μέγιστο δυνατό και όλοι στην ευρωζώνη συζητούν
για την ανάγκη διάσωσης των τραπεζών. Αυτών που ήταν όλο υγεία, κατά δηλώσεις των ίδι­ων. Η Dexia για μια
ακόμη φορά μέσα σε δυο χρόνια μπαίνει σε διασωλήνωση και καλούνται ο Βέλγος και ο Γάλλος φορολογούμενος να τη διασώσουν για μια ακόμη
φορά. Πρόκειται για μια τράπεζα που, σύμφωνα με τα stress tests, είχε υπερεπάρκεια κεφαλαίων ακόμη και για
το πιο δυσμενές σενάριο. Κοινώς, παραμύθια. Ο Μπαρόζοξαφνικά ανακάλυψε ότι οι τράπε­ζες χρειάζονται
επείγουσα βοήθεια για να ενι­σχύσουν τα κεφάλαιά τους και ετοιμάζεται να προτείνει συγκεκριμένα μέτρα επανακεφαλαιοποίησης.
Kaθ’ έξιν ψεύτες
Μπορείτε να μαντέψετε το ύψος αυτής της προτεινόμενης στήριξης; Αν σας έλεγα ότι κι­νείται στο ύψος των 200 δισ. ευρώ, θα
λέγατε τίποτε; Ο έτερος δε Καππαδόκης, ο κ. Τρισέ, δήλωσε στο Ευρωκοινοβούλιο μόλις στις 11.10 ότι «η κρίση έχει
αποκτήσει πια συστημική διά­σταση». Κι επομένως πρέπει να πληρώσουν για μια ακόμη φορά οι λαοί και τα
κράτη της ευρω­ζώνης για να διασώσουν τις τράπεζες. Κοινώς, «κύριοι ξηλωθείτε»! Φυσικά δεν ενδιαφέρει κανέναν τους
από πού θα αντληθούν τα κεφά­λαια αυτά, πόσοι άνεργοι θα δημιουργηθούν επιπλέον ως αποτέλεσμα αυτής της
επανακεφαλαιοποίησης, ούτε η έκταση της ανέχειας και της φτώχειας που θα αγκαλιάσει το μεγα­λύτερο μέρος της κοινωνίας. Πρέπει
να δια­σωθεί η πλασματική, εικονική οικονομία των τραπεζικών ενεργητικών, σε βάρος της πραγ­ματικής οικονομίας των μισθών,
των συντάξε­ων, της δουλειάς, της μικρής και μεσαίας επι­χείρησης.
Γιατί όμως πρέπει να τους πιστέψουμε για μια ακόμη φορά; Γιατί να πιστέψουμε ότι με τη νέα δόση επανακεφαλαιοποίησης θα βγούμε σε
ξέφωτο; Εδώ πρόκειται για καθ’ έξιν ψεύτες και κατ’ επάγγελμα λωποδύτες. Ή μήπως δεν είναι έτσι; Το καπιταλιστικό
σύστημα, η οικονο­μία της αγοράς, ή όπως αλλιώς θέλετε να την ονομάσετε, κατέληξε να διοικείται διεθνώς και ιδίως στην ευρωζώνη
από μια ληστοσυμμορία, από έναν υπόκοσμο στις κορυφές της. Και εμείς φυσικά πρέπει να τους πιστεύουμε πάντα. Ακόμη κι όταν
πιάνονται στα πράσα να λένε τα χειρότερα ψέματα προκειμένου να χώ­σουν ακόμη πιο βαθιά το χέρι τους στην τσέπη των λαών και
των κρατών.
Βεβαίως υπάρχουν και εκείνοι που λένε ότι το να πεις ψέματα, π.χ. ότι οι καταθέσεις των Ελλήνων πολιτών είναι απολύτως
διασφαλι­σμένες, δεν είναι κακό γιατί έτσι αποτρέπεις τον πανικό.
Την κοπανάνε...
Το δυστύχημα γι’ αυτούς είναι ότι δεν υπάρ­χει καλός και κακός απατεώνας. Υπάρχει μόνο απατεώνας. Κι
απατεώνας είναι εκείνος που λέει ενσυνείδητα ψέματα για να παραπλανήσει την κοινή γνώμη και να αποστρέψει το βλέμμα της από
τη ληστεία που συντελείται σε βάρος των νοικοκυριών από τους τραπεζίτες.

Όσο για την επίσημη πτώχευση, μην ανησυ­χείτε. Έχει ήδη ξεκινήσει. Δείτε τι συμβαίνει με τις τράπεζες. Ο πίνακαςπου παραθέτουμε είναι άκρως διαφωτιστικός. Τι σημαίνουν
αυ­τές οι κάθετες πτώσεις: Οι βασικοί μέτοχοι των τραπεζών, οι μεγαλοτραπεζίτες και τα επενδυ­τικά κεφάλαια ξεπουλούν και την
κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια μαζί με τα λεφτά των καταθετών στις τσέπες τους. Πιστεύουν ότι με την επίσημη πτώχευση της χώρας θα
καλυφθούν τα ίχνη τους μέσα στον πανικό και έτσι θα τη γλιτώσουν με την κατάχρηση των καταθέσεων που έχει ήδη συντελεστεί στις
τράπεζές τους. Άλλωστε, υπάρχει πάντα το γνωστό πολιτικό προσωπικό για να φορτώσει τα σπασμένα στο γνωστό υποζύγιο. Αρκεί να του
δοθεί η ευκαι­ρία. Κι ο κ. Σαμαράς είναι πάντα διαθέσιμος να συνδράμει, εκεί που θα αποτύχει η σημερινή κυβέρνηση.