Αρχική
| Ο Άκης Τσοχατζόπουλος συνελήφθη στις 11 Απριλίου του 2012. Τι άλλο σημαντικό συνέβη στις 11 Απριλίου του 2012; Στις 11 Απριλίου του 2012 προκηρύχθηκαν οι εκλογές της 6ης Μαΐου. Ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης συνελήφθη στις 13 Δεκεμβρίου του 2012. Ποιο άλλο σημαντικό γεγονός είχαμε στις 13 Δεκεμβρίου του 2012; Στις 13 Δεκεμβρίου του 2012 είχαμε την εκταμίευση της δόσης. Τόσο ο Τσοχατζόπουλος όσο και ο Λαυρεντιάδης θα μπορούσαν να έχουν συλληφθεί πολλούς μήνες πριν από τις «τυχαίες» ημερομηνίες που συνελήφθησαν. Τα στοιχεία υπήρχαν καιρό πριν. Όχι, δεν ήταν τυχαία η επιλογή των ημερομηνιών σύλληψης του Τσοχατζόπουλου και του Λαυρεντιάδη. Ο συνδυασμός της εξαθλίωσης που επιφέρει το Μνημόνιο -σε πάρα πολλούς Έλληνες- με την ατιμωρησία αυτών που οδήγησαν τη χώρα στο Μνημόνιο αποτελεί ένα εκρηκτικό μείγμα. Ένα μείγμα που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην κοινωνική έκρηξη. Η προσπάθεια του καθεστώτος να αποδείξει πως υπάρχει στη χώρα Δικαιοσύνη, ομαλότητα και πως όλα κυλούν κανονικά -για να προλάβει την κοινωνική έκρηξη- είναι εμφανής. Δικαιοσύνη, όμως, δεν υπάρχει. Τα πυροτεχνήματα τύπου Τσοχατζόπουλου και Λαυρεντιάδη δεν πείθουν κανέναν. Και δεν πείθουν επειδή ο Τσοχατζόπουλος και ο Λαυρεντιάδης είχαν πολύ «στενές σχέσεις» με πολλά πρόσωπα της πολιτικής και οικονομικής ελίτ που οδήγησαν τη χώρα στην χρεοκοπία, συνεχίζουν να διαφεντεύουν τη χώρα και παραμένουν στο απυρόβλητο. Η σύλληψη Λαυρεντιάδη σχεδόν αποσιωπήθηκε από τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Ο λόγος είναι προφανής: ο Λαυρεντιάδης έχει οικονομικές σχέσεις με τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ. Το περίεργο -ή όχι;- είναι πως η σύλληψη Λαυρεντιάδη αποσιωπάται ή υποβαθμίζεται και από από πάρα πολλά σάιτ. Ακόμα και από μερικά που έχουν σηκώσει την παντιέρα της επανάστασης. (Με διαφημίσεις τραπεζών από δίπλα.) Ένας πολιτικός συνελήφθη, ένας μεγαλοεπιχειρηματίας και τραπεζίτης συνελήφθη, πότε θα συλληφθεί και ένας δημοσιογράφος; Μα οι δημοσιογράφοι είναι αθώοι. (Πριν από ένα μήνα, η αγωγή του Βαρδή Βαρδινογιάννη για άρθρο του JUNGLE-Report δεν αποσιωπήθηκε μόνο από τα καθεστωτικά ΜΜΕ αλλά σχεδόν από το σύνολο των ενημερωτικών σάιτ και μπλογκ. Μάλλον είναι σύμπτωση. Μια μοιραία σύμπτωση. Γιατί κάποιοι υποστηρίζουν πως οι Λαυρέντηδες έχουν απλώσει τα δίχτυα τους παντού.) | Κατά την επιχείρηση σύλληψης από την Αστυνομία του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη, συνελήφθησαν -μεταξύ άλλων- και 16 άνδρες τους οποίους ο Λαυρεντιάδης χρησιμοποιούσε ως σωματοφύλακες, χωρίς αυτοί να διαθέτουν νόμιμη άδεια. Ανάμεσά τους, ήταν δυο λιμενικοί της Μονάδας Υποβρυχίων Καταστροφών, ένας υπαστυνόμος των ΜΑΤ και ένας αρχιφύλακας. Επειδή όλοι γνωρίζουμε πως η πλειοψηφία των αστυνομικών έχουν και μια δεύτερη -μπορεί και τρίτη- δουλειά, ας σταματήσει τουλάχιστον το παραμύθι για