Αρχική
| «...και συ πρόστυχη πένα και μολύβι του βούρκου λιβανίζετε την μπόχα» (Κώστας Βάρναλης) Χρυσαυγιτισμός με ... πολιτικά Οσα ακολουθούν δημοσιεύτηκαν την περασμένη Κυριακή στην εφημερίδα «Καθημερινή», σε άρθρο υπό τον τίτλο «Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία» και φέρουν την υπογραφή του Στ. Κασιμάτη. * Αντιγράφουμε: * «Οσοι πιστεύουμε στην δημοκρατία οφείλουμε ένα μεγάλο "ευχαριστώ" στην Χρυσή Αυγή - και σοβαρολογώ απολύτως. Της το οφείλουμε για την ευκαιρία που μας προσφέρει -και μάλιστα την ώρα που την έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη- ώστε να διορθώσουμε λάθη δεκαετιών και να κάνουμε μια νέα αρχή στην πολιτική ζωή. Είναι η ευκαιρία που δίνεται στη νομιμότητα να αναμετρηθεί, επιτέλους, με την οιονεί νομιμοποιημένη βία της Αριστεράς: αυτό το καρκίνωμα της Μεταπολίτευσης (...). Ανεχόμαστε στελέχη ή ακόμη και βουλευτές του ΚΚΕ ή του ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπίζονται καταλήψεις πανεπιστημιακών κτιρίων από λαθρομετανάστες, να εμποδίζουν τη λειτουργία επιχειρήσεων που υφίστανται νομίμως (π.χ., το χρυσωρυχείο στην Χαλκιδική), να επιβάλουν με το ξύλο την υποχρέωση της απεργίας σε ανθρώπους που θέλουν να δουλέψουν (...). Και αν ως τώρα ήταν ο φόβος που συγκρατούσε τους πολιτικούς, ας είναι καλά τα "λεβεντόπαιδα με τις μαύρες μπλούζες" και τα καμώματά τους, που δίνουν την ευκαιρία στον αστικό πολιτικό κόσμο να υπερβεί το δέος της εξ αριστερών "ιεράς αγανακτήσεως" και να αποδείξει ότι η δημοκρατία μπορεί να υπερισχύσει εκείνων που επιβάλλουν τη βία, είτε μαύρη είτε κόκκινη (...). Αν ο Σαμαράς εννοεί αυτά που έλεγε προεκλογικά, αν ο Βενιζέλος καταλαβαίνει ότι μόνον ως αστική σοσιαλδημοκρατία μπορεί να έχει μέλλον το ΠΑΣΟΚ και αν ο Κουβέλης πιστεύει στη διαφορά της δημοκρατικής Αριστεράς από την Αριστερά της βίας, ιδού η ευκαιρία κύριοι! Η Χρυσή Αυγή, χωρίς να το καταλαβαίνει, ανοίγει τον δρόμο για την επιβολή της νομιμότητας προς κάθε πλευρά: κουκουέδες, συριζαίους, χρυσαυγίτες - όλοι τους βλάπτουν τη δημοκρατία εξίσου. Πρόκειται για ευκαιρία, την οποία η κυβέρνηση πρέπει να αξιοποιήσει (...)». * Από τα παραπάνω είναι προφανές: * 1) Οταν η αντιδραστική θεωρία περί «άκρων» και περί «μαύρης και κόκκινης βίας» αποκτά τόσο αναβαθμισμένη θέση στις σελίδες ενός παραδοσιακού οργάνου του αστικού κόσμου, όπως η «Καθημερινή», σημαίνει ότι η «μαυρίλα» κατέχει πλέον κεντρική θέση - με ό,τι αυτό συνεπάγεται και κυοφορεί - στο προπαγανδιστικό οπλοστάσιο του κράτους των κεφαλαιοκρατών, της λιτότητας, της καταστολής και των Μνημονίων. * 2) Στην περίπτωση της «Καθημερινής» και του συντάκτη της δεν έχουμε να κάνουμε με μια λαθεμένη εκδοχή κάποιας αφηρημένης και γενικής καταδίκης της βίας, που σε άλλες περιπτώσεις θα μπορούσε να εκληφθεί και ως μια ευγενική αλλά ουτοπική ουμανιστική στάση. Στην περίπτωση της «Καθημερινής» και του συντάκτη της, το θέμα δεν είναι να επαναλάβεις ότι, για παράδειγμα, η βία της Επανάστασης του '21, η βία της Αντίστασης εναντίον των ναζί στην Κατοχή, η βίαιη κατάληψη των Βερσαλιών, η μάχη του Στάλινγκραντ από την πλευρά των αμυνόμενων, η