Μπήκαν στη πόλη οι οχτροί...

 

 
 
 
«β. Στο Τμήμα 2ο Προστασίας της Ασφάλειας του Κράτους και του Πολιτεύματος, το οποίο είναι αρμόδιο για την πρόληψη και καταστολή κάθε ενέργειας που στρέφεται κατά της ασφάλειας του Κράτους και του δημοκρατικού πολιτεύματος. Στο πλαίσιο αυτό προβαίνει ιδίως στην αναζήτηση, συλλογή, επεξεργασία και αξιοποίηση πληροφοριών και στοιχείων για τη δράση ατόμων ή οργανωμένων ομάδων που ενεργούν πράξεις που στρέφονται κατά της ασφάλειας του Κράτους και του δημοκρατικού πολιτεύματος ή πράξεις βίας κατά προσώπων ή πραγμάτων, καθώς και στην παρακολούθηση των δραστηριοτήτων αυτών».
 

ΦΕΚ A 125 - 27.07.2009

 
ΥΓ. Δεν ξεχνάμε, επανερχόμαστε, νικάμε !

 

Μεταδήμος

Επιστροφή στο 1936

Ημέρες του 1936 θυμίζει η Βουλή αυτή την εποχή. Όπως ακριβώς τον Απρίλη του 1936 αναδείχθηκε ως «υπερκομματική» η κυβέρνηση Μεταξά καθ’ υπόδειξη της μεγάλης φίλης και συμμάχου Βρετανίας, αλλά και του τοποτηρητή της βασιλιά Γεωργίου Β΄, έτσι αναδεικνύεται και η κυβέρνηση Παπαδήμου. Υπό το κράτος των εντολών και των απειλών των φίλων, συμμάχων και εταίρων της Ελλάδας, συντελείται ένα ανοιχτό πραξικόπημα με την ίδια δικαιολογία: την αντιμετώπιση βαθύτατης εθνικής κρίσεως.
Το 1936 χρειάστηκαν λιγότερο από 5 μήνες για να βγει ο δήθεν «μεταβατικός» και «υπερκομματικός» πρωθυπουργός Μεταξάς και να εξαγγείλει την πλήρη κατάλυση του κοινοβουλευτισμού. Την εποχή εκείνη ο Μεταξάς δικαιολόγησε την κατευθυνόμενη έξωθεν και άνωθεν πράξη του ως εξής: «Η κυβέρνησίς μου, η τελείως ακομμάτιστος, κληθείσα είς την αρχήν τον Απρίλιον του έτους τούτου και διαγνώσασα ευθύς εξ αρχής τους κινδύνους τους οποίους διέτρεχεν η ελληνική κοινωνία και ευθύς εξ αρχής αποφασισμένη να λάβη άπαντα τα μέτρα τα οποία εξήγγειλε δια των προγραμματικών αυτής δηλώσεων, τα αποσκοπούντα εις την ηθικήν και υλικήν βελτίωσιν απάσης της κοινωνίας και ιδιαιτέρως των αγροτών, των εργατών και των πενεστέρων εν γένει τάξεων, εις μάτην ήλπισεν ότι θα είχεν έκθυμον και ειλικρινή την υποστήριξιν των πολιτικών κομμάτων εις τον υπέρ της ελληνικής κοινωνίας αγώνα της, μολονότι και εις υποχωρήσεις και συγκαταβάσεις προέβη προς τα αντιμαχόμενα ταύτα κόμματα, τα οποίας υπό άλλας περιστάσεις δεν θα έκαμνε.»

Βορειοανατολικά της Αργεντινής

Δημοσίευση Δημήτρης Καζάκης 15.11.2011

Παρέμβαση ξένων δυνάμεων

Με τη Συνταχτική Πράξη υπ’ αρίθμ. 6 της 20.1.1945 της κυβέρνησης Πλαστήρα, που έμεινε γνωστή στην ιστορία ως «Νόμος περί δωσιλόγων», συγκροτήθηκε το Ειδικό Δικαστήριο και το Κατηγορητήριο που δίκασε και καταδίκασε του δωσίλογους πρωθυπουργούς της κατοχής και τα τσιράκια τους. Στην Αιτιολογική Έκθεση αυτής της Συνταχτικής Πράξης αναφέρεται ότι και «μόνη... η ανάληψις της Κυβερνήσεως [προς διευκόλυνση και υπό τις εντολές των δυνάμεων κατοχής] αποτελεί τυπικόν αδίκημα χωρίς ουδεμία ν’ απαιτείται απόδειξις δόλου».
Με άλλα λόγια, και μόνο η συγκρότηση κυβέρνησης υπό τις εντολές ξένων δυνάμεων και προς διευκόλυνση των δικών τους συμφερόντων εναντίον της χώρας και του λαού της, θεωρείται πράξη δωσιλογισμού και εθνικής προδοσίας χωρίς καν να χρειάζεται οποιαδήποτε απόδειξη δόλου ή προθέσεων. Δηλαδή, από τη στιγμή που κάποιος συμμετέχει ή στηρίζει μια δοτή κυβέρνηση υπό καθεστώς εκβιασμού ξένων δυνάμεων, τότε μπορεί να δικαστεί ως δωσίλογος ή εθνοπροδότης ανεξάρτητα με το τι νομίζει ο ίδιος για την πράξη του αυτή ή τι θεωρεί ότι εξυπηρετούσε.

H δίκη του 1945

Ο θάνατος τους - Η ζωή μας

Ελευθεροτυπία (19 Νοέμβρη 2011)

---

Η Χούντα της υπερεθνικής ελίτ

 

 

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

 

Όπως έγραφε προχθές ένα έγκυρο όργανο της υπερεθνικής ελίτ, οι Financial Times, «η Ευρωζώνη, όντας αντιμέτωπη με αναταραχή στις επαρχίες, απέστειλε σε αυτές δύο νέους κυβερνήτες: στη θέση του αλλοπρόσαλλου Παπανδρέου τον πρώην αντιπρόεδρο της ΕΚΤ, και στη θέση του απείθαρχου Μπερλουσκόνι τον Μόντι, πρώην επί κεφαλής της πολιτικής ανταγωνισμού στην Κομισιόν».[1] Εκείνο που παρέλειψε η εφημερίδα να αναφέρει είναι ότι και οι δύο, μαζί με στελέχη πολυεθνικών κ.λπ., είναι μέλη της Τριμερούς Επιτροπής (Trilateral Commission),[2] δηλαδή της επιτροπής που ίδρυσε ο Ροκφέλλερ  το 1973, όταν οι πολυεθνικές μορφοποιούσαν την άτυπη υπερεθνική ελίτ που θα διαχειριζόταν την τότε αναδυόμενη διεθνοποιημένη καπιταλιστική οικονομία της αγοράς. Η Επιτροπή αυτή υποτίθεται είχε στόχο την  προώθηση της συνεργασίας μεταξύ των τριών κύριων συνιστωσών της υπερεθνικής ελίτ (ΗΠΑ, Ευρώπη, Ιαπωνία) αλλά, στην πραγματικότητα, αποτελούσε βασικό όργανο  για την προώθηση μελών της στην διαχείριση της Νέας Τάξης που καθιέρωνε η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση.  Επιπρόσθετα, και οι δύο (μαζί με τον Ντράγκι τον νέο πρόεδρο της ΕΚΤ) ανήκουν, «σε διάφορους βαθμούς», όπως σημειώνει η έγκυρη Le Monde,[3] στο Ευρωπαϊκό τμήμα της γνωστής Goldman Sachs, κύριου «στελέχους» της υπερεθνικής ελίτ!

Σήμερα, για πρώτη φορά στην μεταπολεμική Ιστορία της, η Ελλάδα κυβερνάται από ένα μη εκλεγμένο από τον Λαό τεχνοκράτη που, τυπικά, διόρισαν κόμματα χωρίς τη παραμικρή λαϊκή εντολή για τη καταστροφική πολιτική τους και, ουσιαστικά, η ίδια η υπερεθνική ελίτ. Και όλα αυτά, με τη σύμπραξη ενός εθνικιστικού κόμματος-μαϊμού  (το μοναδικό σημαντικό Ευρωπαϊκό «εθνικιστικό» κόμμα ―στην πραγματικότητα, απλά ακροδεξιό και ρατσιστικό― υπέρ της ΕΕ!) Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι η νέα αυτή διακομματική Χούντα που διαδέχθηκε την προηγούμενη μονοκομματική Χούντα, η οποία χωρίς την παραμικρή λαϊκή νομιμοποίηση εισήγαγε τα πιο κτηνώδη μέτρα κατά των λαϊκών στρωμάτων στην Ιστορία μας (μέχρι την εγκληματική διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος, ένα βασικό για την επιβίωση αγαθό, σε όποιον δεν πληρώνει το χαράτσι υπέρ των ελίτ!) δεν έχει βέβαια στόχο τη «σωτηρία της Πατρίδας» όπως ισχυρίζεται. Απλά έχει στόχο να σώσει τις τσέπες  των Τραπεζιτών δανειστών μας  στο εξωτερικό, μέσα από την ελαχιστοποίηση των ζημιών τους, καθώς και να προωθήσει γενικότερα τα συμφέροντα της «απάτριδος» υπερεθνικής ελίτ του κεφαλαίου, και των ντόπιων ελίτ και προνομιούχων στρωμάτων, δηλαδή μιας μικρής μειοψηφίας του Ελληνικού λαού, σε βάρος βέβαια των λαϊκών στρωμάτων. 

