Η οργή του αθώου περιστεριού
Οι δημοσιογράφοι των καθεστωτικών ΜΜΕ θέλουν να είναι αποδεκτοί και αγαπητοί.
Δηλαδή, θέλουν να δουλεύουν για τον Μπόμπολα και τον Βαρδινογιάννη, να λένε ό,τι συμφέρει τα αφεντικά τους, να αποκρύπτουν ό,τι δεν συμφέρει τα αφεντικά τους, να κάνουν προπαγάνδα, να στηρίζουν όλα τα αντιλαϊκά μέτρα της εκάστοτε κυβέρνησης, να επιτίθενται στους διαδηλωτές, να χαρακτηρίζουν τους εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που διαδήλωσαν κατά των Μνημονίων ως «τρομοκράτες», και στη συνέχεια να παίρνουν τους παχυλούς μισθούς τους και να γνωρίζουν την αποθέωση από τους πολίτες επειδή είναι -τάχα μου- ελεύθεροι δημοσιογράφοι.
Δεν είστε ελεύθεροι δημοσιογράφοι. Να πάτε στον καθρέφτη να κοιταχτείτε.
Αυτοί οι δημοσιογράφοι θα πρέπει να καταλάβουν πως δεν τους στοχοποίησε κανείς αλλά έχουν στοχοποιηθεί μόνοι τους.
Δεν στοχοποίησε κανείς τον Οικονομέα, μόνος του στοχοποιείται.
Όταν εργάζεσαι σε ένα κανάλι χωρίς νόμιμη άδεια, που έχει κάνει κατάληψη σε δημόσια συχνότητα, είσαι παράνομος κι εσύ.
Αν δεν θέλεις να είσαι παράνομος, παραιτήσου. Είναι τόσο απλό. Και σταμάτα να παίζεις το θύμα. Γίνεσαι ακόμα πιο γελοίος.
Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει.
(Πριν από τρία χρόνια, έγραφα: «Η φάτσα σου θα σ’ ακολουθεί»)