αιματοβαμμένη πάλη για το 8ωρο, ήταν ιστορικά αναγκαίες και δικαιωμένες μορφές πάλης. Εδώ - στην περίπτωση της «Καθημερινής» και του συντάκτη της - έχουμε μια «μαύρη», διεστραμμένη και χυδαία επιχείρηση διαστρέβλωσης, παραχάραξης και παραποίησης. Εχουμε, στην πιο «κίτρινη» εκδοχή της, την επιδίωξη οι λαϊκοί, μαζικοί, κοινωνικοί και πολιτικοί αγώνες που αντιτίθενται στην πολιτική της πλουτοκρατίας (και επειδή ακριβώς αντιτίθενται στην πλουτοκρατία), να ταυτιστούν, να συκοφαντηθούν και να εξομοιωθούν με τον ναζισμό (τον βγαλμένο από τα πολιτικά σπλάχνα της πλουτοκρατίας), ωσάν να έχουν ή να είχαν ποτέ οποιαδήποτε σχέση (!) με τις τραμπούκικες ναζιστικές συμμορίες της ρατσιστικής, της φυλετικής, της μισαλλόδοξης, της φασιστικής βίας και τρομοκρατίας. * 3) Η προσπάθεια της «Καθημερινής» και του συντάκτη της (σ.σ.: στο ίδιο πνεύμα κινούνται δηλώσεις που αποδίδονται στον Μητσοτάκη, άρθρα σε άλλες εφημερίδες, τοποθετήσεις στελεχών της συγκυβέρνησης κ.λπ.) να διαχυθεί στην κοινή συνείδηση το σχήμα πως «η ναζιστική και χρυσαυγίτικη βία οφείλεται στην αριστερή και κουκουέδικη βία», δεν είναι καινούργια. Αν ξύσει κανείς τη σκουριά αυτής της πολυκαιρισμένης προστυχιάς θα θυμηθεί, για παράδειγμα, τη θεωρία της εποχής των γερμανοτσολιάδων. Τότε που οι «Τσολάκογλου» κατηγορούσαν το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ επειδή έκαναν Αντίσταση. Τότε που οι «Τσολάκογλου» ζητούσαν να σταματήσει η Αντίσταση, αφού, όπως έλεγαν, προκαλούσε - η Αντίσταση - τα αντίποινα των Γερμανών, δηλαδή τις θηριωδίες των ναζί. Θηριωδίες για τις οποίες, σύμφωνα με τους «Τσολάκογλου», υπεύθυνοι δεν ήταν οι Γερμανοί ναζί, αλλά το ΕΑΜ και το ΚΚΕ, επειδή έκαναν Αντίσταση... *** Τέτοιου είδους κείμενα σαν το τελευταίο της «Καθημερινής» δεν αποκαλύπτουν την - έτσι κι αλλιώς - πασίγνωστη ποιότητα του συντάκτη της. Βασικά, εκείνο που αναδεικνύουν είναι το είδος της κληρονομιάς που κουβαλάει η άρχουσα τάξη αυτής της χώρας, όπως και την κληρονομιά των εντύπων που απηχούν προνομιακά, όπως η «Καθημερινή», τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης. * Ειδικότερα, και σε ό,τι έχει να κάνει με την κληρονομιά της «Καθημερινής», θα περιοριστούμε να υπενθυμίσουμε τι υποστήριζε η «Καθημερινή» επί εποχής Βλάχου, στις 29 Απρίλη 1941. Δυο μέρες, λοιπόν, αφότου οι ιδεολογικοί και πολιτικοί πρόγονοι της «Χρυσής Αυγής», τα γερμανικά «Βάφεν Ες Ες», είχαν μπει στην Αθήνα, η «Καθημερινή» έγραφε: * «Ο αθηναϊκός λαός αντιμετωπίζει τα γεγονότα με σταθεράν πεποίθησιν ότι όλα βαίνουν προς το καλύτερον, ότι λήξαντος του πολέμου, διά την Ελλάδα τουλάχιστον, ανοίγεται η περίοδος της ειρήνης και της εντός των πλαισίων της ειρήνης αυτής παραγωγικής δραστηριότητος. Η θέλησις των Ελλήνων, όπως εντός του ειρηνικού πλαισίου, το οποίο εξασφαλίζει εις αυτούς ο τερματισμός του πολέμου, αναπτύξουν όλας των τας ικανότητας και όλας των τας πρωτοβουλίας, θα δώση ασφαλώς αφορμήν διά να εκδηλωθούν όλαι εκείναι αι κεκρυμμέναι αρεταί της φυλής μας, αι οποίαι είτε εξ αδιαφορίας, είτε εξ αισθημάτων ηλαττωμένης αλληλεγγύης δεν είχον ανέλθει εις την επιφάνειαν τους