Έτσι ο «διαπρεπής τεχνοκράτης και ακαδημαϊκός πρωθυπουργός»[4] που καλείται να μας «σώσει», στην πραγματικότητα, ψεύδεται ασύστολα όταν καταστροφολογεί για τις συνέπειες της  εξόδου από την ΕΕ, τη στιγμή που άλλοι, απείρως σημαντικότεροι από αυτόν (αλλά και από παρόμοια με αυτόν Πανεπιστημιακά παπαγαλάκια στην Ελλάδα) διεθνείς οικονομολόγοι, που δεν λειτουργούν όμως ως «άνθρωποι της υπερεθνικής ελίτ στην Αθήνα», δείχνουν ότι δεν υπάρχει διέξοδος από την καταστροφική κρίση της Ελλάδος μέσα στην Ευρωζώνη―ή θα έλεγα σωστότερα μέσα στην ΕΕ, εφόσον η ένταξη μας σε αυτή είναι η απώτερη αιτία της έντασης της χρόνιας κρίσης μας.[5] Και όλα αυτά, βέβαια, με προφανή στόχο να τρομοκρατήσει την «πλειοψηφία των νοικοκυραίων», οι οποίοι φτωχοποιούνται ραγδαία, ότι δήθεν δεν υπάρχει εναλλακτική λύση από την αποικιοκρατική δανειακή σύμβαση που μας καταδικάζει σε θέση τυπικού προτεκτοράτου της υπερεθνικής ελίτ, με μόνιμη ανεργία πάνω από 20% του πληθυσμού και διπλάσια ανεργία ανάμεσα στους νέους. Δηλαδή, από τα Μνημόνια που μας καταδικάζουν να γίνουμε ένα Μεξικό της Ευρωπαϊκής περιφέρειας, συνεχώς χρεωμένο και απόλυτα εξαρτημένο, το οποίο θα έχει στο μεταξύ ξεπουλήσει και κάθε κοινωνικό πλούτο στις εξευτελιστικές τιμές που επιβάλλουν οι «αγορές».

Τώρα, που σύσσωμη η πολιτική και οικονομική ελίτ, καθώς και η Πανεπιστημιακή και η μιντιακή ελίτ και οι περισσότεροι από την Ελληνική “κουλτούρα”, ρητά ή σιωπηρά επιδοκιμάζουν τη Χούντα της υπερεθνικής ελίτ («για να μην καταστραφούμε»!) και συμπαρατάσσονται σε ένα Μαύρο Μέτωπο, η διάκριση «αυτοί» ή «εμείς» γίνεται  περισσότερο φανερή παρά ποτέ. «Αυτοί», οι ελίτ και τα προνομιούχα κοινωνικά στρώματα, και «εμείς», η μεγάλη πλειοψηφία του Λαού, κυρίως στα λαϊκά στρώματα, που θα πληρώσουν πολύ ακριβά την μετατροπή της Χώρας και σε τυπικό προτεκτοράτο. Αυτονόητη επομένως, και η μοναδική διέξοδος από τον ολοκληρωτικό εξανδραποδισμό μας σαν Λαού στα χέρια της υπερεθνικής ελίτ και των «ανθρώπων της» στην Ελλάδα: η δημιουργία ενός παλλαϊκού Μετώπου Εθνικής και Κοινωνικής Απελευθέρωσης που θα ενώσει όλους, ανένταχτους ή οργανωμένους, κάτω από ένα ελάχιστο πρόγραμμα με κοινούς στόχους την μονομερή έξοδο από την ΕΕ (όχι απλά το Ευρώ), την  άρνηση πληρωμής του Χρέους, και την άμεση απαλλοτρίωση του ιδιωτικοποιημένου κοινωνικού πλούτου, μαζί με τα απαραίτητα συμπληρωματικά μέτρα. Αλλά θα επανέλθω.

---

[1] Martin Wolf, “Europe must not allow Rome to burn”, Financial Times, 15/11/2011

[2] Α. Μπουγάτσου, “Ε”, 11/11/2011

[3] βλ. “Goldman Sachs, le trait d'union entre Mario Draghi, Mario Monti et Lucas Papadémos”, Le Monde, 14/11/2011

[4] Κ. Μπέης, “Ε”, 15/11/2011

[5] βλ. Τ. Φωτόπουλος, Η Ελλάδα ως προτεκτοράτο της υπερεθνικής ελίτ (Γόρδιος, Nοέμβρης 2010) Μέρος Γ.

 

Στα μέτωπα λέμε ΝΑΙ !

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΜ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Ο Νοέμβρης δείχνει ξανά χούντα

Σημαίνει τις καμπάνες της Αντίστασης

Οι δραματικές εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων, όπως ανάστησαν το νόημα του ΟΧΙ στις 28 Οκτωβρίου, έτσι ξανανοηματοδοτούν το περιεχόμενο της εξέγερσης του 1973.

Η εξέγερση του Νοεμβρίου φωτίζει σήμερα τον δρόμο της λαϊκής πάλης ενάντια στην νέα κοινοβουλευτική δικτατορία και στο καθεστώς κατοχής.

Είναι πρωτοφανές, μετά την χούντα, η χώρα να βρίσκεται υπό καθεστώς συνταγματικής εκτροπής, αλλά και για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο να έχει εγκατασταθεί στο έδαφός μας ξένος Γκαουλάϊτερ.

Την ίδια ώρα που μεταμοντέρνοι και ψυχροπολεμικοί  χουντόφρονες συνευρίσκονται στα κυβερνητικά έδρανα, οδηγώντας σε κρεσέντο τον ξεπεσμό της μεταπολίτευσης, στόχος του φετινού εορτασμού γίνεται αναπόφευκτα η κλιμάκωση της αντικατοχικής αντίστασης απέναντι στην υποτέλεια, τον δοσιλογισμό και τον εθνομηδενισμό.

Ο εορτασμός του ξεσηκωμού της 17ης Νοεμβρίου 1973 δεν αποτίει φόρο τιμής μόνο σε όσους βρέθηκαν εκείνη την νύχτα πίσω από τα κάγκελα του Πολυτεχνείου, κάποιοι από τους οποίους δυστυχώς εξαργύρωσαν την συμμετοχή τους και έγιναν πιστοί υπηρέτες του συστήματος που κάποτε πολέμησαν.

Η επέτειος τιμά τους χιλιάδες ανώνυμους Έλληνες πολίτες, που έδωσαν το παρόν σε εκείνη την κρίσιμη ιστορική στιγμή αγωνιζόμενοι για ελευθερία, λαϊκή κυριαρχία και εθνική ανεξαρτησία. Αλλά και εκείνους που σε ολόκληρη  την διάρκεια της δικτατορίας ύψωσαν το ανάστημά τους και με τεράστιο προσωπικό κόστος, με εξορίες σε ξερονήσια, με φυλακίσεις και βασανιστήρια έγιναν άξιοι συνεχιστές των απελευθερωτικών αγώνων του λαού μας.  Άξιοι απόγονοι όσων ξεσηκώθηκαν πριν 190 χρόνια για να ελευθερώσουν την χώρα από τον ζυγό μιας βάρβαρης αυτοκρατορίας αγνοώντας τους ντόπιους και ξένους ατζέντηδες του τότε ευρωπαϊκού διευθυντηρίου, της Ιεράς Συμμαχίας , που συνιστούσαν δήθεν σύνεση και σωφροσύνη. Αλλά και περήφανοι συνεχιστές της μεγάλης παλλαϊκής αντίστασης ενάντια στην γερμανική κατοχή που, μέσα από τις τάξεις του ΕΑΜ και άλλων μικρότερων οργανώσεων, πέρα από κομματικές και ιδεολογικές διαφορές έγινε το πρότυπο της πάλης των λαών ενάντια στη ναζιστική λαίλαπα.

Σήμερα η επίθεση που έχει εξαπολήσει η δικτατορία των αγορών και των τοκογλύφων εναντίον των λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων είναι πρωτοφανής. Με πρόσχημα το χρέος που η ίδια η ολιγαρχία των αγορών δημιούργησε σε αγαστή συνεργασία με το ντόπιο δωσιλογικό πολιτικό προσωπικό, έχει προχωρήσει σε μια τεράστια επιχείρηση κατεδάφισης κάθε έννοιας κοινωνικού κράτους. Τα ντόπια και ξένα αφεντικά επιδίδονται σε μια άνευ προηγουμένου ληστρική αρπαγή των λαϊκών εισοδημάτων και οδηγούν την κοινωνία σε εργασιακό μεσαίωνα. Επιπλέον μέσα από μια ανελέητη φοροεπιδρομή σκοπεύουν να εξαθλιώσουν τον ελληνικό λαό και ουσιαστικά να δημεύσουν την ιδιωτική περιουσία του.