τους αστυνομικούς που διακινδυνεύουν τη ζωή τους για 800 ευρώ. Οι αστυνομικοί δεν ζουν με 800 ευρώ. Δεν υπάρχει σοβαρή συμμορία στη χώρα στην οποία να μην συμμετέχει τουλάχιστον ένας αστυνομικός. Όποιος έχει αμφιβολίες, ας διαβάσει το αστυνομικό δελτίο. Μπορεί να είναι παράνομο ένας αστυνομικός να κάνει και άλλη δουλειά αλλά μπορώ να καταλάβω τον αστυνομικό που έχει οικογένεια, έχει παιδιά και κάνει και μια δεύτερη δουλειά επειδή δεν βγαίνει οικονομικά. Ξέρω αστυνομικούς που κάνουν και δεύτερη δουλειά. Ξέρω αστυνομικό που κάνει delivery και αστυνομικό που δουλεύει σε ξενοδοχείο. Παράνομο μεν, λογικό δε. Εγώ τουλάχιστον το καταλαβαίνω. Πολλοί από αυτούς το δηλώνουν και στους διοικητές τους. Αλλά δεν γίνεται να δουλεύουν παράνομα οι αστυνομικοί για παράνομους και εγκληματίες. Και, οπωσδήποτε, δεν γίνεται να δουλεύουν ως προστασία του Λαυρεντιάδη και του κάθε Λαυρεντιάδη. Οι άνδρες των ΜΑΤ στις διαδηλώσεις δεν «αγωνίζονται» μόνο για τον μισθό τους. «Αγωνίζονται» και για τον δεύτερο μισθό τους. Τον «καλό». Οι αστυνομικοί δεν «αγωνίζονται» για την ασφάλεια των Ελλήνων πολιτών. Αγωνίζονται για τα αφεντικά τους. Για τους Λαυρεντιάδηδες. Το σύνθημα λέει «Οι μπάτσοι δεν είναι παιδιά των εργατών, είναι τα σκυλιά των αφεντικών». Στην περίπτωση της φρουράς του Λαυρεντιάδη, το σύνθημα επιβεβαιώθηκε. (Τα τελευταία χρόνια, είναι μεγάλο το μένος των δημοσιογράφων των καθεστωτικών ΜΜΕ για τους δημοσίους υπαλλήλους. Για όλους τους δημοσίους υπαλλήλους, εκτός των αστυνομικών. Που τους φυλάνε.) |
Σχετικές αναρτήσεις του blog για το θέμα
Τι έγραφε ο Βαξεβάνης για τον Λαυρεντιάδη πέρυσι στο περιοδικό Unfollow
Ο δημοσιογράφος Κώστας Βαξεβάνης το Δεκέμβριο του 2011 στο πρώτο τεύχος του περιοδικού Unfollow καταγράφει ορισμένες άγνωστες λεπτομέρειες από την μυθική άνοδο του επιχειρηματία Λαυρέντη Λαυρεντιάδη που ήδη από τότε είχε αρχίσει να βρίσκεται στο στόχαστρο της ΔΙκαιοσύνης για την κομπίνα με τα 701 εκατομμύρια ευρώ της τράπεζας Proton. Τα όσα έγιναν στους μήνες που ακολούθησαν συμπλήρωσαν το παζλ για τον επιχειρηματία που για ορισμένα χρόνια στην Ελλάδα ήταν το πρότυπο για τους πετυχημένους και αυτοδημιούργητους, έφτασε μάλιστα στο σημείο να βαφτιστεί από τους αμερικανούς, επιχειρηματίας της χρονιάς,το 2006.
Το κείμενο του Κώστα Βαξεβάνη, στο κομμάτι που αφορά στον επιχειρηματία Λαυρεντιάδη είναι το εξής:
Τα θαύματα λένε διαρκούν τρεις μέρες. Το θαύμα Λαυρεντιάδη διαρκεί 20 χρόνια.
Το θαύμα του γιου ενός μικρού επιχειρηματία στο Αιγάλεω που κατάφερε να κυριαρχήσει πάνω στα κύματα της ελληνικής πραγματικότητας, πατώντας πάντα σε περίεργες συμπτώσεις. Ξένοι κολοσσοί που ήταν έτοιμοι να τον χρηματοδοτήσουν, ακόμη και να εξαπατηθούν προκειμένου να ανδρωθεί και να φανεί αξιόπιστος, εκδοτικά συγκροτήματα που εφημερίδες είχαν αλλά δεν έβγαζαν μιλιά για όσα περίεργα συνέβαιναν και πολιτικοί που του χάριζαν πέρα από χαμόγελα και ευνοϊκές ρυθμίσεις.