τελευταίους καιρούς. Αι γερμανικαί αρχαί εμφορούμεναι από τας φιλικωτέρας των διαθέσεων απέναντι του ελληνικού πληθυσμού, τας αρετάς και τα προτερήματα του οποίου δεν ήργησαν να γνωρίσουν, θα τον συντρέξουν -περί τούτου δεν υπάρχει αμφιβολία- εις πάσαν θετικήν και οικοδομητικήν του προσπάθειαν». * Αυτά γράφονταν τότε. Σε μια περίοδο, δηλαδή, που ο «χρυσαυγιτισμός» δεν είχε ανάγκη, όπως σήμερα, να κυκλοφορεί... με πολιτικά. | Στα 11,5 μέτρα! «Πάμε στοίχημα» ότι είναι ξεπούλημα; Λένε ότι ξεπουλάνε (σ.σ.: στη γλώσσα τους το ξεπούλημα βαφτίζεται άλλοτε «αποκρατικοποίηση», άλλοτε «μετοχοποίηση» και άλλοτε «ιδιωτικοποίηση») για να σώσουν την Ελλάδα. Για να απαλλάξουν το λαό από τα χρέη των (κατ' όνομα) κρατικών επιχειρήσεων. Για να φέρουν λεφτά στα ταμεία του κράτους. * Στην πραγματικότητα ξεπουλάνε για να μπουκώσουν με χρήμα, για να διασφαλίσουν κέρδη, πολλά περισσότερα κέρδη στους ντόπιους και ξένους κεφαλαιοκράτες, χαρίζοντάς τους ό,τι έχει απομείνει από τα «φιλέτα» της δημόσιας περιουσίας. * Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του - πραγματικού - λόγου του ξεπουλήματος είναι η υπόθεση του ΟΠΑΠ. * Τα κέρδη του ΟΠΑΠ την τελευταία δεκαετία ήταν: το 2002 - 318 εκατ. ευρώ, το 2003 - 381 εκατ. ευρώ, το 2004 - 479 εκατ. ευρώ, το 2005 - 458 εκατ. ευρώ, το 2006 - 600 εκατ. ευρώ, το 2007 - 609 εκατ. ευρώ, το 2008 - 729 εκατ. ευρώ, το 2009 - 594 εκατ. ευρώ, το 2010 - 579 εκατ. ευρώ, το 2011 - 543 εκατ. ευρώ * Συνολικά, δηλαδή, το διάστημα 2002 - 2011, τα κέρδη του ΟΠΑΠ ανήλθαν στα 5,29 δισεκατομμύρια ευρώ! Ηδη, μάλιστα, για το πρώτο εξάμηνο του 2012 η κερδοφορία του ΟΠΑΠ ανέρχεται στα 266,8 εκατ. ευρώ. * Επομένως, γιατί τον ξεπουλάνε; Για να απαλλάξουν το λαό από τα χρέη; Μα ο ΟΠΑΠ δεν έχει χρέη. Εχει κέρδη. Πολλά κέρδη. Αστρονομικά κέρδη! * Είναι προφανέστατο: Ο λόγος που ξεπουλάνε τον ΟΠΑΠ είναι ακριβώς το γεγονός ότι ο ΟΠΑΠ έχει κέρδη. Γι' αυτό τον ξεπουλάνε: Επειδή έχει κέρδη! Τον ξεπουλάνε επειδή δεν τους αρκεί ότι ο - ήδη - κατά 66% «μετοχοποιημένος» ΟΠΑΠ αρμέγεται - ήδη - από τους ιδιώτες. Θέλουν να τον αρμέγουν ολόκληρο. Οι «σωτήρες», δηλαδή, θέλουν να χαρίσουν σε... κάποιους αυτά τα (αστρονομικά) κέρδη εξολοκλήρου και στο σύνολό τους. Ελλάδα - «Ελ Ντοράντο» με κινέζικα μεροκάματα! «H Ελλάδα μπορεί να γίνει Ελ Ντοράντο για τους επενδυτές,καθώς προωθεί αποφασιστικά το πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων (...)»! * Αυτήν την απίστευτη - ακόμα και για κτηματομεσίτη του Φαρ Ουέστ - δήλωση την έκανε ο κ. Τ. Αθανασόπουλος, πρόεδρος του λεγόμενου «Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου», σε συνέντευξή του στους «Financial Times». Ο κύριος πρόεδρος δε θα μπορούσε να εκφράσει εναργέστερα το ανατριχιαστικό όραμα της συγκυβέρνησης, την οποία υπηρετεί στον ευαίσθητο τομέα του ξεπουλήματος. * Μάλιστα, για να γίνει πιο πειστικός για τις ...