Έτσι νομίζουν ότι θα ελαττώσουν τις αντιστάσεις του ώστε να μπορέσουν ανενόχλητοι να πραγματοποιήσουν το κύριο μέρος του σχεδίου τους που δεν είναι άλλο από  το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, η εκποίηση των  υποδομών της χώρας, ο δραστικός περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας μέσω της  τοποθέτησης ξένων επιτρόπων και η μετατροπή της Ελλάδας σε μια τεράστια νεοαποικιοκρατική ζώνη εργασιακής εκμετάλευσης.  Η διεφθαρμένη κοινοβουλευτική μεταπολιτευτική χούντα έχει επιστρατεύσει κάθε πρόσφορο μέσο: από την αδυσώπητη προπαγάνδα των ΜΜΕ και την βάρβαρη καταστολή κάθε λαϊκής διαμαρτυρίας μέχρι την πραξικοπηματική επιβολή κυβερνήσεων “εθνικής συνεννόησης” και   δοτών πρωθυπουργών, απροκάλυπτων εκπροσώπων του διεθνούς τραπεζικού και οικονομικού κατεστημένου.

Είναι πλέον επίκαιρο όσο ποτέ το μήνυμα της εξέγερσης του Νοεμβρίου του 1973. Μας καλεί να συνεχίσουμε τον αγώνα που αποθέωσε η καθολική συμμετοχή του λαού στις πλατείες όλης της χώρας και ο οποίος τώρα μεταφέρεται σε κάθε γειτονιά, ενάντια στην κοινοβουλευτική χούντα που προσπαθεί να λεηλατήσει τα πάντα και να καθυποτάξει τον λαό στις ορέξεις των αρπακτικών της Ευρωζώνης και της νέας τάξης πραγμάτων.

Μας καλεί τέλος να ξεπεράσουμε κομματικές και ιδεολογικές διαχωριστικές γραμμές  και να ενωθούμε σε ένα παλλαϊκό μέτωπο που θα ανατρέψει το σημερινό δωσιλογικό καθεστώς κατοχής, θα καθίσει στο σκαμνί τους υπεύθυνους της χρεοκοπίας, θα απαλλάξει τη χώρα από τα δεσμά του χρέους και από την τυραννία του Ευρώ ώστε να αποκτήσει ό ίδιος ο λαός τον έλεγχο της οικονομίας του, θα ανοίξει το δρόμο για την παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου και θα επιβάλει επιτέλους την δημοκρατία με κατοχύρωση της λαϊκής κυριαρχίας και εθνικής ανεξαρτησίας. Η ώρα έχει έρθει για να ξεκινήσει ο ελληνικός λαός, μέσα από την γενική πολιτική ανυπακοή, την μεγάλη πορεία για να πάρει ο ίδιος τις τύχες της χώρας στα χέρια του.

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΙΣΧΥΡΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΟΥ ΟΧΙ

ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΙΑΣ ΩΡΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΔΡΑΧΜΗ, ΠΑΡΑ ΣΑΡΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΧΟΥΝΤΑ ΤΡΟΪΚΑΝΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΕΝΙΑΙΟΥ ΠΑΛΛΑΪΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ (ΕΠΑΜ)

17 Νοέμβρη 2011

“Αδέλφια μας” και πράσινα άλογα !

Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο!

17 Νοε, ’11
1:06 ΠΜ

«Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο! Αδέλφια μας στρατιώτες! Αδέλφια μας στρατιώτες! Πώς είναι δυνατόν να πυροβολήσετε τ’ αδέλφια σας; Μην κάνετε καμιά μαλακία και πυροβολήσετε γιατί, ούτως ή άλλως, κάποιοι από εμάς θα γίνουν τόσο κρυφοφασισταριά που -προκειμένου να σώσουν την κωλάρα τους- σε 38 χρόνια θα κάνουν κυβέρνηση συνεργασίας με τους φασίστες.»

Δημοσίευση pitsirikos

λείπει ο νέος Μανιαδάκης

Για να θυμόμαστε ποιος ήταν ο Παπαδήμος ...

by Alexandros G. Papaspyridis on Thursday, November 10, 2011 at 12:46pm

Εκλεκτός του Σημίτη,διοργανωτής της υποτίμησης της δραχμής,ο καθοδηγητής των μετοχοδάνειων, υπεύθυνος για τη δημιουργική λογιστική για την είσοδο της ελλάδας στην ευρωζώνη,και δραπέτης ένα βράδυ για την ε.κ.τ. για να λάβει αμνησία...

ένα άρθρο από εκείνη την εποχή στην ελευθεροτυπία,των Γιάννη Αγγελή και Βασίλη Γεώργα στις 11/08/1999, με τίτλο “Tι κρύβει το ράλι της Tράπεζας Eλλάδος”:

Το άρθρο είχε τίτλο “Tι κρύβει το ράλι της Tράπεζας Eλλάδος”:

“Δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά, λέει η παροιμία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η ποσότητα του καπνού που αναθρώσκει, δικαιολογείται πάντα από την ένταση της φωτιάς που τον γεννά…

Στην περίπτωση όμως της τιμής της μετοχής της Τράπεζας της Ελλάδος, η οποία έχει ξεπεράσει τις 160.000 δραχμές, σημειώνοντας άνοδο της τάξης του 350% από τις αρχές του χρόνου (160% σε 12 ημέρες), έχουν δημιουργηθεί ερωτήματα όσον αφορά τη σχέση του ‘καπνού’ και της ‘φωτιάς’.(…)

(…) H άνοδος αυτή σημειώνεται με ελάχιστο όγκο συναλλαγών, ο οποίος σπάνια ξεπερνά τα 3.000 τεμάχια ημερησίως, σε σύνολο 2.979.733 μετοχών. (…)

Πάντως στη χρηματιστηριακή αγορά, πέραν των διαφόρων ‘σεναρίων’ που ακούγονται τις τελευταίες ημέρες, οι πληροφορίες θέλουν δέκα τουλάχιστον γνωστά πρόσωπα του εγχώριου επιχειρηματικού κόσμου, οι οποίοι είναι ‘παλιοί’ μέτοχοι της ΤτΕ, να ‘παίζουν’ τη μετοχή σε μια προσπάθεια να ‘εξισορροπήσουν’, όπως ισχυρίζονται, την τιμή της με τις υπόλοιπες μετοχές του τραπεζικού κλάδου.

Tριετής ‘προσπάθεια’.

Παλαιοί επαγγελματίες του χώρου θυμούνται τους ‘γνωστούς-αγνώστους’ πιστούς ‘φίλους’ της μετοχής της ΤτΕ να συγκεντρώνουν σταδιακά κατά την τελευταία τριετία τα χαρτιά από την αγορά σε τιμές ιδιαίτερα ελκυστικές για τα σημερινά επίπεδα.(…)

Έτσι, έπειτα από ένα ιδιαίτερα μεγάλο διάστημα κατά το οποίο η μετοχή της ΤτΕ βρισκόταν στα επίπεδα των 60.000-65.000 δρχ. με όχι περισσότερα από 2.000 τεμάχια να αλλάζουν χέρια καθημερινά, ‘ξημέρωσε’ η 26η Ιουλίου, οπότε ξαφνικά και δίχως να συντρέχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος το χαρτί βρέθηκε στο πλαφόν της ανώτατης ημερήσιας ανόδου, δίχως μάλιστα να έχει ‘ξεκολλήσει’ από εκεί μέχρι και το τέλος της χθεσινής συνεδρίασης.

Το πού θα καταλήξει αυτό το ανοδικό και σίγουρα αξιοπρόσεκτο ράλι, μόνο ο “Θεός” της Σοφοκλέους μπορεί να ξέρει, άντε και μερικοί άλλοι…»

Σύμφωνα με το ίδιο άρθρο, ανώτατος διοικητικός παράγοντας της ΤτΕ, από τον οποίο η “Ε” ζήτησε να σχολιάσει την εξέλιξη της τιμής της μετοχής της τράπεζας, επιβεβαίωσε ότι η διοίκηση παρακολουθούσε την τιμή της μετοχής, δηλώνοντας: “Δεν μπορούμε πάντως να πούμε ότι έχουμε ενδείξεις ότι παίζονται κάποια παιχνίδια με την τιμή της μετοχής”.

Είναι περίεργο, όμως, πώς θα μπορούσαν να παίζονται ύποπτα παιχνίδια κάτω από τη μύτη του αξιότιμου κ. Λουκά Παπαδήμου! Δεν νομίζετε; Πάντως, απ’ ό,τι ξέρω, η μετοχή της Τραπέζης της Ελλάδος δεν μπήκε ποτέ υπό “επιτήρηση”. Σιγά που θα έμπαινε!