Από τα θαύματα δεν λείπει η Εκκλησία. Τον έχρισε με μεγαλεπήβολους τίτλους και πρόσφερε ανοιχτόχερα την αγάπη της με ανταλλάγματα που μοιάζουν περισσότερο με μυστικά εξομολόγησης παρά με δωρεές. Όπως ομολογεί ο ίδιος, άλλωστε, δε θα έκανε ό,τι έκανε αν δεν υπήρχε το Βατοπαίδι. Είναι άγνωστο αν το εννοεί με την θρησκευτική έννοια ή με την σκανδαλώδη οικονομική. Ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης πάλεψε για να δημιουργήσει την εικόνα ενός αυτοδημιούργητου σύγχρονου Ωνάση αλλά εδώ και καιρό βρίσκεται αντιμέτωπος με το προφίλ ενός Κοσκωτά. Ίσως και με τη μοίρα του.
Λίγες μέρες μετά τις εκλογές του 2009, ο Γιώργος Παπανδρέου, επισκέφτηκε για φαΐ στο αγαπημένο του στέκι στο Νέο Ηράκλειο.
Την ψαροταβέρνα «Ψάριστον». Έφτασε με δύο αυτοκίνητα της φρουράς του, μπήκε στο μαγαζί, έμεινε για δύο ώρες και αποχώρησε όπως έφτασε, διακριτικά. Λίγο μετά την αποχώρηση του πρωθυπουργού, ο δρόμος μπροστά στην ψαροταβέρνα άστραψε από τους μπλε φάρους θωρακισμένων τζιπ.
Μια ομάδα αγριωποί άντρες βγήκαν από τα αυτοκίνητα, απλώθηκαν στους γύρω δρόμους και περίμεναν έως ότου βγει αργά από το αυτοκίνητο ο μελαχρινός κοντός άντρας. Οι μισοί από αυτούς μπήκαν στο εστιατόριο και στάθηκαν μπροστά από την πόρτα και γύρω από τα τραπέζια.
Έμειναν εκεί έως ότου ο άντρας που φρουρούσαν φάει και δώσει εντολή για να αποχωρήσουν.
Πάνω από τα κεφάλια των εκνευρισμένων πελατών που αναρωτιόντουσαν ποιος είναι αυτός ο προκλητικός τύπος που χρειαζόταν φρουρά τέσσερις φορές μεγαλύτερη και ισχυρότερη από τον ίδιο τον πρωθυπουργό που μόλις είχε αποχωρήσει.
«Ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης», ψιθύρισαν κάποιοι που τον αναγνώρισαν.
Οι συζητήσεις επεκτάθηκαν στις παρέες για την προκλητική άφιξη και παραμονή του Λαυρεντιάδη. Από ποιους κινδύνευε τόσο πολύ ένας επιχειρηματίας; Περισσότερο από τον ίδιο τον πρωθυπουργό;
Ένας θαμώνας τελικώς διηγήθηκε ένα περιστατικό που είχε παρακολουθήσει στην Ελούντα της Κρήτης το προηγούμενο καλοκαίρι όταν η διεύθυνση του ξενοδοχείου Elounda Beach εκκένωσε το βράδυ ολόκληρη την παραλία για να παρακολουθήσει σε γιγαντοοθόνη ο Λαυρεντιάδης με τη μητέρα του βίντεο με την βάφτιση των παιδιών του.
Λίγο αργότερα από την παραλία άρχισαν να φεύγουν βεγγαλικά που σήμαναν το τέλος της ιδιωτικής προβολής που παρακολουθούσαν άθελά τους μερικές δεκάδες αποσβολωμένοι ένοικοι. Το πρόβλημα του Λαυρεντιάδη μπορεί να μην ήταν η ασφάλειά του αλλά η εικόνα του. Η εικόνα ενός ισχυρού άντρα. Και όπως αποδείχθηκε, με τις πλάτες των άλλων.
Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα ορφανό αγόρι
Στο ξεκίνημά της, η ιστορία του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη μοιάζει με παραμύθι. Στη συνέχεια είναι που προστίθενται διάφοροι μύθοι. Προσεκτικά δημιουργημένοι από τα Μέσα Ενημέρωσης,τους τζογαδόρους της αγοράς και κάποιους οργανισμούς που οι ιδιοκτήτες τους, για έναν άγνωστο λόγο, αποφάσισαν να μάθουν να προφέρουν το δύσκολο όνομα του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη.
Ο Λαυρεντιάδης, έμεινε ορφανός το 1990, στα 18 του χρόνια. Ο πατέρας του Βασίλης Λαυρεντιάδης είχε το 50% μια μικρής εταιρείας διανομής χημικών προϊόντων στο Αιγάλεω, της Νεοχημικής.
Ο Λαυρέντης αναγκάστηκε όπως έχει δηλώσει, να αρχίσει να δουλεύει στην πατρική εταιρεία που απασχολούσε 20 άτομα. Αποφάσισε, ωστόσο, να παρακολουθήσει νυχτερινά μαθήματα λογιστικής στο Αμερικάνικο Κολέγιο. Το άγχος και η πίεση, όπως αφήνει να εννοηθεί, ήταν υπεύθυνα για την ρευματοειδή αρθρίτιδα που εμφάνισε. Δίπλα του, αυτά τα χρόνια της δοκιμασίας, είναι ένας φίλος του πατέρα του. Ο Πέτρος Κυριακίδης, ένας άγνωστος βιβλιοπώλης.
Το 1994,η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται. Αποφασίζει να πάει στο Αγιο Ορος, στην Μονή Βατοπαιδίου. Είναι η εποχή που ο Εφραίμ γίνεται γνωστός φέρνοντας την Αγία Ζώνη για προσκύνημα σε πολιτικούς στην Αθήνα και αργότερα για τους πιστούς.
Γίνεται τηλεοπτικά γνωστός δια των συνεντεύξεων στον Θόδωρο Ρουσόπουλο και δηλώνει στις κάμερες, σαν να περιγράφει ειδικότητες γιατρού, πως η Αγία Ζώνη έχει ειδικότητα θεραπείας «σε καρκίνους και στειρότητες». Απ' ό,τι φαίνεται όμως είχε και θεραπευτική επίδραση και στην ρευματοειδή αρθρίτιδα του Λαυρεντιάδη, ο οποίος δηλώνει μετά από χρόνια, όταν διαμορφώνει το δημόσιο προφίλ του στις εφημερίδες που φροντίζει να αγοράζει, πως το Βατοπαίδι άλλαξε τη ζωή του.
Οι Αμερικανοί θέλουν Λαυρεντιάδη
Το 1996 αγοράζει το ποσοστό του συνεταίρου του στην Νεοχημική και δύο ακόμη εταιρείες χημικών.
Την Hoechst στην Αυλίδα και την Henkel στην Αταλάντη. Αρχίζει να παράγει απορρυπαντικά και αναλαμβάνει φασόν για τις μεγάλες πολυεθνικές. Μέχρι το 2003,ο άπειρος νεαρός Λαυρεντιάδης καταφέρνει να αποκτήσει σχέσεις με χρηματοπιστωτικούς κολοσσούς, όπως είναι η Sal Oppenheim. Το 2003, η Νεοχημική μπαίνει στο Χρηματιστήριο το οποίο την εποχή εκείνη βγαίνει καταρρακωμένο από την μεγάλη κρίση. Περιέργως όμως, κάποιοι ξένοι επενδυτές αποφασίζουν να επενδύσουν σε μια άγνωστη, ασήμαντη χημική εταιρεία στην μικρή και ασήμαντη Ελλάδα. Γιατί; Κανένας δεν έχει απαντήσει.
Το χρήμα έρχεται από παντού και η Νεοχημική παρουσιάζει χρηματιστηριακές συμπεριφορές λες και είναι η εταιρεία που ανακάλυψε το φάρμακο για την φαλάκρα.
Δεν το έχει ανακαλύψει βέβαια. Το 2007 η μετοχή της Νεοχημικής έχει ανέβει 1.400% από το 2003. Πρόκειται για ένα ακόμη «θαύμα» στην επιχειρηματική ζωή του Λαυρεντιάδη.