φιλοεπενδυτικές πολιτικές προθέσεις της κυβέρνησης, ο ίδιος, σε χτεσινή του ομιλία στη διάρκεια του Ελληνοκινεζικού Συνεδρίου Επιχειρηματικότητας, φρόντισε να αναδείξει την άμεση διασύνδεση του ξεπουλήματος με την επιβολή στη χώρα ενός γενικευμένου καθεστώτος εργασιακού «Νταχάου». Είπες συγκεκριμένα: «Οφείλουμε να αποδείξουμε ότι το πετυχημένο παράδειγμα της αμοιβαίας επωφελούς συνεργασίας που ξεκίνησε η Cosco στον Πειραιά δεν θα είναι το μοναδικό». * Φυσικά, το εργασιακό κάτεργο της «Cosco» στο λιμάνι του Πειραιά δεν είναι πρότυπο επένδυσης μόνο για τον κ. Αθανασόπουλο. Αποτελεί το μεγάλο... απωθημένο του ιδίου του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος έχει δεσμευτεί ότι «θα φυτέψει εκατό Cosco σε όλη τη χώρα»! * Αυτή είναι η «σωτηρία» που μας υπόσχονται. Μια χώρα που ο λαός της θα δουλεύει - όταν δουλεύει - σαν είλωταςκαι θα πληρώνεται σαν χαμάλης. Οπου ο κάθε εργαζόμενος - κατά το κινέζικο μοντέλο της «Cosco» - ανεξαρτήτως προϋπηρεσίας, ικανοτήτων και φυσικά αναγκών, θα υπάγεται στην κατηγορία του «ανειδίκευτου εργάτη», θα πληρώνεται με το βασικό μισθό της πείνας, χωρίς ωράριο και χωρίς καταβολή υπερωριών, αφού στα «Ελ Ντοράντο» οι ώρες εργασίας πέρα από το 8ωρο λογίζονται ως«οικειοθελής προσφορά» του εργαζόμενου στην εταιρεία, θα απολύεται με συνοπτικές διαδικασίες, θα απαγορεύεται όχι μόνο να συνδικαλίζεται αλλά ακόμα και να«μιλήσει» και θα έχει το «δικαίωμα» να μετακινείται από εργασία σε εργασία και από τόπο σε τόπο, όποτε και όπου θέλει η εταιρεία. * Αυτήν την «ανάπτυξη» προωθούν για την Ελλάδα - «Ελ Ντοράντο». Αυτήν τη ζωή προτείνουν στους εργαζόμενους - σκλάβους. Εκεί οδηγεί το ιερό ευαγγέλιο της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και της αντίστοιχης καπιταλιστικής «ανάπτυξης». Είναι εκείνη «...η ανάπτυξη της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής (που, όπως έγραφε ο Μαρξ στο «Κεφάλαιο» ήδη από το 1867) έριξε τους εργάτες όλου του κόσμου. Δεν πρόκειται πια για το κατέβασμα των αγγλικών μισθών στο επίπεδο των μισθών της ηπειρωτικής Ευρώπης, αλλά για το κατέβασμα στο λίγο - πολύ κοντινό μέλλον των ευρωπαϊκών μισθών στο κινέζικο επίπεδο». (Καρλ Μαρξ, «Το Κεφάλαιο», τόμος Α', σελ. 885, εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»). Γερμανικά νούμερα... Μας λένε ότι πρέπει να γίνουμε Γερμανία. Αλλά υπάρχουν βάσιμες υποψίες ότι ...δεν απέχουμε και πολύ από το γερμανικό μοντέλο. Σύμφωνα, μάλιστα, με το προσχέδιο έκθεσης της γερμανικής κυβέρνησης, που επικαλείται η εφημερίδα «Suddeutsche Zeitung», για το πώς διαρθρώνεται η φτώχεια και ο πλούτος στη χώρα - ατμομηχανή και υπόδειγμα της ΕΕ, θα έλεγε κανείς ότι όχι μόνο εμείς, η Ελλάδα, αλλά ολόκληρος ο καπιταλιστικός κόσμος είναι ήδη Γερμανία... * Σύμφωνα, λοιπόν, με τα επίσημα στοιχεία, την ώρα που η καθαρή περιουσία του γερμανικού κράτους μειώθηκε μεταξύ 1992 και 2012 κατά 800 δισ. ευρώ, μόνο μεταξύ 2007 και 2012 ο ιδιωτικός πλούτος αυξήθηκε κατά 1,4 τρισ. ευρώ. Αλλά πώς μεταφράζεται αυτός ο ιδιωτικός πλούτος στο επίπεδο των κοινωνικών ανισοτήτων; Ιδού: Το 53% των προσωπικών περιουσιακών στοιχείων στη Γερμανία ανήκει στο 10% των πιο πλουσίων (των οποίων η περιουσία αυξάνεται διαρκώς τα τελευταία χρόνια), ενώ το 50% των πλέον φτωχών μοιράζεται λιγότερο από το 1% αυτού του πλούτου... |
Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