-Την Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 1999, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, σε άρθρο της με τίτλο “SOS Παπαδήμου προς επενδυτές”, κατ’ αποκλειστικότητα δημοσίευσε βαρυσήμαντες δηλώσεις του κ. Λουκά Παπαδήμου, που αποτέλεσαν και την αφορμή για την αρχή της πτώσης του ΧΑΑ. Με τις δηλώσεις αυτές ο κ. Παπαδήμος προσπάθησε να νίψει τας χείρας του από τη ληστεία που συντελούνταν στη Σοφοκλέους. Ήταν όμως πολύ αργά, και καμία δήλωση δεν μπορούσε πλέον να τον απαλλάξει των δικών του ευθυνών. (Σημειωτέον ότι την προηγουμένη είχαν γίνει δηλώσεις του διοικητή της Εθνικής Τράπεζας, κ. Θ. Καρατζά, με τις οποίες και εκείνος προειδοποιούσε το επενδυτικό κοινό για τις υπερβολές που διαμορφώνονταν στις λεγόμενες περιφερειακές μετοχές.)

Ο κ. Παπαδήμος επισήμανε ότι “κατά τους τελευταίους μήνες παρατηρείται μια διευρυνόμενη αναντιστοιχία μεταξύ της αύξησης των τιμών των μετοχών πολλών επιχειρήσεων και της προσδοκώμενης ανόδου της κερδοφορίας τους κατά τα επόμενα έτη. Οι τιμές πολλών μετοχών, σε σχέση με τα πρόσφατα και ορθολογικώς προσδοκώμενα επιχειρηματικά κέρδη, έχουν διαμορφωθεί σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα, συγκρινόμενα με τις αντίστοιχες σχέσεις χρηματιστηριακών τιμών και επιχειρηματικών κερδών που έχουν διαμορφωθεί στις κεφαλαιαγορές άλλων χωρών.”

Ας προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τη δήλωση αυτή. Κατ’ αρχήν είναι διατυπωμένη αρκετά αόριστα. Το «κατά τους τελευταίους μήνες» σημαίνει ότι το πρόβλημα ήταν παλιό και απλά ο κ. Παπαδήμος καθυστέρησε πολύ να επισημάνει τους κινδύνους στους μικροεπενδυτές. Όπως όμως απέδειξαν οι θλιβερές εξελίξεις, το ΧΑΑ ήταν υπερτιμημένο ήδη από τα τέλη του 1998, αλλά όλοι οι αρμόδιοι ντοπάριζαν τους μικροεπενδυτές μιλώντας για ακόμη καλύτερες μέρες. (…)

Επιπλέον, ο κ. Διοικητής μίλησε για μετοχές πολλών επιχειρήσεων, που σημαίνει ότι κατά την άποψή του το πρόβλημα το είχαν πολλές, αλλά όχι όλες. Και βέβαια, το μυαλό όλων πήγαινε στις μετοχές της λεγόμενης “περιφέρειας”, δηλαδή τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Στις επόμενες δηλώσεις του αυτό θα διευκρινιζόταν ακόμη καλύτερα και θα γινόταν σαφές ότι η παρέμβαση του κ. Παπαδήμου ήταν εκ του πονηρού και είχε στόχο να στρέψει τους επενδυτές προς τα λεγόμενα blue chips (παλαιά τζάκια). Είχε ήδη ξεσπάσει ένας αμείλικτος πόλεμος μεταξύ των παλαιών και νέων τζακιών και φαίνεται πως ο κ. Παπαδήμος δεχόταν πιέσεις για να παρέμβει.

Είπε λοιπόν στη συνέχεια: “Ιδιαίτερα προβληματίζει το γεγονός ότι κατά τους τελευταίους μήνες έχει σημειωθεί μεγάλη άνοδος των τιμών των μετοχών εταιρειών με περιορισμένα ή και ανύπαρκτα κέρδη, χωρίς αξιόλογα περιουσιακά στοιχεία και με αβέβαιες οικονομικές προοπτικές. Η εξέλιξη αυτή δεν μπορεί παρά ν’ αντικατοπτρίζει ελλιπή ή λανθασμένη πληροφόρηση και άγνοια των κινδύνων που αντιμετωπίζονται.”

Ας σταθούμε λίγο και σ’ αυτή τη δήλωση. Μήπως η μεγάλη άνοδος των τιμών κάποιων μετοχών δεν οφειλόταν σε φυσιολογική αυξημένη ζήτηση αλλά σε χειραγώγηση και σε παιχνίδια αδίστακτων κερδοσκόπων με τη διασπορά ψευδών ειδήσεων; Και γιατί δεν καταδίκασε το γεγονός αυτό ο κ. Παπαδήμος; Μήπως για να μη θίξει, π.χ., τον κ. Καρατζά της Εθνικής, για το άγριο κερδοσκοπικό παιχνίδι που είχε στηθεί με τη μετοχή των Γενικών Αποθηκών – μιας χρεοκοπημένης θυγατρικής της Εθνικής Τράπεζας – η οποία είχε ανέβει κατά 389,65% στο διάστημα 2 Αυγούστου 17 Σεπτεμβρίου;

Αλλά ο κ. Διοικητής επέπεσε και σε ένα άλλο ολίσθημα, όταν αναφέρθηκε σ’ αυτούς που αγόρασαν τίτλους με δανεικά. Είπε χαρακτηριστικά: “Όταν όμως διαφανεί η πραγματικότητα, οι τιμές προσαρμόζονται απότομα και οι οικονομικές συνέπειες μπορεί να είναι επώδυνες, ιδίως για όσους τελευταίοι εισήλθαν στην αγορά, λίγο πριν επικρατήσει η οικονομική λογική και απέκτησαν τους μετοχικούς τίτλους όχι με ίδια, αλλά με δανειακά κεφάλαια”. Νάτος λοιπόν ο διαπρύσιος κήρυκας της οικονομικής λογικής, κ Λ. Παπαδήμος! Είναι ο ίδιος που, ίσως κάτω από πίεση της κυβέρνησης, μια εβδομάδα αργότερα αύξησε το όριο δανειοδότησης για αγορά τίτλων από 5 σε 15 εκατομμύρια δραχμές για να πάρει κι άλλο κόσμο στο λαιμό του!

Βέβαια ο κ. Παπαδήμος φρόντισε ώστε να μην το βάλουν στα πόδια και εγκαταλείψουν το ΧΑΑ όσοι θα έπαιρναν στα σοβαρά τις δηλώσεις του. Είπε ότι “όσοι επενδύουν ορθολογικά λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα θεμελιώδη οικονομικά δεδομένα των εταιρειών και δεν επηρεάζονται από φήμες και προσδοκίες χωρίς αντίκρισμα, μπορούν να προσδοκούν ικανοποιητικές αποδόσεις μεσοπρόθεσμα οι οποίες συναρτώνται και με τις διεθνείς προοπτικές της ελληνικής οικονομίας.”

Ιδού η πλάνη και η παραπλάνηση των μικροεπενδυτών από το στόμα του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος! Από ποιες λοιπόν μετοχές θα προσδοκούσαν ικανοποιητικές αποδόσεις οι “συνετοί” μικροεπενδυτές; Από τις Τράπεζες, τα υποτιθέμενα “ρετιρέ” της ελληνικής οικονομίας, των οποίων ο δείκτης από 11.351,98 μονάδες που είχε κλείσει την εβδομάδα εκείνη, θα καταποντιζόταν στις 2.077,99 (-81,69%) στις 12 Μαρτίου του 2003, και για τις οποίες ο διεθνής οίκος UBS θα έλεγε («Η», 11/03/2003) ότι αποτελούσαν τον “αδύναμο κρίκο” της ελληνικής αγοράς;

Κι όλα αυτά συναρτώνται, είπε ο κ. Διοικητής, με τις διεθνείς προοπτικές της ελληνικής οικονομίας! Και για τη συνεισφορά του σ’ αυτές τις προοπτικές, που υποτίθεται ότι ήταν λαμπρές, ο κ. Παπαδήμος ανταμείφτηκε αργότερα και επελέγη αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας! Αλλά ο κ. Παπαδήμος σε καμία περίπτωση δεν λαμβάνει άφεση αμαρτιών με το καινούργιο του πόστο.

Στη συνείδηση των καμένων μικροεπενδυτών, αλλά και του συνόλου των Ελλήνων που υφίστανται τις οδυνηρές συνέπειες της αποτυχημένης οικονομικής πολιτικής και του ιδίου, θα είναι πάντα ένοχος. Τώρα, αν είναι ο τρίτος κατά σειράν ένοχος, μετά τον κ. Σημίτη και τον κ. Παπαντωνίου είναι μια μικρή λεπτομέρεια. Και οι τρεις μαζί πάντως θα καταταγούν στην ιστορία ως το μοιραίο τρίο που οδήγησε την οικονομία της Ελλάδας στην ύφεση, παρ’ όλο τον πακτωλό των κοινοτικών κονδυλίων και την οικονομική αφαίμαξη του κοσμάκη μέσω του Χρηματιστηρίου.»

