Αρχική
Ξεκλειδώνεται η ευρωζώνη αγνότητας
Του Σταύρου Χριστακόπουλου από το Ποντίκι
Υποτίθεται λοιπόν ότι, ως χώρα, υπογράψαμε μια συμφωνία για «κούρεμα» ενός μέρους του χρέους μας με στόχο να περικόψουμε λίγο πάνω από το ένα τέταρτο του συνόλου του, γύρω στα 100 δισ. δηλαδή από τα 360, ώστε με την... ησυχία μας να δανειστούμε ύστερα ακόμη περισσότερα, δηλαδή 130 δισ. βάσει της συμφωνίας.
Στα στοιχεία που τους δώσαμε λοιπόν για το 2011 και στις προβλέψεις για το 2012, όπως άλλωστε και στον ψηφισμένο από τη συγκυβέρνηση προϋπολογισμό του 2012, γράφαμε ακόμη και για επίτευξη...πρωτογενών πλεονασμάτων – με το έλλειμμα του εντεκαμήνου του 2011 πάνω από 10% και ύφεση για το επόμενο έτος την οποία ο Economist προβλέπει στο 7%, όπως και η περσινή!...
Σύμφωνα λοιπόν με το ρεπορτάζ, αν και όλοι γνώριζαν ότι αυτοί οι ισχυρισμοί είναι έξω από κάθε πραγματικότητα, τώρα έρχονται και ζητούν μίνι (δύο μηνών) «μνημόνιο» προκειμένου να συνεχιστεί η διαδικασία του PSI.
Θεωρητικά λοιπόν – εντελώς θεωρητικά! – δεν θα έπρεπε να είναι μπετόβλακες μόνο οι δικοί μας όταν κατέθεταν αυτά τα νούμερα, αλλά και εκείνοι που, παρότι γνωρίζουν τα πραγματικά, τα αποδέχθηκαν και επ' αυτών έφτιαξαν ολόκληρη συμφωνία αναδιάρθρωσης χρέους. Την πρώτη μάλιστα στην ευρωζώνη, από την τύχη της οποίας – θεωρητικά πάντα! – κρίνονται τόσα πολλά και για τη ζώνη του ευρώ και για τη... σωτηρία της Ελλάδας.
Στην πορεία μάλιστα «ανακάλυψαν» ότι με αυτούς τους οικονομικούς δείκτες είναι αδύνατον να σταθεί ως βιώσιμη η συμφωνία του Οκτωβρίου και άρα θα πρέπει η Ελλάδα, μέσα σε δύο μήνες, να λάβει διορθωτικά μέτρα προκειμένου να φέρει αποτελέσματα τα οποία δεν έφερε σε δύο χρόνια.
Ήταν λοιπόν όλοι – Έλληνες και ξένοι – τόσο τραγικά ηλίθιοι; Ας είμαστε σοβαροί. Αν μη τι άλλο...
«Οριζόντια» ηλιθιότητα;
Οι στόχοι του μίνι «μνημονίου» δεν είναι τίποτε περισσότερο από
● τη διευκόλυνση και ακόμη μεγαλύτερη «απελευθέρωση» των διαδικασιών του ξεπουλήματος,
● το νέο κλάδεμα μισθών και συντάξεων (πέραν του 35% που ήδη έγινε την τελευταία διετία – με ακόμη μεγαλύτερη μείωση της αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών!),
● το τσεκούρι στις εργοδοτικές εισφορές,
● την άρση της Συλλογικής Σύμβασης εν συνόλω,
● την πλήρη διευκόλυνση της αφορολόγητης και περιβαλλοντικά αχαλίνωτης «επιχειρηματικότητας»
● και όσα ακόμη είδαμε και θα δούμε τις επόμενες μέρες.
