Αρχική
Η Αριστερά να αναδειχτεί σε ηγεμονική εργατική και λαϊκή δύναμη
aristeroblog
ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΜΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΥΝ ΣΤΗΝ ΚΠΕ ΤΟΥ ΣΥΝ, ΕΝΟΨΕΙ ΤΗΣ ΠΑΝ/ΔΙΚΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ
Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΝΑ ΑΝΑΔΕΙΧΘΕΙ ΣΕ ΗΓΕΜΟΝΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΛΑΪΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΔΙΕΞΟΔΟΥ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ!
1. ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΣΕ ΕΝΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΙΕΞΟΔΟΥ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ!
Η πραξικοπηματική ψήφιση του 2ου Μνημονίου πάει να δώσει τη χαριστική βολή στη χώρα, την ελληνική οικονομία και τον ελληνικό λαό. Η Ελλάδα βρίσκεται ήδη στον γκρεμό και κατρακυλάει ασταμάτητα στην άβυσσο.
Ο αστικός κόσμος της χώρας, για πρώτη, ίσως, φορά στην ελληνική ιστορία, προκειμένου να «περισώσει» το σύστημα του και τις διεθνείς διασυνδέσεις του, πάει να βάλει, -ήδη το κάνει- στην «κατάψυξη» ακόμα και αυτήν την αστική δημοκρατία, να βυθίσει στα τάρταρα την ελληνική οικονομία και κυρίως να κατακρημνίσει εκ θεμελίων κοινωνικά, εργασιακά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα, εν μέσω γενικής φτώχειας και εξαθλίωσης.
Αυτήν την ώρα η Αριστερά χρειάζεται κατεπειγόντως μια μεγάλη ανασύνταξη και ένα ριζικό επαναπροσανατολισμό, και να επιδείξει παράλληλα μεγάλη ωριμότητα, υπευθυνότητα, τόλμη και ριζοσπαστισμό, προκειμένου να αναδειχθεί σε ηγεμονική, εργατική και λαϊκή δύναμη, ικανή να ηγηθεί μιας πορείας διεξόδου για τη χώρα, σε προοδευτική κατεύθυνση, με αντικαπιταλιστική, σοσιαλιστική προοπτική.
Για να ανταποκριθεί η Αριστερά σε αυτή την ιστορική πρόκληση, πρόκληση αναλόγων διαστάσεων με αυτήν που έφερε σε πέρας σε άλλες κρίσιμες στιγμές της ελληνικής ιστορία,
Πρώτον: γίνονται απόλυτα αναγκαίες μεγάλες, γόνιμες, κατεπείγουσες προσπάθειες και πρωτοβουλίες για την κοινή δράση, τη σύγκλιση και τη συμπαράταξη των δυνάμεων της Αριστεράς μέσα και έξω απ' τη Βουλή, οργανωμένων και ανένταχτων και πρώτα απ' όλα του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Δεύτερον: Αποκτά κατεπείγουσα σημασία η διαμόρφωση ενός κοινού, ρεαλιστικού, σύγχρονου, συνεκτικού, ριζοσπαστικού, εναλλακτικού, προοδευτικού προγράμματος σοσιαλιστικής προοπτικής, ικανού να δώσει ελπίδα και διέξοδο και να συναποτελέσει τη βάση μιας στρατηγικής συνάντησης της Αριστεράς.
Τρίτον: Απαιτείται μια μεγάλη, πειστική και συγκροτημένη παρέμβαση της Αριστεράς στο κοινωνικοταξικό πεδίο με στόχο ένα νέο, πολύ πλατύ, πολιτικοποιημένο, ανατρεπτικό, εργατικό λαϊκό κίνημα, που θα διαθέτει οργάνωση, προσανατολισμό, κατεύθυνση και ικανότητα να προασπίζει το χαρακτήρα, τις κινητοποιήσεις και τους στόχους του.
Αυτήν την ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να κινηθεί ταχύτατα και προσηλωμένα συνεισφέροντας καθοριστικά ώστε συνολικά η Αριστερά στη χώρα μας να κερδίσει γρήγορα το χαμένο έδαφος.