Πολλά βαρύς ο πέλεκυς της δικαιοσύνης

Από pitsirikos

 

Μάντεψε ποιος δικάζει

15 Νοε, ’11

3:18 ΠΜ

Παρακολουθώντας την ομιλία του Λουκά Παπαδήμου κατά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης, φάνηκαν όλα καθαρά μπροστά μου. Δεν ξέρω τι είδαν τα παπαγαλάκια της διαπλοκής – εγώ είδα ένα φοβισμένο ανδρείκελο, έτοιμο να το βάλει στα πόδια. 



Δεν ζούμε στο 1995. Τότε ήταν πολύ εύκολο να μοιράσει ο Σημίτης πολύ ωραία την πίτα στους νταβατζήδες των ΜΜΕ και αυτοί να τον παρουσιάσουν σαν έναν νέο Ελευθέριο Βενιζέλο με το μυαλό του Αϊνστάιν – βέβαια, μετά την πρωθυπουργία του, ο Σημίτης ξεχάστηκε αμέσως απ’ όλους, αφού φάνηκε αυτό που πραγματικά ήταν: ένα τίποτα.

Τη δεκαετία του ’90, τα ΜΜΕ ήταν παντοδύναμα. Σήμερα έχουν καταρρεύσει, και πίτα να μοιραστεί δεν υπάρχει – ή τουλάχιστον δεν φτάνει για όλους.

Οι Πρετεντέρηδες και οι Μπάμπηδες δεν πείθουν πια ούτε γριά με εγκεφαλικό. Χώρια που κι αυτοί πρέπει να έχουν συνέχεια στο μυαλό τους πως πρέπει να είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να το βάλουν στα πόδια – άρα, δεν είναι πια ικανοί να πείσουν το πόπολο για το «μεγαλείο» και το «μέγεθος» του Λουκά Παπαδήμου.

Ο Λουκάς Παπαδήμος δεν είναι το νέο φρέσκο πρόσωπο της πολιτικής – όχι, δεν είναι ο Ομπάμα. Είναι ένας κύριος που πήρε μέρος στο πάρτι της διαπλοκής, εξυπηρέτησε τα συμφέροντα των αφεντικών του –με το αζημίωτο-, συμμετείχε στις αλητείες των κυβερνήσεων Σημίτη και τώρα γίνεται η προσπάθεια να παρουσιαστεί σαν η αθώα περιστερά που θα κάνει και το χρυσό αυγό.

Κι εγώ, αν ήμουν στην απελπιστική θέση που βρίσκονται τα πολιτικά κόμματα και οι νταβατζήδες της διαπλοκής, τον Παπαδήμο θα διάλεγα να φορέσω αντισυνταγματικά και πραξικοπηματικά στους Έλληνες, με την ελπίδα να τους κοροϊδέψω για μια ακόμα φορά και να την γλιτώσω.

Τα πράγματα είναι απλά: Ας πούμε ότι κατηγορείσαι για δολοφονία, βιασμό, εμπόριο ναρκωτικών, μαστροπεία και παράνομη στάθμευση. Τι θα κάνεις; Ποιον θα πάρεις δικηγόρο; Τον Βαγγελάκη τον χασοδίκη που πηγαίνατε μαζί σχολείο και πάει με τον σταυρό στο χέρι ή τον Κουγιαντώνη που κρατάει απ’ τα αρχίδια όλους τους δικαστές της χώρας επειδή ξέρει όλες τις ανομίες τους και τους έχει και σε βίντεο να φιστικώνουν ανήλικα;

Ας μην κοροϊδευόμαστε, θα προτιμήσεις τον Κουγιαντώνη. Έτσι και αυτοί επέλεξαν τον Παπαδήμο. Είναι λερωμένος από την κορυφή μέχρι τα νύχια, όπως κι αυτοί.

Η δίκη πλησιάζει. Ο Παπαδήμος θα βρεθεί απέναντι σε έναν δικαστή που δεν γνωρίζει – θα δικάσει για πρώτη φορά. Και η αγωνία του Παπαδήμου είναι τεράστια. Ισχύει άραγε ο τρόπος διαφυγής που του έταξαν τα αφεντικά του ή θα τον αφήσουν μόνο με τον δικαστή;

Σαν να μην πέρασε μια μέρα . . .

Έρχεται από : δρόμος της Αριστεράς

Είναι κατοχή, είναι χούντα και είναι… Νοέμβρης

Σάββατο, 12 Νοέμβριος 2011 18:20

Φέτος η επέτειος του Πολυτεχνείου έχει άλλο αέρα. Του Δημήτρη Υφαντή.

Ήρθαν τα πράγματα έτσι, να ορκίζεται αυτή η κυβέρνηση της «εθνικής σωτηρίας» τέτοιες ημέρες, που η εξέγερση των φοιτητών το 73 πυροδότησε το λαϊκό ξεσηκωμό και κλόνισε το πάλαι ποτέ «εθνοσωτήριο» καθεστώς της ξενοκίνητης χούντας.
Σχεδόν 40 χρόνια μετά είμαστε μάρτυρες, επιτέλους, της αρχής του τέλους της «μεταπολίτευσης»! Αυτό δεν πόθησαν, όσο τίποτα, όλα τα φωτισμένα μυαλά σε μικρόφωνα και εφημερίδες; Η αλήθεια είναι ότι τα «παιδιά» έδωσαν την εβδομάδα που πέρασε τον καλύτερο εαυτό τους. Το πάλεψαν ως εκεί που δεν παίρνει. Και βγήκαν νικητές. Δεν ήταν εύκολο να λυθεί η εξίσωση. Έπρεπε να συγκεραστούν πολλά, ώστε να επιβληθεί η λύση που εδώ και τώρα διέταξε το Διευθυντήριο της Ε.Ε. Έπρεπε να γίνουν πολλά παζάρια ώστε ταυτόχρονα να διασωθούν –κατά το δυνατόν- αλώβητα τα τιμάρια της πολιτικοοικονομικής διαπλοκής και να συμπιεστεί στο περιθώριο των εξελίξεων η λαϊκή πρωτοβουλία. 
Όχι άδικα, το χαμόγελο ξαναγύρισε στα χείλη του Πρετεντέρη και του Παπαχελά. Από τις Βρυξέλλες ως τη Νέα Υόρκη, αν και φλεγματικά ή με ταυτόχρονες υποδεικτικές παραινέσεις ακόμα και τώρα, «εκφράζεται ικανοποίηση» για τις εξελίξεις. Έτσι προέκυψε κυβέρνηση. Έτσι σφραγίζεται το καθεστώς ολοκληρωτικής παράδοσης της χώρας. Ο εθνικός πλούτος θα λεηλατηθεί. Η εργασία και το κοινωνικό κράτος θα ισοπεδωθούν. Η ληστρική «αναδιάρθρωση» των ομολόγων θα σφίξει μέχρι στραγγαλισμό τα δεσμά της χρέωσης. Τη λες μεταβατική μια τέτοια κυβέρνηση;
Είναι πράγματι μετάβαση. Από τους δοτούς και τους δεδομένους, στους υπάλληλους και τους διορισμένους. Πλέον η συμφωνία της 26ης Οκτώβρη καταλύει απόλυτα την εθνική κυριαρχία. Ο δικομματισμός και οι παραφυάδες του, οι αποκαλούμενες «δυνάμεις εθνικής ευθύνης» και η μαυραγορίτικη ολιγαρχία υπέγραψαν με τον πιο επίσημο τρόπο την προδοσία και παρέδωσαν τη διακυβέρνηση στον εκλεκτό των «δυνάμεων κατοχής». Οι απίστευτες παλινωδίες ως την εξεύρεση της «λύσης σωτηρίας» θα μπορούσαν να αποδοθούν και ως αναγκαίες ωδίνες της μετάβασης. Παπανδρέου και Σαμαράς έδωσαν και έχασαν αρκετές μάχες οπισθοφυλακής μέχρι να παραδώσουν στον αυτόματο πιλότο – Παπαδήμο, υπό τις ιταμές επιταγές του Γερμανικού άξονα και τις συντονισμένες μεθοδεύσεις της εγχώριας διαπλοκής. Ο καρνάβαλος που παρέλασε στις οθόνες αυτές τις μέρες της καμαρίλας θα πρωταγωνιστήσει και σε επόμενα… «μεταβατικά» επεισόδια.
Αλλά το ρήγμα βαθαίνει. Όχι μόνο μεταξύ του λαού και αυτού του κοινοβουλευτικού θιάσου. Βαθαίνει πολύ περισσότερο ανάμεσα σε ό,τι προβάλλει το «γυαλί» και ό,τι συντελείται στις συνειδήσεις της πλατιάς πλειοψηφίας των πολιτών. Στις 28 Οκτώβρη ο προπαγανδιστικός ορυμαγδός για την υποτιθέμενη λυτρωτική συμφωνία των Βρυξελλών έπεσε στο κενό. Το «παλατιανό» πραξικόπημα ολοκληρωτικού τύπου, που εξαφάνισε εν μία νυχτί το δημοψήφισμα και παρέπεμψε τις εκλογές στο… κάποτε, ήταν η κεραυνοβόλα απάντηση του νέου καθεστώτος. Η κίνηση του λαϊκού παράγοντα, όμως, θα είναι η αποφασιστική παράμετρος που θα κρίνει την έκβαση των εξελίξεων. Όλα προδικάζουν ότι ο σύγχρονος δωσιλογισμός σύντομα θα βιώσει νέες οδυνηρές εκπλήξεις, όπως το πρωινό της 28ης Οκτώβρη.
Μπροστά στην επέτειο του Πολυτεχνείου δε, γεννιούνται γόνιμοι συνειρμοί. Το σύνθημα «ψωμί παιδεία ελευθερία, η χούντα δεν τελείωσε το ’73», που επαναλαμβάνεται όλο και πιο δυνατά, όλο και πιο μαζικά σηματοδοτεί τη θεμελίωση μίας νέας συνείδησης. 
Δεν είναι απλά η άσκηση μίας πολιτικής που ισοπεδώνει τη χώρα. Δεν πρόκειται για μία μεθόδευση εκτροπής, που αργά ή γρήγορα θα απαντηθεί με την προσφυγή στις κάλπες και άρα με την αποκατάσταση της δημοκρατικής νομιμότητας.
Η λαϊκή δυναμική εξανάγκασε το καθεστώς να ξεμασκαρευτεί. Η ανεξαρτησία και ο σύγχρονος αντικατοχικός αγώνας είναι στην ημερήσια διάταξη. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος σωτηρίας από την επιδίωξη μίας ριζικής αλλαγής, δεν υπάρχει άλλο μέσο από την οργάνωση του λαού για έναν μεγάλο ξεσηκωμό. Η απαλλαγή από την τρόικα σημαίνει απελευθέρωση από τη δυναστεία της ευρωκρατίας και της χρηματοπιστωτικής μαφίας. Το γκρέμισμα του σάπιου πολιτικού κατεστημένου είναι ζωτικός όρος για την πραγματική Δημοκρατία και την αποφασιστική στροφή στην κατεύθυνση σωτηρίας της χώρας και του λαού. 
Το Νοέμβρη του ’73 μία μεγάλη λαϊκή εξέγερση έθεσε στο επίκεντρο τους στόχους της αναγκαίας ανατροπής για την Ανεξαρτησία και τη Δημοκρατία στη χώρα. Τότε ο αστικός πολιτικός κόσμος πρόβαρε ρόλους στη μασκαράτα κοινοβουλευτικής φιλελευθεροποίησης της χούντας. Ένα χρόνο μετά, στις 17 Νοέμβρη του 1974 οι… εκλογές εγκαινίαζαν το μεταπολιτευτικό καθεστώς.
Δεν είναι τυχαίο ότι μετά από τέσσερις δεκαετίες κούφιας «δημοκρατίας» η εξέγερση του Πολυτεχνείου αναπνέει σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πλατεία, εκεί που ο κόσμος ψηλαφίζει το δρόμο της χειραφέτησης. Σήμερα, η σύγκρουση με το καθεστώς της νέας κατοχής θα ανοίξει το δρόμο για μια γνήσια Μεταπολίτευση του λαού. Δεν μπορεί να εξελιχθούν τα πράγματα διαφορετικά, εκτός αν κυριαρχήσουν οι χειρισμοί και τα υποκατάστατα. Φέτος, μπορεί η 17η του Νοέμβρη να μην είναι άλλη μια «παραδοσιακή» επέτειος. Όπως δεν ήταν και η 28η του Οκτώβρη…

