εναλλακτική λύση

Ενότητα με αποχώρηση από το ευρώ

Αλέκος Αλαβάνος,

Μέτωπο Αλληλεγύης και Ανατροπής

Πρώτον, οι εκλογές έρχονται όπως φαίνεται – αν δεν προ­κύψει κάποιος απροσδόκη­τος παράγοντας. Νομίζω πως ακόμα και το κατεστημένο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμπεριλαμβανομένης και της Γερμανίας, έχει συμφιλιωθεί με την ιδέα των εκλογών. Κι αυτό για έναν πολύ απλό λόγο. Καταλαβαί­νουν ότι με την καθυστέρησή τους το δικομματικό πολιτικό σύστημα μπορεί να αποσυντεθεί πλήρως, η Ν.Δ. να φτάσει κι αυτή τα μονοψή­φια ποσοστά του ΠΑΣΟΚ, η πολιτική κατάσταση να φύγει εκτός του ελέγ­χου τους. Γι’ αυτό και αποδέχονται τις εκλογές – άλλο αν μεθαύριο, στη βέβαιη αποτυχία του προγράμματος της τρόικας, μπορεί να εμφανίσουν τις εκλογές ως τον παράγοντα απο­τυχίας προκειμένου να κρύψουν τις δικές τους ευθύνες.

Δεύτερον, συμβαίνει ένα περί­εργο φαινόμενο με τον λαό και τις εκλογές. Η συντριπτική πλειοψη­φία είναι κατά της πολιτικής της κυ­βέρνησης. Τι θα περίμενε κανείς; Να αναδειχθεί δυναμικά το αίτημα «εκλογές τώρα», όπως είχε γίνει σε άλλες περιόδους αντιδημοφιλών κυ­βερνήσεων, όπως με τους αποστά­τες το 1965, ή με τον Μητσοτάκη το 1990. Σε σχέση λοιπόν με την αντί­θεση στην κυβέρνηση το αίτημα για εκλογές δεν είναι ευθέως ανάλογο, είναι υποβαθμισμένο. Ο λόγος εί­ναι απλός. Γιατί η κοινωνία, ενώ εί­ναι αντίθετη, δεν είναι πεισμένη ότι υπάρχει εναλλακτική λύση.

Τρίτον, άρα, οι εκλογές εξελίσσο­νται σε ένα μέσο διαιώνισης της ση­μερινής πολιτικής και εξουσίας, σε ένα μισοδιαλυμένο τοπίο, με δεκά­δες σχήματα με τις δικές τους πολύ­χρωμες σημαίες, σα να είναι λούνα παρκ. Εκτός εάν η Αριστερά προχω­ρήσει σε δύο θεμελιώδεις κινήσεις που δυστυχώς δεν τις έχει κάνει ακόμα. Από τη μία να προχωρήσει σε μια μετωπική συνάντηση, αντί ο κά­θε σχηματισμός να ενδιαφέρεται για τον εαυτό του, τα ποσοστά του, τον αριθμό των βουλευτών του, τις κρα­τικές χρηματοδοτήσεις. Από την άλ­λη, να συμφωνήσει σε ένα συγκρο­τημένο εναλλακτικό πρόγραμμα που συμπεριλαμβάνει οπωσδήποτε τη γενική παύση πληρωμών – όχι μόνο στους ιδιώτες αλλά και στα δάνεια της τρόικας – και την έξοδο από την ευρωζώνη. Το να λέγεται ότι θα καταργηθεί το μνημόνιο  μέσα  στα πλαίσια της ευρωζώνης, είναι απραγμα­τοποίητο και τελι­κά κάνει τον κόσμο να μην πιστεύει ότι υπάρχει άλλη λύση.

Ενότητα, επομένως, και ριζοσπα­στικό πρόγραμμα με αποχώρηση από το ευρώ. Μόνο έτσι η Αριστερά μπορεί να έχει λόγο και να απαλλά­ξει τη χώρα από τις σκοτεινές μέρες που έρχονται.