Ο αστικός κόσμος της χώρας, για πρώτη, ίσως, φορά στην ελληνική ιστορία, προκειμένου να «περισώσει» το σύστημα του και τις διεθνείς διασυνδέσεις του, πάει να βάλει, -ήδη το κάνει- στην «κατάψυξη» ακόμα και αυτήν την αστική δημοκρατία, να βυθίσει στα τάρταρα την ελληνική οικονομία και κυρίως να κατακρημνίσει εκ θεμελίων κοινωνικά, εργασιακά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα, εν μέσω γενικής φτώχειας και εξαθλίωσης.
Αυτήν την ώρα η Αριστερά χρειάζεται κατεπειγόντως μια μεγάλη ανασύνταξη και ένα ριζικό επαναπροσανατολισμό, και να επιδείξει παράλληλα μεγάλη ωριμότητα, υπευθυνότητα, τόλμη και ριζοσπαστισμό, προκειμένου να αναδειχθεί σε ηγεμονική, εργατική και λαϊκή δύναμη, ικανή να ηγηθεί μιας πορείας διεξόδου για τη χώρα, σε προοδευτική κατεύθυνση, με αντικαπιταλιστική, σοσιαλιστική προοπτική.
Για να ανταποκριθεί η Αριστερά σε αυτή την ιστορική πρόκληση, πρόκληση αναλόγων διαστάσεων με αυτήν που έφερε σε πέρας σε άλλες κρίσιμες στιγμές της ελληνικής ιστορία,
Πρώτον: γίνονται απόλυτα αναγκαίες μεγάλες, γόνιμες, κατεπείγουσες προσπάθειες και πρωτοβουλίες για την κοινή δράση, τη σύγκλιση και τη συμπαράταξη των δυνάμεων της Αριστεράς μέσα και έξω απ' τη Βουλή, οργανωμένων και ανένταχτων και πρώτα απ' όλα του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Δεύτερον: Αποκτά κατεπείγουσα σημασία η διαμόρφωση ενός κοινού, ρεαλιστικού, σύγχρονου, συνεκτικού, ριζοσπαστικού, εναλλακτικού, προοδευτικού προγράμματος σοσιαλιστικής προοπτικής, ικανού να δώσει ελπίδα και διέξοδο και να συναποτελέσει τη βάση μιας στρατηγικής συνάντησης της Αριστεράς.
Τρίτον: Απαιτείται μια μεγάλη, πειστική και συγκροτημένη παρέμβαση της Αριστεράς στο κοινωνικοταξικό πεδίο με στόχο ένα νέο, πολύ πλατύ, πολιτικοποιημένο, ανατρεπτικό, εργατικό λαϊκό κίνημα, που θα διαθέτει οργάνωση, προσανατολισμό, κατεύθυνση και ικανότητα να προασπίζει το χαρακτήρα, τις κινητοποιήσεις και τους στόχους του.
Αυτήν την ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να κινηθεί ταχύτατα και προσηλωμένα συνεισφέροντας καθοριστικά ώστε συνολικά η Αριστερά στη χώρα μας να κερδίσει γρήγορα το χαμένο έδαφος.
2. Η ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ «ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ» Ή «ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ – ΑΝΤΙΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΩΝ» ΜΕΤΩΠΩΝ
Το Αριστερό Ρεύμα του ΣΥΝ θέλει για άλλη μια φορά να διατυπώσει τη διαφωνία του με τις επιδιώξεις συγκρότησης ενός γενικού αντιμνημονιακού ή και αντιμνημονιακού αντινεοφιλελεύθερου μετώπου, κάτω από την ομπρέλα του οποίου θα μπορούσαν να συστεγαστούν δυνάμεις που θα εκκινούν από την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά και το ΚΚΕ έως τη ΔΗΜΑΡ, τους Οικολόγους – Πράσινους και δυνάμεις προερχόμενες από το ΠΑΣΟΚ.