Το επόμενο θαύμα θα έρθει σε λίγο. Η Carlyle , η εταιρεία που έχει συνδέσει το όνομά της με τον Μπους και το συντηρητικό κατεστημένο της Αμερικής, ενδιαφέρεται να αγοράσει την Νεοχημική. Όσοι γνωρίζουν την αγορά, δεν έχουν καμιά εξήγηση στο γιατί το γκρουπ των σκληρών επενδύσεων και της γεωστρατηγικής παρέμβασης θέλει να πάρει την Νεοχημική που έφτιαξε κάποιος Βασίλης Λαυρεντιάδης στο Αιγάλεω.
Το 2008 η Νεοχημική πουλιέται στους Αμερικανούς 749 εκατομμύρια ενώ λίγο πριν είχε αποτιμηθεί μόλις 70. Την επόμενη χρονιά όμως η Carlyle αφήνει να εννοηθεί πως εξαπατήθηκε από την πώληση, αφού η εταιρεία εμφανίζει ζημιές. Ξεσπά μια κρίση μεταξύ Carlyle και Λαυρεντιάδη που καταλήγει στο να αγοράσει ξανά ο Λαυρεντιάδης την Νεοχημική δίνοντας μόλις 86 εκατομμύρια. Δηλαδή ο οικονομικός αμερικανικός κολοσσός, η εταιρεία των Μπους, όχι μόνο την πατάει με την επένδυση αλλά χάνει και σε ένα χρόνο 700 εκατομμύρια. Είναι αναμφισβήτητα άλλο ένα θαύμα.
Με τα λεφτά που έχει εισπράξει ο Λαυρεντιάδης κάνει -υποτίθεται- άλλες επενδύσεις. Αγοράζει 29 εταιρείες και πάνω τους στήνει την φαρμακευτική ALAPIS. Η αγορά βοά από την φημολογία για το πώς εξοικονομεί λεφτά και αν οι εταιρείες στοιχίζουν όσα ανακοινώνεται αλλά κανένας δεν μπορεί να βρει άκρη. Κάθε χρόνο η εταιρεία έχει εξαγοράσει και μια άλλη, οπότε στους ισολογισμούς συγκρίνονται ανόμοια πράγματα.
Οι ορκωτοί λογιστές που αναλαμβάνουν να κάνουν την αποτίμηση των εταιρειών, είναι οι ίδιοι που αποτιμούν την περιουσία του ALTER σε ποσά που αργότερα θα αμφισβητηθούν, όταν αποκαλύπτεται το σκάνδαλο με τα εικονικά τιμολόγια και τις υπερτιμολογήσεις στο κανάλι. Και όχι μόνο αυτό. Η εταιρεία αυτή λίγο αργότερα θα εξαγοραστεί από μέλος της οικογένειας ανθρώπου που ήταν στα ΔΣ του ομίλου Λαυρεντιάδη.
Την ίδια εποχή ο Λαυρεντιάδης γίνεται τραπεζίτης αγοράζοντας μετοχές της OMEGA BANK. Γίνεται μέλος του διοικητικού συμβουλίου της. Μέλη του Δ.Σ. είναι ακόμη ο Νίκος Παπανδρέου, αδελφός του μετέπειτα πρωθυπουργού και ο Νίκος Μπακατσέλος, πρώτος ξάδελφος της γυναίκας του Ευάγγελου Βενιζέλου.
Ένα χρόνο μετά την ανάληψη τραπεζικού ρόλου, ο Λαυρεντιάδης, όπως θυμούνται συνάδελφοί του τραπεζίτες, έγινε πολύ ανήσυχος, ζητώντας να λειτουργεί η τράπεζα με τρόπο που πολλοί δεν ήθελαν. Αποχώρησε από την Τράπεζα αγοράζοντας μία άλλη, την PROTON BANK. Αμέσως μετά την αγορά, οι δύο τράπεζες συγχωνεύτηκαν με τρόπο που δημιούργησε αρκετό θόρυβο.
Στην τράπεζα διευθύνων σύμβουλος θα αναλάβει και ο Ντάνιελ Σπέκχαρντ, ο οποίος διετέλεσε πρέσβης στην Ελλάδα και αμέσως μετά την αποχώρησή του θέλησε να ενταχθεί και αυτός στον όμιλο Λαυρεντιάδη.
Οι σχέσεις του Λαυρεντιάδη είναι εντυπωσιακά καλές με τους Αμερικανούς οι οποίοι όχι μόνο δεν δείχνουν να δυσαρεστούνται από την περιπέτεια με την Carlyle αλλά δημιουργούν έδρα «Βασίλη Λαυρεντιάδη» στο αμερικανικό κολέγιο ACS και «Λαυρέντη Λαυρεντιάδη» στο CSIS. Το CSIS είναι η αμερικανική δεξαμενή σκέψης για τα γεωστρατηγικά σχέδια των ΗΠΑ.