Οριζόντιας λογικής μέτρα, τα οποία προκαλούν ύφεση, έρχονται – υποτίθεται – να διορθώσουν τα αποτελέσματα των οριζόντιων μέτρων που την προκάλεσαν. Μα, θα αναρωτηθεί ένας αγαθών προθέσεων μέσος πολίτης, είναι τόσο μπετόβλακες; Είναι δυνατόν να πιστεύουν ότι η ομοιοπαθητική έχει εφαρμογή στην οικονομία;
Κομματάκι δύσκολο όμως δεν είναι να έχουν μαζευτεί τόσοι ηλίθιοι και να κάνουν τόσες ασυγχώρητες ηλιθιότητες; Οι οποίες μάλιστα μπορεί και να οδηγήσουν τη χώρα σε απευθείας πτώχευση;
Εκτός αν εσκεμμένα καταστρέφουν τη χώρα. Είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο; Βεβαίως είναι. Μάρτυς μου ο Γιάννης Πρετεντέρης...
Μαζεύονται τα όρνεα
Είναι όμως οι δημοσιονομικοί δείκτες το πρόβλημα; Προφανώς όχι. Δεν είναι δυνατόν ξαφνικά να αποτελεί πρόβλημα αυτό που όλοι γνώριζαν εξ αρχής. Το «κούρεμα» (PSI) πάει κατά διαόλου, όπως εμμέσως πλην σαφέστατα ομολογεί ο ίδιος ο Νταλάρα του IIF που εκπροσωπεί τους διεθνείς ιδιώτες δανειστές, αλλά αυτό είναι εντελώς αδύνατον να οφείλεται μόνο στα... νούμερα – δηλαδή τους αριθμούς και αυτούς που τους δημιούργησαν. Τώρα λοιπόν ανακαλύπτουν
● ότι η αναδιάρθρωση δεν περπατάει,
● ότι η συμμετοχή είναι μικρή,
● ότι χρειάζεται πολύ μεγαλύτερο «κούρεμα» για να επιτευχθεί (που δεν θα επιτευχθεί) ο στόχος των 100 δισ.,
● ότι πρέπει και η ΕΚΤ να «κουρέψει» τα ελληνικά ομόλογά της,
● ότι κακώς εξαιρέθηκαν κεντρικές τράπεζες και άλλοι οργανισμοί από την αναδιάρθρωση,
● ότι η Ελλάδα χρειάζεται πολλές δεκάδες δισ. παραπάνω από τα 130 της συμφωνίας του Οκτωβρίου για να στέκεται το πτώμα όρθιο,
● ότι ο «εθελοντικός» χαρακτήρας της διαδικασίας πάει ολοταχώς για «υποχρεωτικός» και άρα μπορεί να προκληθεί πιστωτικό γεγονός – δηλαδή κάποιο είδος και μοντέλο χρεοκοπίας.
Τώρα λοιπόν άρχισαν τα ραντεβού του πανικού. Μέρκελ και Λαγκάρντ, οι δύο κυρίες και ο Μόντι, άρον - άρον ο Νταλάρα στην Αθήνα, εσπευσμένα ο ΥΠΕΞ της Γερμανίας Βεστερβέλε (με άγνωστη ατζέντα) επίσης στην Αθήνα την Κυριακή. Ακόμη και ο Παπαδήμος είδε τον Παπανδρέου χθες αντί για αύριο που ήταν προγραμματισμένο, ύστερα από τα ραντεβού με Σαμαρά και Καρατζαφέρη (χωρίς δηλώσεις!), με αντικείμενο το PSI και το νέο δάνειο.
Πολλά όρνεα μαζεύτηκαν πάνω από το πτώμα – κι αυτό δεν είναι καλό νέο.
Αβάδιστα, αβίαστα, με πλήρη εχεμύθεια...
Κι όμως, τους δώσαμε αυτά που κυρίως ζητούσαν. Γιατί η διαδικασία πάει κατά διαόλου;
● Το αγγλικό δίκαιο, με το οποίο θα μπορούν να κατασχέσουν κάθε περιουσιακό στοιχείο της χώρας σε περίπτωση αδυναμίας εξυπηρέτησης των δανεικών, θα καλύπτει το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του χρέους αν τελειώσει η συμφωνία.