Ένα τέτοιο μέτωπο δεν μπορεί να υπάρξει, αφού δεν μπορεί να αποκτήσει συνεκτική κοινή προγραμματική βάση αλλά και αν υπάρξει, δεν θα είναι αποτελεσματικό ούτε στην ακύρωση των μνημονίων και στην απομάκρυνση της τρόικας, ενώ δεν θα έχει καμία άλλη προοπτική πέραν από μια πρόσκαιρη εκλογική σύμπραξη, απολύτως ανεπαρκή να προσφέρει απαντήσεις διεξόδου και ενιαίου προσανατολισμού της χώρας.
Ο αντιμνημονιακός ή και αντιμνημονιακός-νεοφιλελεύθερος προσανατολισμός αποτελούν αναντικατάστατες αφετηρίες αλλά από μόνες τους δεν είναι επαρκείς για ευρύτερες συμπαρατάξεις διεξόδου και δεν συνιστούν πρόγραμμα ούτε καν κατεύθυνση και προοπτική.
Η ανεπάρκεια τέτοιων μετωπικών επιλογών φαίνεται , μάλλον, εναργέστερα σήμερα όταν, λόγω των διαγραφών στις ΚΟ του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, είναι πιθανόν να προκύψουν «αντιμνημονιακά» ή και«αντινεοφιλελεύθερα» πολιτικά μορφώματα, χωρίς όμως δυνατότητα να προσφέρουν προοδευτική εναλλακτική προοπτική ούτε καν εναλλακτική απάντηση στο μνημόνιο.
3. ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΜΕ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΟ Ή ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ!
Το Αριστερό Ρεύμα του ΣΥΝ τονίζει ξανά ότι αυτό που προέχει σήμερα και αποκτά εξαιρετικά επίκαιρη και επείγουσα σημασία είναι η συμπαράταξη των δυνάμεων της Αριστεράς, όπως την έχουμε διατυπώσει εξαρχής στο κείμενο, πάνω σε ένα πρόγραμμα προοδευτικής ανασυγκρότησης με αντικαπιταλιστική σοσιαλιστική προοπτική.
Αυτή την ώρα η συμπαράταξη της Αριστεράς αφετηριακά μπορεί να συμπεριλάβει το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, άλλες οργανώσεις της μη κοινοβουλευτικής Αριστεράς και της ριζοσπαστικής αντισυστημικής οικολογίας και κυρίως τον μεγάλο ανέντακτο αριστερό προοδευτικό κόσμο.
Κι αυτό πολύ περισσότερο αφού δυνάμεις όπως η ΔΗΜΑΡ και οι Οικολόγοι Πράσινοι όλο και περισσότερο κινούνται σε λογικές, αντιλήψεις, και συμμαχίες που έρχονται σε διάσταση με θεμελιώδεις επιλογές μιας ριζοσπαστικής προοδευτικής στροφής.
Το Αριστερό Ρεύμα του ΣΥΝ δεν αποκλείει καθόλου τη δυνατότητα ευρύτερης πολιτικής συνεργασίας με δυνάμεις που αποχωρούν από το σημερινό ΠΑΣΟΚ.
Η συνάντηση, όμως, αυτή του ΣΥΡΙΖΑ με δυνάμεις προερχόμενες από το ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να γίνεται με επικοινωνιακούς όρους ή με ευκαιριακές εκλογικές σκοπιμότητες και οφείλει:
- Να βασίζεται σε κοινές διαδρομές αγώνων και πρωτοβουλιών
- Να διαθέτει αξιοπιστία και προοπτική
- Να εδράζεται σε κοινές προγραμματικές προοδευτικές βάσεις που θα έχουν ως προοπτική την υπέρβαση του καπιταλισμού και το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό
Η απάντηση στη σημερινή κρίση δεν μπορεί να είναι κάθε μορφής και παραλλαγής κεντροαριστερά νεφελώματα ούτε η επαναφορά σε μια «καλή» σοσιαλδημοκρατική διαχείριση του καπιταλισμού,αλλά μια στρατηγική υπέρβασης του καπιταλισμού και ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός της οικονομίας και κοινωνίας.
Η έλλειψη σύγκλισης, σαφήνειας και συνεννόησης σε αυτό το κρίσιμο ζήτημα, θα καταστήσει πολύ γρήγορα όποια συνεργασία ατελέσφορη και θα επιφέρει διαλυτικές συγχύσεις.