Αυτοί που το διοικούν -και ανάμεσά τους ο Μπρεζίνσκι, υπεύθυνος μαζί με τον Κίσινγκερ στη διαμόρφωση πολιτικής της χώρας και τέως νούμερο δύο στην Εθνική Ασφάλεια- θεώρησαν πως έχουν ανάγκη τον Λαυρέντη Λαυρεντιάδη.
Θα χρειαστεί να περάσουν δύο χρόνια ακόμη για να αποκαλυφθεί αυτό που όλοι υποψιάζονταν αλλά κανένας δεν έλεγε. Η Τράπεζα Proton, σύμφωνα με τις ανακριτικές αρχές, χρησιμοποιήθηκε από τον Λαυρεντιάδη, όπως η Τράπεζα Κρήτης από τον Κοσκωτά. Για να χρηματοδοτεί δηλαδή τις επιχειρήσεις του. Και αναζητείται αν ουσιαστικά χρηματοδοτούσε τον ίδιο και μόνο μέσα από ένα πολύπλοκο εταιρικό σχήμα στο οποίο συνεχώς προσέθετε πολλές και αρκετές φορές άχρηστες εταιρείες.
Οι εσωτερικοί ελεγκτικοί μηχανισμοί στην Τράπεζα δεν υπήρχαν, ενώ η Τράπεζα της Ελλάδας δε θεώρησε ποτέ πως υπάρχει πρόβλημα με την λειτουργία της Τράπεζας, παρά τα 15μερα, μηνιαία και τριμηνιαία report που ήταν αρκετά ενημερωμένα. Τον Ιούνιο οι εισαγγελικές αρχές, εντόπισαν μια κατάχρηση 51 εκατομμυρίων στην Proton.
Την περίοδο εκείνη που οι εισαγγελικές αρχές ελέγχουν τον Λαυρεντιάδη και την Proton για κατάχρηση και ξέπλυμα μαύρου χρήματος, ο υπουργός Οικονομικών παίρνει απόφαση να επιδοτήσει την Proton από τα αδιάθετα του Δημοσίου. Τα στελέχη του λογιστηρίου του κράτους ενημερώνουν τον Βενιζέλο ότι αυτό είναι παράνομο γιατί με βάση το νόμο η Τράπεζα έπρεπε να επιστρέψει 70 εκατομμύρια.
Ο Βενιζέλος όμως δίνει 100 εκατομμύρια στην Proton και λίγο αργότερα άλλα 800 για να την κρατικοποιήσει. Και όχι μόνο αυτό. Φροντίζει να βάλει τροπολογία στο νόμο 4002/11 η οποία προβλέπει ακαταδίωκτο αναδρομικά από το 1996 για όσους υπουργούς Οικονομικών έχουν επιδοτήσει τις Τράπεζες στο όνομα μια αόριστης έννοιας που ονομάζουν «συστημική ευστάθεια των Τραπεζών».
Ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης επιστρέφει τα 51 εκατομμύρια που του αποδίδουν πως καταχράστηκε, για να κάνει χρήση ενός άλλου νόμου,τον οποίο έχει υπογράψει επίσης ο Ευάγγελος Βενιζέλος, τον 3904/10 που προβλέπει ακαταδίωκτο για όσους επιστρέψουν χρήματα από κατάχρηση.
Τελικώς, όμως, ο Λαυρεντιάδης δεν φαίνεται να εξασφαλίζει το ακαταδίωκτο. Αν όσα του καταλογίζουν αυτή τη στιγμή οι εισαγγελικές έρευνες αποδειχθούν αληθινά, τότε ο Κοσκωτάς θα φαντάζει μπροστά του ένας ευγενής πρόσκοπος. Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις που προκύπτουν από τα πορίσματα της Τράπεζας της Ελλάδος τα οποία δεν αξιοποιήθηκαν όταν έπρεπε και όπως έπρεπε, ο Λαυρεντιάδης έχει δώσει από την Τράπεζά του 700 εκατομμύρια για να χρηματοδοτήσει επιχειρήσεις του άμεσου ή έμμεσου ενδιαφέροντός του. Χωρίς βέβαια εγγυήσεις και αντικρίσματα.
