Αρχική
Ξεκουμπίδια!
Δόλιοι και άρπαγες. Εφιάλτες και Ηρόστρατοι, μαζί.
Η πολιτική τους ισοδυναμεί με κοινωνικό ολοκαύτωμα.
Φτιάχνουν μια ζούγκλα με τους ίδιους να έχουν αναλάβει τους ρόλους των κανίβαλων και των παχύδερμων.
*
Εξοντώνουν, εξαπατούν, τρομοκρατούν, κινδυνολογούν, εκβιάζουν, παραχαράσσουν, πλαστογραφούν, διαστρεβλώνουν. Αποφασίζουν και διατάζουν!
Είναι μια στυγνή κομαντατούρ της πλουτοκρατίας. Μια ακρίδα που έχει επιπέσει επί της κεφαλής του ελληνικού λαού.
*
Κατάργησαν μισθούς.
Εκμηδένισαν συντάξεις.
Διέγραψαν εργασιακά δικαιώματα.
Γύρισαν τη ζωή 100 χρόνια πίσω.
Φέσωσαν την Ελλάδα μέχρι Δευτέρας Παρουσίας.
Τίναξαν τους φόρους και τα χαράτσια στα ύψη.
Εφεραν στον τόπο τα βαμπίρ του ΔΝΤ.
Ξεπουλούν ό,τι έχει απομείνει να θυμίζει δημόσια περιουσία και πατρίδα.
Υπήγαγαν τη χώρα στους εγχώριους «πατριώτες» και τους διεθνείς «δανειστές» και μάλιστα υπό το αγγλικό δίκαιο.
*
Το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, οι «λαγοί» του ΛΑ.Ο.Σ., το ΔΝΤ, η ΕΕ, η ΕΚΤ, οι πρωθυπουργοί τους, δηλαδή, οι εγχώριες και οι διεθνείς τρόικες με όλα τους τα παρακολουθήματα και δεκανίκια
πρέπει να αντιμετωπιστούν ως το αδίστακτο εκτελεστικό απόσπασμα που - με ελεύθερο σκοπευτή τα καθεστωτικά ΜΜΕ - έχουν στήσει οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες.
Μια ολιγαρχία που κάθε πόρος της στάζει το αίμα και τον ιδρώτα του εργάτη που τον οδηγούν στον πλήρη εξανδραποδισμό, του άνεργου, του άστεγου, του πεινασμένου που τον οδηγούν στον αφανισμό.
*
Ηρθε η ώρα ο ελληνικός λαός να πάψει να είναι εκείνος ο «πάντοτε ευκολόπιστος και πάντα προδομένος».
Να πάψει να σταυροκοπιέται στους ψευτοσωτήρες προσμένοντας το χαμό του,
Να πάψει να πορεύεται με «βάρκα» τον «Τιτανικό» και με τιμονιέρηδες τους μούτσους που γινήκανε καπεταναίοι.
Να πάψει να ποδηγετείται από τους «πειρατές» που έχουν για έμβλημα την «ανταγωνιστικότητα» των μονοπωλίων, που έχουν για πυξίδα τους τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών, που έχουν για σημαία τους την «περιορισμένη εθνική κυριαρχία» της δικής τους «περιορισμένης» πολιτικής αξιοπρέπειας!
*
Τα ενεργούμενα της πλουτοκρατίας νομίζουν ότι τα πράγματα συνεχίζουν να είναι όπως χτες. Ας το νομίζουν.
Δε νοούν τίποτα από τα λόγια του ποιητή:
«Αρκεί στον τοίχο/
ανεπαίσθητη ρωγμή/
να τον γκρεμίσει».
Με άλλα λόγια: Η Ιστορία δεν τελείωσε.
Τώρα αρχίζει!
Θα το διαπιστώσουν γρήγορα. Πολύ νωρίτερα απ' όσο φαντάζονται.
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Οι άνεργοι, οι χρεοκοπημένοι, οι φορολεηλατημένοι, οι εξαθλιωμένοι, έχουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν:
Μια βδομάδα αφότου ο Βενιζέλος και ο Λοβέρδος «τα βρήκαν», μάθαμε ποιο θα είναι και το «πρόγραμμά τους» για τη «σωτηρία» του τόπου:
«Ταπεινώσεις ή ακόμα μεγαλύτερες ταπεινώσεις,
θυσίες ή ακόμα μεγαλύτερες θυσίες»!
Δεν πρόκειται παρά για τη μια όψη του νομίσματος της εξαπάτησης, του αποπροσανατολισμού και της δημαγωγίας. Οσο για την άλλη όψη - του ίδιου πάντα νομίσματος - γράφει με κεφαλαία γράμματα: «Λεφτά υπάρχουν»!
«Εχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε αποφάσεις δύσκολες και σε αποφάσεις ακόμα πιο δύσκολες.
Εχουμε, δυστυχώς, να διαλέξουμε ανάμεσα σε θυσίες και σε ακόμα μεγαλύτερες θυσίες, σε ασύγκριτα πιο μεγάλες θυσίες.
Εχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε ταπεινώσεις που υφίσταται μία χώρα, ένα έθνος ιστορικό και υπερήφανο και ακόμα μεγαλύτερες ταπεινώσεις (...). Πέρασε πια η εποχή της δημαγωγίας, της ευκολίας και των ψευδαισθήσεων. Πρέπει τώρα να πάρουμε αποφάσεις».
*
Είναι η δήλωση που έκανε μετά το Γιούρογκρουπ ο Βενιζέλος.
Την έκανε όλο αθωότητα, αλλά και πυγμή!
*
Πρόκειται για την «αθωότητα» όλων εκείνων που δεν ξέρουν τίποτα για το «φόνο».
Που δεν ξέρουν τίποτα για την καταστροφή που οι ίδιοι προκάλεσαν.
Που κάποιοι άλλοι τάχα κυβερνούσαν τόσα χρόνια κι όχι αυτοί.
Που όταν κοιτούν στον καθρέφτη τους δεν βλέπουν ούτε δημαγωγούς ούτε υποκριτές.
*
Πρόκειται για την «πυγμή» των Ηρόστρατων που χωρίς να ερυθριούν συνεχίζουν να το παίζουν «σωτήρες».
Που βγάζουν δεκάρικους της συμφοράς πατώντας πάνω στα συντρίμμια που οι ίδιοι προκάλεσαν.
*
Αλλά σε ένα έχει δίκιο ο Βενιζέλος:
Πράγματι είναι η ώρα της απαλλαγής από ψευδαισθήσεις. Είναι η ώρα των αποφάσεων.
Μόνο που το δίλημμα δεν είναι αυτό που ισχυρίζεται ο κύριος αντιπρόεδρος.
Το δίλημμα δεν είναι «θυσίες ή ακόμα μεγαλύτερες θυσίες». Το δίλημμα δεν είναι «ταπεινώσεις ή ακόμα μεγαλύτερες ταπεινώσεις».
Το δίλημμα είναι:
«Θα συνεχίσουμε να τους ανεχόμαστε ή θα τους πετάξουμε πάνω από το σβέρκο μας;».
Αυτό είναι το δίλημμα.
Αυτό ήταν πάντα. Αλλά τώρα πια μοιάζει με τον κόμπο που έφτασε στο χτένι!