Σύνταγμα του ΄36

Τι είναι το Μέτωπο του Όχι που προτείνει το ΕΠΑΜ;

Η νέα κυβέρνηση Λουκά Παπαδήμου αναδείχθηκε υπό συνθήκες που θυμίζουν έντονα την 4^η Αυγούστου του 1936. Όπως ο Ι. Μεταξάς κατέλυσε «προσωρινά» τον κοινοβουλευτισμό με την δεδηλωμένη των βενιζελικών και των αντιβενιζελικών κομμάτων, έτσι και ο Λουκάς Παπαδήμος ορίστηκε «μεταβατικός» πρωθυπουργός «εθνικής συνεννόησης» από έναν ανάλογο συνασπισμό προθύμων του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΛΑΟΣ και κολαούζων κατά παράβαση του ισχύοντος συντάγματος και του κοινοβουλευτισμού. Υποτίθεται ότι κι αυτός, όπως και ο προκάτοχός του Ι. Μεταξάς, είναι «προσωρινός» και γενικά συνιστά μια «έκτακτη» λύση. Πόσο νομίζετε ότι θα πάρει για να δείξει ότι πρόκειται για αληθινή δικτατορία; Στον Μεταξά πάντως πήρε λίγους μήνες.

Είναι αλήθεια ότι το νέο κυβερνητικό σχήμα «εθνικής συνεννόησης» κυοφορείται εδώ και πολλούς μήνες. Κατ’ απαίτηση πρωτίστως του διευθυντηρίου της ευρωζώνης, των διεθνών τραπεζών και των αγορών.
Ο κ. Παπαδήμος, φυσικός εκπρόσωπος των πιο αδίστακτων, κερδοσκοπικών και αντιδραστικών μερίδων του χρηματιστικού κεφαλαίου στην ευρωζώνη, ήρθε για να μείνει. Ήρθε για να εξασφαλίσει την κατά γράμμα επιβολή της συμφωνίας της 26^ης Οκτωβρίου που προβλέπει την ταχύτατη εκποίηση, την ληστρική εκμετάλλευση και την επίσημη πτώχευση της Ελλάδας υπό καθεστώς αποικιακής κηδεμονίας. Κι αυτό σε συνθήκες εκτεταμένης κοινωνικής αντίστασης. Πόσο νομίζετε ότι θα τους πάρει για να ανακαλύψουν ότι λόγω «εθνικού κινδύνου» ή «εθνικής κρίσης» επιβάλλεται η «προσωρινή» αναστολή διατάξεων του Συντάγματος που αφορούν την ελευθερία των συγκεντρώσεων, των διαδηλώσεων, των απεργιών, κοκ;

Είναι δυνατόν κανείς να νομίζει ότι οι εξελίξεις αυτές είναι μια από τα ίδια; Πόσο ανόητος, ή απατεώνας της πολιτικής πρέπει να είναι κάποιος που δεν μπορεί να αντιληφθεί την κρισιμότητα της στιγμής και συνεχίζει να πολιτεύεται όπως και πριν; Όποιος το κάνει τότε, χωρίς πιθανά να το ξέρει, βάζει πλάτες στις πιο αντιδραστικές και μαύρες εξελίξεις για τον λαό και την χώρα. Τι μπορεί να αντιταχθεί στο σημερινό «μαύρο μέτωπο» της επίσημης πολιτικής; Μόνο η ενότητα του ίδιου του λαού. Κι αυτή επείγει όσο ποτέ άλλοτε. Εδώ δεν χωρούν δισταγμοί, ιδιοτέλειες, προσωπικές ατζέντες και κάθε λογής ιδεοληψίες. Ούτε αποκλεισμοί ιδεολογίας και κομματικής ένταξης.

Αυτό που χρειάζεται να γίνει και μάλιστα επειγόντως είναι η δημιουργία το ταχύτερο δυνατό μιας ευρύτατης συσπείρωσης – εμείς στο ΕΠΑΜ την έχουμε ονομάσει «Μέτωπο του Όχι» – από όλες τις δυνάμεις, συλλογικότητες, προσωπικότητες και οργανώσεις που εναντιώνονται στην συμφωνία της 26^ης Οκτωβρίου. Με σκοπό:

Πρώτο: Να δυναμώσει η πολιτική ανυπακοή του λαού, η οποία πια αποτελεί καθήκον και δικαίωμα που πηγάζει από την ανάγκη υπεράσπισης του συντάγματος και της έννομης τάξης. Πολύ περισσότερο από την στιγμή που οι συνένοχοι της συγκυβέρνησης, υπακούοντας στα αφεντικά τους, επιχειρούν να περάσουν συμφωνίες και δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει στο παρασκήνιο σε βάρος της χώρας και του λαού της. Πρέπει πάσει θυσία να τους προλάβουμε.

Δεύτερο: Να μην επιτρέψουμε στην δοτή κυβέρνηση να κυβερνήσει στην πράξη. Όχι μόνο για να μην επιβάλλει νέα καταστροφικά μέτρα, αλλά για να την εμποδίσουμε να προχωρήσει σε ανοιχτή καταστολή λαϊκών ελευθεριών προκειμένου να εξισορροπήσει την δική της κοινωνική απαξίωση. Γι' αυτό και πρέπει να ενταθεί η παράλυση του κράτους και των βασικών μηχανισμών άσκησης της εξουσίας μέσα από καταλήψεις, στάσεις, κινητοποιήσεις, λευκές απεργίες και κάθε είδους παρακώλυση της κυβερνητικής πολιτικής.