Ένας νέος «ανθρώπινος» και «κοινωνικός» καπιταλισμός δεν είναι εφικτός και η επίτευξή του συνιστά ουτοπία.
Αν θεωρητικά μπορεί να υπάρξει, -κάτω από την επαναστατική πίεση του σοσιαλισμού και την απειλή γιγάντιων εργατικών αγώνων- θα συνιστά «διάλειμμα» που θα δώσει τη θέση του γρήγορα σε νέες κρίσεις και αντιδραστικές παλινορθώσεις.
4. ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ – ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ – ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ Ε.Ε.
Η ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΚΑΙ Η Ε.Ε. ΔΕΝ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΖΟΝΤΑΙ ΟΥΤΕ ΕΠΑΝΙΔΡΥΟΝΤΑΙ
Η πραξικοπηματική επικύρωση από τη Βουλή του γνωστού πακέτου «PSI-2ο Μνημόνιο-Νέες δανειακές συμβάσεις», το οποίο καταργεί κάθε ίχνος Συντάγματος και Δημοκρατικής τάξης, δεν δίνει καμία απολύτως διέξοδο στην καταστροφική πορεία της χώρας.
Αντίθετα, η εφαρμογή του 2ου Μνημονίου ρίχνει τη χώρα σε μια ακόμα πιο εφιαλτική πορεία λεηλασίας, κατεδάφισης και διάλυσης.
Ο Λ. Παπαδήμος και σύσσωμο το αστικό κατεστημένο οργίασαν με μια ακραία, τρομοκρατικού τύπου κινδυνολογία, θέτοντας το δίλημμα ή 2ο Μνημόνιο ή η χώρα θα οδεύσει στην επίγεια «κόλαση» μέσω της άτακτης πτώχευσης και της εξόδου από την ευρωζώνη.
Η Αριστερά, αν θέλει να διαμορφώσει όρους εναλλακτικής λύσης απέναντι στην τρόϊκα και το μνημόνιο, δεν μπορεί να μην απαντήσει στην αφόρητη κινδυνολογία του κατεστημένου και κυρίως να αποσιωπά μια σαφή, αληθινή και ρεαλιστική απάντηση στο ερώτημα:
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΤΙ;
Το Αριστερό Ρεύμα υπογραμμίζει ξανά ότι απάντηση διεξόδου από την κρίση δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ένα σύγχρονο, ριζοσπαστικό, τεκμηριωμένο και συνεκτικό προοδευτικό πρόγραμμα σοσιαλιστικής αναφοράς, που θα έχει ως αφετηριακά σημεία τη μη αναγνώριση του χρέους ως χρέος του ελληνικού λαού, τη διακοπή αποπληρωμής του και την έξοδο από την ευρωζώνη με ένα νέο εθνικό νόμισμα, στο πλαίσιο μιας γενικότερης σύγκρουσης με την Ε.Ε.
Το Αριστερό Ρεύμα τονίζει ότι τόσο η ευρωζώνη όσο και η Ε.Ε. δεν μεταρρυθμίζονται ούτε επανιδρύονται. Οι λαοί της Ευρώπης για να ανοίξουν νέους προοδευτικούς και σοσιαλιστικούς δρόμους πρέπει να ανατρέψουν και να διαλύσουν την ευρωζώνη αλλά και στην πορεία, την ίδια την Ε.Ε., προς όφελος μιας νέας ισότιμης συνεργασίας και κοινής προοδευτικής πορείας των λαών και των χωρών της Ευρώπης.
Οι δυνάμεις της κομμουνιστικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς και Οικολογίας οφείλουν, πέραν των άλλων στόχων, πάνω σε αυτές τις στρατηγικές κατευθύνσεις να συντονίσουν τους αγώνες τους με στόχο να διαμορφώσουν μια νέα προοδευτική και σοσιαλιστική Ευρώπη.