● Το μεσοπρόθεσμο ψηφίστηκε από το καλοκαίρι.
● Η κυβέρνηση Παπαδήμου είναι απολύτως πρόθυμη να διαγράψει ακόμη και από το λεξικό Μπαμπινιώτη τη λέξη «διαπραγμάτευση» και την έννοια «κόκκινη γραμμή».
● ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ. και ΛΑΟΣ έχουν αποφασίσει ότι θα κάνουν κάθε κέφι και κάθε βίτσιο των δανειστών – αβάδιστα, αβίαστα, με πλήρη εχεμύθεια. Ενίοτε και με καμιά «κόκκινη γραμμή» στα ενδιάμεσα για να ανεβαίνουν τα γούστα.
● Τραπεζίτη πρωθυπουργό βάλαμε.
● Η νέα δανειακή σύμβαση θα υπογραφεί ακόμη και με το αίμα των συγκυβερνώντων αν χρειαστεί – για το γνήσιο και ειλικρινές της υπογραφής.
● Το κοινωνικό κράτος εξαφανίζεται εντελώς.
● Άνεργους, τρεφόμενους στα συσσίτια, αστέγους, πεινασμένα παιδιά στα σχολεία, νέους - γέρους και γριές τούς κρεμάμε στο τσιγκέλι της Μέρκελ, του Μπαρόζο και της Λαγκάρντ.
● Κάθε σημερινό και μελλοντικό έσοδο ήδη κατευθύνεται – με επίσημες ευρωσυμφωνίες, δανειακές συμβάσεις και νόμους του ελληνικού κράτους – στις τσέπες τους.
● Ειδικές Οικονομικές Ζώνες θα κάνουμε – ήδη βόρεια Ελλάδα και Πελοπόννησος είναι έτοιμες (γεια σου Τατούλη ασυμβίβαστε).
● Τα αποκλειστικά δικαιώματα μέχρι και στον ήλιο μας τούς παραχωρούμε.
● Μισθούς και Πορτογαλίας και Βουλγαρίας και Μπουρκίνα Φάσο θα κάνουμε άμα χρειαστεί.
● Δεχτήκαμε (γεια σου Γιώργο μάγκα με τα δημοψηφίσματά σου) να βάλουμε στο σύνταγμα τα γερμανικά βίτσια για αιώνια λιτότητα.
Τι άλλο μπορεί να θέλουν πια για να σωθεί το ευρώ; Τέτοιο σκύβαλο είναι το «κοινό» και «ενιαίο», που δεν σώζεται ούτε με τόσα;
Τι; Δεν είναι αυτός ο στόχος; Πρέπει να είμαστε και ανταγωνιστικοί; Έναντι ποιου; Από πότε η Γερμανία μας θέλει ανταγωνιστές της; Και πώς θα πλουτίζει η Γερμανία αν εμείς την ανταγωνιζόμαστε; Αν όλοι γίνουμε ανταγωνιστικοί σε ένα κλειστό οικονομικό σύστημα, αν όλοι εξάγουμε περισσότερα στο ίδιο σύστημα από όσα εισάγουμε, τότε ποιος θα εισάγει αυτά που θα εξάγουμε;
Μπα, αυτό δεν φαίνεται να το θέλουν. Μάλλον όλα όσα τους δώσαμε ζητούσαν από την αρχή. Ίσως όμως προτιμούν να τα έχουν χωρίς να πληρώνουν πια. Ούτε καν με δανεικά. Γι' αυτό μαζεύονται τα όρνεα πάνω από το πτώμα. Επειδή ο Τζάμπας δεν πέθανε ποτέ.
Εκτός αν φταίει που δεν πιστεύουν ότι στο τέλος θα τους τα δώσουμε. Μάλλον μας έχουν παρεξηγήσει. Δεν είμαστε τέτοιοι άνθρωποι. Όπως θα έλεγε κι ο Γιώργος μας (και ο Αντώνης μας και ο άλλος Γιώργος μας και ο Λουκάς μας) «είναι ζήτημα τιμής»...