Τρίτο: Να διεκδικήσουμε εδώ και τώρα την ανατροπή του καθεστώτος κατοχής και εκποίησης της χώρας που θεμελιώθηκε με την αρχική Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης. Να σταματήσουν αμέσως οι πληρωμές προς τους δανειστές με σκοπό την διαγραφή (μερική ή ολική) του δημόσιου χρέους με βάση τα εθνικά κυριαρχικά συμφέροντα της χώρας και τις προβλέψεις του διεθνούς δικαίου. Να αναθεωρηθούν εκ βάθρων οι σχέσεις της χώρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ευρωζώνη ώστε να σταματήσει ο αποικιοκρατικός εξευτελισμός ενός ολόκληρου λαού που έχει μετατραπεί σε εξιλαστήριο θύμα ή πειραματόζωο της κρίσης του ευρώ. Να εθνικοποιηθεί η Τράπεζα της Ελλάδος και οι μεγαλύτερες εγχώριες τράπεζες ώστε να ελεγχθούν τα τραπεζικά ενεργητικά, να αποκαλυφθεί που πήγαν τα χρήματα των λαϊκών αποταμιεύσεων, να ελεγχθεί η κίνηση κεφαλαίων και να φορολογηθεί αναδρομικά η διαφυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό, να τιμωρηθεί η σαράφικη και τοκογλυφική πρακτική των τραπεζιτών και να διαγραφούν τα δάνεια των ελληνικών νοικοκυριών που δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν. Να τιμωρηθούν όλοι όσοι ευθύνονται για την χρεοκοπία της χώρας, αλλά και για την εκχώρηση της κυριαρχίας της στους ευρωκράτες, τους τραπεζίτες και το ΔΝΤ.

Οι δυνάμεις, οι συλλογικότητες και οι οργανώσεις που θα συμμετάσχουν σ’ αυτή την ευρεία συσπείρωση δεσμεύονται μόνο ως προς το κοινό πλαίσιο. Κατά τ’ άλλα διατηρούν πλήρως την αυτοτέλειά τους τόσο ως προς τον τρόπο συγκρότησης και άσκησης της δικής τους πολιτικής, όσο και της προβολής αυτούσια των δικών τους θέσεων. Κανενός είδους συνένωση ή συγχώνευση δεν απαιτείται πέρα από τις κοινού αποφασισμένες δράσεις στη βάση του κοινού πλαισίου. Πρόκειται για μια συμφωνία κοινής δράσης που δείχνει στην πράξη ποιος στρέφεται ενάντια στο σημερινό «μαύρο μέτωπο» και ποιος πουλάει φούμαρα. Ιδού λοιπόν η Ρόδος, ιδού και το πήδημα!

Οι μάσκες έπεσαν, τώρα ξέρετε τον εχθρό !

Το έγραψε ο pitsirikos

Ο Καραγκιόζης πρωθυπουργός, το Κολλητήρι υπουργός

12 Νοε, ’11    7:16 ΠΜ

Ορκίστηκε χτες η νέα κυβέρνηση του πρωθυπουργού του λαού, Λουκά Παπαδήμου. Το νέο υπουργικό συμβούλιο αποτελείται μόνο από 48 υπουργούς και υφυπουργούς, αφού δεν έγινε δυνατό να υπουργοποιηθούν και οι 254 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΆΟΣ, ώστε να μην αρχίσουν από την Δευτέρα το αντάρτικο και τις αποστασίες.

Ο νέος πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος είναι ένας εξευτελισμένος άνθρωπος –μιας και αποδέχτηκε μια θέση που κανείς αξιοπρεπής άνθρωπος δεν θα δεχόταν-, αλλά δεν τον πειράζει που είναι ανδρείκελο και δεν έχει καμιά λαϊκή νομιμοποίηση, αφού είναι αποφασισμένος σε λίγους μήνες να κάνει πλαστική εγχείρηση στο πρόσωπο, να αλλάξει όνομα και να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του στη Γη του Πυρός.

Αίσθηση έχει δημιουργήσει η είσοδος στην κυβέρνηση 4 βουλευτών του ΛΆΟΣ και οι γνωστοί αναλυτές των πάντων –κρύβοντας τη χαρά τους- προσπαθούν να εξηγήσουν με τάχα μου σοβαρό τρόπο πώς βρέθηκαν τα φασισταριά μέσα στην κυβέρνηση.

Η εξήγηση είναι πολύ απλή: τους βουλευτές του ΛΆΟΣ τους έφερε στην κυβέρνηση το ακροδεξιό ΠΑΣΟΚ. Ακολουθώντας το δόγμα «αποφασίζουμε και διατάζουμε και σπάμε στο ξύλο με τα ΜΑΤ όποιον διαφωνεί μαζί μας», το ΠΑΣΟΚ πήγε και ταυτίστηκε με τον Καρατζαφέρη, τον Βορίδη και τον Γεωργιάδη. Όποιος νομίζει πως ο Βορίδης είναι πιο ακροδεξιός από τον Παπανδρέου και τον Παπουτσή δεν έχει καταλάβει Χριστό.

Δεν υπάρχει ακροδεξιά στροφή στην ελληνική κοινωνία – δεν έγιναν οι Έλληνες φασίστες επειδή η χώρα χρεοκόπησε, ούτε έβαλαν οι Έλληνες τους βουλευτές του ΛΆΟΣ στην κυβέρνηση.

Αυτό μπορεί να το υποστηρίζει κάνας κακομοίρης πρώην νεοφιλελεύθερος αρθρογράφος που πήρε ο ίδιος την ακροδεξιά στροφή για να ικανοποιήσει το λιλιπούτειων διαστάσεων αφεντικό του και να μη χάσει τη δουλίτσα του. Αλλά πώς να ξέρεις τι συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία, όταν δεν τολμάς να βγεις από το σπίτι σου;

Πολύ χρήσιμη για την ανάδειξη των βουλευτών του ΛΆΟΣ ήταν και η συνεχής προπαγάνδα των χουντικών ΜΜΕ. Τώρα αρχίζουν να καταλαβαίνουν όλοι γιατί τα τρελά αγόρια του ΛΆΟΣ είχαν τη δυνατότητα να βρίσκονται στα τηλεοπτικά παράθυρα από το πρωί μέχρι το βράδυ. Και πόσο αθώους σκοπούς εξυπηρετούσε αυτή η παρουσία τους.

Βέβαια, θα πρέπει να είμαστε πολύ χαρούμενοι που το ΛΆΟΣ μπήκε στην κυβέρνηση – θα πρέπει να πετάμε από τη χαρά μας. Το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία ξεβρακώνονται μαζί -ο Σαμαράς αποδείχτηκε ο προσκυνημένος φλώρος που φαινόταν ότι είναι- , ενώ οι νταβατζήδες της διαπλοκής παίζουν με αυτήν την κυβέρνηση το τελευταίο τους χαρτί πριν τα τανκς ή τη διαφυγή τους στο εξωτερικό.

Από αύριο θα έχουμε τις δημοσκοπήσεις που θα υποστηρίζουν πως το 100% των Ελλήνων ονειρευόταν τον Παπαδήμο πρωθυπουργό και τον Βορίδη υπουργό αλλά δεν ήξερε πώς να το εκφράσει τόσο καιρό. Γι’ αυτό διαδηλώναμε τόσους μήνες: θέλαμε να μπει στην κυβέρνηση ο Άδωνις Γεωργιάδης.

Αυτό το πανηγύρι των νταβατζήδων των ΜΜΕ, των τραπεζιτών και των παπαγάλων τους δεν θα κρατήσει πολύ. Οι πιο υποψιασμένοι απ’ αυτούς θα έχουν ήδη αντιληφθεί πως μόλις έπαιξαν το τελευταίο τους χαρτί.

Μετά τις στημένες δημοσκοπήσεις ακολουθεί η σύγκρουση με την πραγματικότητα. Και θα είναι σφοδρή. Μετωπική. Η κοινωνία βράζει. Και θα τους κάψει.

Ούτε ο στρατός θα σας σώσει !