5. ΘΕΜΕΛΕΙΩΔΕΙΣ ΣΤΟΧΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Θεμελιώδη συστατικά ενός προοδευτικού προγράμματος διεξόδου μαζί με τη διακοπή αποπληρωμής του χρέους, την έξοδο από την ευρωζώνη και την αμφισβήτηση και συνολική σύγκρουση με την Ε.Ε. θα πρέπει να είναι:
- Η ρύθμιση των ιδιωτικών χρεών για τα λαϊκά νοικοκυριά και τις μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις, έως τη διαγραφή τους για τις πιο αδύνατες κοινωνικές κατηγορίες
- Η άμεση εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση των τραπεζών, για την εφαρμογή μιας νέας χρηματοπιστωτικής πολιτικής με αποκλειστικά αναπτυξιακά, παραγωγικά και κοινωνικά κριτήρια
- Ο έλεγχος στην κίνηση κεφαλαίων από και προς την Ελλάδα για την καταπολέμηση της κερδοσκοπίας και την προστασία της νέας νομισματικής πολιτικής
- Η συγκρότηση, μέσω μιας νέας Κεντρικής Τράπεζας, μιας εθνικής προοδευτικής νομισματικής πολιτικής προνομιακής επενδυτικής χρηματοδότησης της οικονομίας, ανάπτυξης και απασχόλησης.
- Ο πλήρης δημόσιος ιδιοκτησιακός, εργατικός και κοινωνικός έλεγχος όλων των στρατηγικών τομέων της οικονομίας.
- Η ανασυγκρότηση του δημοσίου προκειμένου το τελευταίο να καταστεί σύγχρονο, αποδοτικό και αποτελεσματικό και να αναλάβει ένα νέο αναπτυξιακό, παραγωγικό, κοινωνικό και οικολογικό ρόλο.
- Η ριζικά δίκαιη αναδιανομή του πλούτου και η προώθηση μιας ριζοσπαστικής προοδευτικής φορολογικής μεταρρύθμισης.
Η στάση πληρωμών στο χρέος και η έξοδος από την ευρωζώνη δεν συνιστούν, όπως φαίνεται από τις ως άνω προγραμματικές θέσεις, αυτοσκοπό ούτε μέτρα που από μόνα τους ανοίγουν νέους προοδευτικούς ορίζοντες.
Αποτελούν αφετηρίες –και μόνο αφετηρίες- χωρίς τις οποίες η χώρα δεν μπορεί να προχωρήσει ούτε ένα βήμα μπροστά.
6. ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΚΑΙ ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΩΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΙΑΣ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΟΡΙΖΟΝΤΑ
Η εφαρμογή του 2ου Μνημονίου και η κλιμάκωση της αδιέξοδης καταστροφικής πορείας υπάρχουν πιθανότητες να οδηγήσουν αναγκαστικά τη χώρα σε άτακτη πτώχευση (αναγκαστική και όχι σχεδιασμένη στάση πληρωμών) και ενδεχομένως σε έξοδο από την ευρωζώνη.
Μια τέτοια εξέλιξη, που θα την επιφέρουν και θα τη διαχειριστούν δυνάμεις του αστικού μπλοκ, δεν έχει την παραμικρή σχέση με την πρόταση του Αριστερού Ρεύματος και δεν μπορεί να αποφέρει τίποτα το θετικό για τον τόπο.
Η πρότασή μας δεν απευθύνεται για υλοποίηση στις αστικές δυνάμεις αλλά αντίθετα βρίσκεται σε ασυμφιλίωτη αντιπαράθεση μαζί τους.
Η πρότασή μας δεν έχει σχέση με μια αναγκαστική πτώχευση από την εφαρμογή αδιέξοδων μνημονιακών επιλογών που θα τη διαχειριστούν δυνάμεις του αστικού κατεστημένου.
Η πρότασή μας αφορά στάση πληρωμών και έξοδο από την ευρωζώνη με πρωτοβουλία του δανειζόμενου, ως μέρος ενός προοδευτικού και σοσιαλιστικού προγράμματος.
Η πρότασή μας προϋποθέτει μια μεγάλη προοδευτική πολιτική και κοινωνική ανατροπή και ανάδειξη μιας νέας προοδευτικής κυβέρνησης, με πρωταγωνιστικό ρόλο της Αριστεράς που θα την υλοποιήσει για μια νέα προοδευτική και σοσιαλιστική πορεία.
17 Φεβρουάριου 2012