Παρασκευή, 11 Νοεμβρίου 2011

Επεισοδιακή η παρέλαση στη Χίο για την 99η απελευθέρωση του νησιού

Η πρώτη αντικυβερνητική συγκέντρωση και διαμαρτυρία κατά της συναινετικής κυβέρνησης έγινε σήμερα στη Χίο με αφορμή την παρέλαση της 11ης Νοεμβρίου, 99η επέτειο της απελευθέρωσης του νησιού.
Πρωτοφανεις αστυνομικές δυνάμεις είχαν αποκλείσει από τα χαράματα την εξέδρα των επισήμων και για πρώτη φορά στην ιστορία του νησιού τοποθετήθηκαν φραγμοί για να εμποδίσουν τους διαδηλωτές όχι μόνο από το να πλησιάσουν την εξέδρα αλλά ακόμα και να κατέβουν στο οδόστρωμα.
Με την άφιξη των επισήμων , εν μέσω αυτών και οι βουλευτές του νησιού Τσουρή του ΠΑΣΟΚ και Μουσουρούλη της ΝΔ έγιναν μικροσυμπλοκές απέναντι από την εξέδρα ανάμεσα στους διαδηλωτές που φωνάζοντας συνθήματα κατά της μαιμού φασιστικής συγκυβέρνησης προσπάθησαν σε διάφορα σημεία του φραγμού να τον σπάσουν.
Οι μικροσυμπλοκές και οι προσπάθειες των διαδηλωτών να σπάσουν το φραγμό συνεχίστηκε καθ όλη τη διάρκεια της παρέλασης πολλές φορές μάλιστα οι διαδηλωτές απωθήθηκαν βίαια από τους αστυνομικούς με ελαφρείς μικροτραυματισμούς.
Η παρέλαση ολοκληρώθηκε άρον άρον υπό τις ιαχές του πλήθους ΚΛΕΦΤΕΣ , ΠΡΟΔΟΤΕΣ.
Μετά το τέλος διαδηλωτής ευχήθηκε από ντουντούκας "ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΌΝΟΥ ΒΟΡΙΔΗΣ ΣΤΗΝ ΕΞΕΔΡΑ"
Πέστο ψέμματα

 

 

Αντιγραφή από : Ιndymedia

κυβέρνηση «δοσήλογων»

Γελοίοι!

 

8 δισ. ευρώ η «6η δόση» - 15,5 δισ. τα τοκογλυφικά!

 

 

Πρώτος στόχος της νέας κυβέρνησης - είπε χτες ο κ. Παπανδρέου στο τελευταίο του (;) διάγγελμα ως πρωθυπουργός - είναι

«να διασφαλίσει άμεσα την καταβολή της 6ης δόσης»...

*

Δήλωση που αποτέλεσε και το κερασάκι στην προπαγανδιστική τούρτα των τελευταίων βδομάδων.

Διάστημα κατά το οποίο δεν υπάρχει πολιτικός παράγοντας του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΛΑ.Ο.Σ., του κόμματος της Ντόρας Μπακογιάννη, που να μην τον έχουμε δει να κλαίει και να οδύρεται στο ενδεχόμενο

«μη και χαθεί η 6η δόση»...

*

Δεν υπάρχει τηλεαστέρας που να μην κόπτεται για τους μισθούς και τις συντάξεις του λαού και να μην τον έχουμε ακούσει να θέτει το αδυσώπητο ερώτημα:

«Πώς θα πληρωθούν οι μισθοί αν δεν πάρουμε την 6η δόση;»...

*

Δεν υπάρχει τηλεβόας της καθεστωτικής προπαγάνδας που να μην επιχειρεί να τρομοκρατήσει τον ελληνικό λαό, που δεν τον καλεί να υποταχθεί στις απειλές, στους εκβιασμούς, στις πολιτικές απάτες και όλα τούτα στο όνομα της διασφάλισης της 6ης δόσης που

«αν δεν εκταμιευτεί τότε δεν θα καταβληθούν τα μεροκάματα και οι συντάξεις»...

***

Δεν έχουμε την αυταπάτη ότι υπάρχει πάτος στην αθλιότητα και στα ψέματά τους.

• Αυτοί που έκοψαν μισθούς (και θέλουν να τους κόψουν κι άλλο),
• αυτοί που έκοψαν συντάξεις (και θέλουν να τις κόψουν κι άλλο),
• αυτοί που έστειλαν εκατοντάδες χιλιάδες στην ανεργία και εκατομμύρια στη φτώχεια,

παριστάνουν ότι... αγωνιούν (!) τάχα για τους μισθούς και τις συντάξεις του λαού!

*

Αλλά, πράγματι, γι' αυτό αγωνιούν;

Για να εξασφαλίσουν τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους νοιάζονται οι συνεταίροι του νέου κυβερνητικού σχήματος;

Γι' αυτό θέλουν την εκταμίευση της περίφημης 6ης δόσης;

Για να τη δώσουν στους εργαζόμενους και στους συνταξιούχους;

***

Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική:

*

Και η 6η, και η 7η, και η... 17η δόση, θα πάνε εκεί που πήγαν και όλες οι προηγούμενες.

Η τρέχουσα, η 6η δόση, όπως κι όλες όσες προηγήθηκαν, όπως κι όλες όσες θα ακολουθήσουν, δεν αφορούν το λαό.

Δεν πάνε στο λαό.

*

Τα ποσά των δόσεων επιστρέφουν - πάραυτα - στους δανειστές «μας», στους πιστωτές «μας», στους εγχώριους και ξένους «σωτήρες μας»...

*

Το μόνο που μένει στο λαό από την κάθε δόση είναι:

Να πληρώνει τους νέους τόκους.

Να επωμίζεται τα νέα βάρη.

Να υφίσταται τα νέα δυσβάσταχτα μέτρα που συνοδεύουν την κάθε δόση.

***

Ιδού η αλήθεια περί της 6ης δόσης:

*

Το ποσό της 6ης δόσης ανέρχεται στα 8 δισ. ευρώ.

Την ίδια ώρα, όμως, και συγκεκριμένα μέσα στους μήνες Νοέμβρη και Δεκέμβρη του 2011, η Ελλάδα καλείται να πληρώσει το ποσό των 15,5 δισ. ευρώ σε τόκους και χρεολύσια προς ομολογιούχους και κατόχους έντοκων γραμματίων.

*

Μέσα στο τρέχον δίμηνο, δηλαδή, ο ελληνικός λαός,

πολιτικά όμηρος των κυβερνήσεων της πλουτοκρατίας,

υποχρεούται να καταβάλει σε τοκογλύφους, σε εγχώριους και διεθνείς κερδοσκόπους ποσό σχεδόν διπλάσιο από τα 8 δισ. ευρώ της 6ης δόσης!

*

Να, λοιπόν, πού πάει - όλη - η 6η δόση, όπως όλες οι προηγούμενες και όλες οι επόμενες:

Μέχρι και το τελευταίο της ευρώ, μέχρι και το τελευταίο σεντ της δόσης πάει στους τοκογλύφους!

Ούτε στους μισθούς, ούτε στις συντάξεις.

Η 6η δόση, μαζί με τα κλεμμένα από τα αλλεπάλληλα χαράτσια που τα φορτώνεται ο ελληνικός λαός ώστε να συμπληρώνονται τα ληξιπρόθεσμα που «χρωστάμε»,

πάνε στα τοκογλυφικά!

***

Τι θα πάθαινε, επομένως, ο ελληνικός λαός αν δεν εκταμιευόταν το ποσό των 8 δισ. ευρώ της 6ης δόσης;

Τίποτα!

Υπό μια προϋπόθεση:

Οτι ο ελληνικός λαός θα πετάξει πάνω από το σβέρκο του τους τοκογλύφους που του πίνουν το αίμα. Σε αυτή την περίπτωση ο ελληνικός λαός δε θα πάθαινε

απολύτως τίποτα!

Αυτοί που θα «πάθαιναν» θα ήταν οι «φίλοι» και οι «σωτήρες» μας, που δε θα εισέπρατταν τα τοκογλυφικά.

*

Να, επομένως, γιατί ο ελληνικός λαός δεν έχει ανάγκη καμία 6η δόση.

*

Να γιατί σε κάθε δόση, ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να βλέπει τι «παίρνει» - όπως τον κοροϊδεύουν οι «παλιές» και «νέες» κυβερνήσεις - αλλά τι δίνει!

***

Την 6η δόση - και κάθε δόση - την έχει ανάγκη το πολιτικό σύστημα των καπιταλιστών για να ταΐζει την πλουτοκρατία και να γεμίζει τα σεντούκια των εγχώριων και ξένων «δανειστών» μας.

*

Να γιατί ο ελληνικός λαός πρέπει να απαλλαγεί και από τις δόσεις και από τις κυβερνήσεις των... «δοσήλογων».

*

Να γιατί ο ελληνικός λαός πρέπει να αρνηθεί να πληρώνει αυτά τα τοκογλυφικά.

*

Γιατί εφόσον αρνηθεί να πληρώνει το χρέος που άλλοι το προκάλεσαν και άλλοι το «γλεντάνε», τότε ο ελληνικός λαός

- μη πληρώνοντας τους τοκογλύφους, δηλαδή τα μονοπώλια και τις τράπεζες -

θα έχει στη διάθεσή του τόσο τα 8 δισ. ευρώ, όσο και τα επιπλέον 7,5 δισ. ευρώ (μέχρι να συμπληρωθούν τα 15,5 δισ. ευρώ) που τώρα,

διά της 6ης δόσης,

οδεύουν προς τοκογλύφους!

*

Να, τελικά, γιατί χρειάζεται μια άλλη εξουσία στην Ελλάδα.

Μια λαϊκή εξουσία,

που θα αποδεσμεύσει τη χώρα από την ΕΕ και

θα προχωρήσει στη μονομερή διαγραφή του χρέους.

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